Bırakma Beni

-7-

Aras'ın ağzından.

Sırtımı duvara yaslamış bugün bilmem kaçıncı sigarımı içiyordum.Başımı kaldırıp gökyüzüne baktım.Hilal şeklinde ki ay sadece renklendiriyordu gökyüzünü.Onun haricinde kapkaranlıktı.Yıldız bile yoktu gece olmasına rağmen.

Gündüzleri sevmezdim pek.Favorim her zaman karanlıktan yana olmuştur çocukluğumdan beri.Hep karanlık rahatlatırdı beni,huzur verirdi.

Derin bir nefes çekerken sigaramdan birden aklıma şu kız geldi.Neydi adı...İlkim.Çok garip bir isimdi.İlk kez duyuyordum hayatımda.Güzeldi de ama.İlkim.Çok değişik ve söylenmesi hoştu.

Hafifçe gülümsedim.O ne çevremde ki kadınlar kadar seksiydi ne de sürtük.Kadın bile değildir kesin.Onu öpüceğimi zannettiği zaman bile nasıl heyecanlanmıştı.Büyük ihtimalle ilk öpücüğü olacaktı.Onu sinirlendirmeyi seviyordum.Aslında ben her insanı sinirlendirmekten sadistçe zevk alan biriyim ya o ayrı.Ama o asıl sinirini bugün gösterdi.Berk bana sınıfa girmeden hemen önce onun yanına oturmamam gerektiğini söylemişti.Kızın öyle mantıksız bir takıntısı varmış.Yanına biri oturunca o kişi kalkmazsa sinirleniyormuş.Hatta bunun için bir kızı dövmüş bücür.

Ona bücür dememe kızınca ki geldi aklıma şimdide,resmen bana striptizci olduğum yalanını herkese söylemekle tehdit etmişti.

O gecede onu öpmemek için cidden çok büyük uğraş vermiştim aslında..ve ah, o surat ifadesi için değerdi de.Genellikle hep kadınlar bana gelirdi.Ama dediğim gibi onun kız olduğundan adım kadar emindim .Sadece  farklıydı.Hafif sarıya kaçan dalgalı saçları ve baygın bakan kahverengi gözleriyle sıradan bir kızdı ama onu davranışları farklı gösteriyordu.Asiydi öncelikle.Cici kızlar gibi değildi.Hani şu masum saf çocuksu olanlardan.Deliydi biraz.Tamam baya deliydi.Ama benimde öyle arkadaşlarım olsa normal olmazdım herhalde.Sinirlenince gözünün kararmasına bizzat şahit olmuştum.

Siktir, Berk onu tutmasa benim üstüme saldırıcaktı resmen.

Bunu hatırlayınca büyük bir kahkaha attım.İlk başta şaşırmıştım ama şimdi kesinlikle onu sinirlendirmek hoşuma gidicekti.Tabi bir yandan da kendimi korumalıydım da.Manyak bir şey ne yapacağı belli olmaz.

"Lan kime diyiyorum!"

Birden irkildim.Sinirle Berk'e baktım.

"Ne bağırıyorsun lan!"

"Ee duymuyordun." Dedi rahat bir şekilde.Bazen düşünüyorum da çok mu yüz veriyorum acaba ben buna diye.

Tabiki veriyordum.

Adam benim çocukluk arkadaşımdı.

"Hem sen niye sırıtıyordun lan öyle kendi kendine?"

Sorusu üzerine şaşırmıştım.Cidden onu düşünürken sırıtyor muydum.

Siktir.

Görende bir şey sanıcaktı.

Hoş iç sesimi kim görecekse.

"Uzatma da yürü gidelim."diyip sigrayı yere atıp ayağımla söndürdüm.

**

Depoya geldiğimizde bana kanlı suratıyla bakan şerefsiz Ali Vural'ın en yakın adamı Fatih duruyordu.Ali Vural şu para sıçanlardandı.Herkesi ezmeye bayılan bir piçti.Ama tabi çoğu insan onu yaptırdığı hayır kurumları sayesinde yardımsever,iyilik meleği biri olarak görüyordu.Ama ben onun nasıl bir piç olduğunu biliyordum.O adam hep zengin değildi.Bir zamanlar benim babamın yanın da çalışmış, holdingteki bazı kişileri dolandırdığı için de babam onu işten kovmuştu o da sinirinden gelip babamı ve annemi öldürmüştü.O zamanlar 6 yaşında falandım.Beni öfkem güçlendirmişti.Şimdiyse bu öfkemi kusucaktım, ona ve onu koruyan herkese.O zenginse ben ondan iki kat daha zengindim.O güçlüyse ben ondan bin kat daha güçlüydüm.Her şekilde üstündüm ondan.Sadece onun, onu seven bir ailesi,bir eşi vardı benim ise onun sayesinde hiç kimsem yoktu.