~MÜZİĞİM KADAR ÇOK~

23. Bölüm

Şuraya da birkaç ithaf ekleyivereyim wüsğqüs

hazaltytekin4349 

slatrgn

tacsizkralice444

serifemustafauzun

Semiha_80

İthaf isteyen yorumda kendini belli etsin bakalım, olmadı dm'ye gelirsiniz qüaüwüağ Hadi daha fazla sizi tutmadan bölümle baş başa bırakayım...

Multimedia: Alper canınız sğiwxmsbnc

İyi okumalar :)

-----*****-----

Okul koridorunda düşünceli bir şekilde ilerliyordum. Son 3 gündür ne boğazımdan bir şey geçmiş ne de doğru düzgün uyuyabilmiştim. Neden her mutlu olduğum an önüme saçma sapan engeller çıkmak zorundaydı ki? Tam, vuslata ermişken, ve tam da sevdiğimi bulmuşken...

O akşam... O akşam Batıkan'dan mesaj geldi umuduyla telefonu elime almış, sonrasında gördüğüm şeyle neredeyse yarım saat girdiğim şokun etkisinden çıkamamıştım. 

Bir tehdit mesajı almıştım, ve lanet olsun ki bu mesajı ne şikayet edebiliyordum ne de birine söyleyebiliyordum.

Evet, evet Batıkan'da bilmiyordu bu mesajın varlığını. 

Nasıl söyleyebilirdim ki? Eğer önceden böyle bir şey olmuş olsaydı, mutlaka anneme söylerdim. O da bir hal çaresini bulurdu elbet. Ancak öğretmenim ile sevgili olduğumuzu bilen birinden gelen bu mesaj, elimi kolumu bağlıyordu. Çaresizlik 3 gündür beynimi yiyip bitirirken, Batıkan'a her şey yolundaymış gibi davranmak çok zordu. 

Omzuma atılan bir kolla düşüncelerimin etkisinden sıyrılıp irkildim ve beni kolunun altına alan kişiye baktım. Alper olduğunu görünce rahatlamıştım. Batıkan haricinde kendi grubuma da  iyiymişim gibi gözükmeye çalışıyordum ancak hepsi bir terslik olduğunu anlamıştı.

Alper cebinden bir çikolata çıkarmış, gözümün önünde sallamıştı.

'' Kankaların en tontişi! Bak sana ne aldım. İyi gelir belki? Hani bu dönemlerde...'' 

Ahh! Beni regl sanıyordu muhtemelen!  Rezillik! Tam rezillik!

Çikolatayı alıp bende kafamı onun göğsüne yaslamıştım. 

'' Çok teşekkür ederim taçsız prensim. '' Alper yutkunup tereddütlü bir şekilde konuşmaya başladı.

'' Aslında seninle konuşmam gereken bir şey var Tuğçe. '' Kuşkuyla başımı geri kaldırdım. Alper benimle çok nadir bir şekilde  bu ciddi ses tonunu kullanarak konuşurdu. '' Bir sorun yok değil mi? '' 

'' Yoo, hayır. Yalnızca benim için önemli bir konu. '' Söylediği ile kafamı salladım ve onu kütüphaneye doğru çekiştirdim. Öğleden önce burada kimse olmazdı. Bu nedenle rahat rahat konuşabilirdik. 

Cam tarafında bir masaya oturduğumuzda Alper sıkıntıyla iç çekti. Onu bu kadar geren ne olabilirdi ki? 

'' Alper, bak,endişelenmeye başladım canım. Sevilay teyzeye bir şey mi oldu?  '' Sevilay teyze Alper'in annesiydi. Hipertansiyon hastası olması da bu ihtimalin kafama darbe gibi inmesini sağlamıştı. Son cümlemi korku ile söylerken Alper de aynı korkuyla gözlerini bana dikmişti. 

'' Ağzından yel alsın kız! Öyle bir şey değil. Ama söylemesi zor işte. Neyse, en iyisi yara bandı çeker gibi birden söylemek. Tuğçe, ben aşık oldum! ''