Ο Γείτονας!

(18)

Οι μήνες περνάνε ήρεμα για όλους, εκτός από τον Χάρρυ και την Φαμπιάνα. Ο έρωτας τους μεγαλώνει όσο καιρό βρίσκονται χωριστά. Η Φαμπιάνα έχει παραδεχτεί τα συναισθήματα της, όμως μόνο στο εαυτό της. Δεν θέλει να το εκμυστηρευτεί στους άλλους. Νιώθει πως θα τους απογοητεύσει.

Με τον Τζακ όλα πάνε υπέροχα. Είναι ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που έχει γνωρίσει. Της αρέσει, της αρέσει πολύ, όμως δεν είναι ερωτευμένη μαζί του. Δεν έχει αυτό το κάτι που έχει ο Χάρρυ. Δεν σκοπεύει όμως να τα χαλάσει όλα. Ειδικά τώρα που με την Βικτώρια είναι σαν κολλητές. Κάνουν πολύ παρέα και της αρέσει. Ο Χάρρυ από την άλλη, νιώθει ακριβώς όπως η Φαμπιάνα. Δεν θέλει να διαλύσει την φιλία της με την Βικτώρια όπως και την σχέση της με τον Τζακ. Νομίζει πως δεν της αξίζει και πως δεν θα της προσφέρει τόσα όσα μπορεί αυτός.

Σήμερα είναι το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ. Ναι... πέρασαν πολύ γρήγορα οι μήνες. Ήρεμα αλλά για πόσο ακόμα; Η Φαμπιάνα φοράει ένα κόκκινο κολλητό φόρεμα που αφήνει ακάλυπτη όλη την πλάτη της. Βάζει τις μαύρες γόβες της, ισιωνει τα μαλλιά της, βαφεται ελάχιστα, παίρνει το παλτό της και πηγαινει στην έξοδο όπου την περιμένει ο Τζακ. Εκείνος φοράει ένα μαύρο σακάκι, με μαύρο παντελόνι, μαύρα παπούτσια και άσπρο πουκάμισο.

Ξεκινάνε μαζί για το πάρτυ. Στον δρόμο της κρατάει σφιχτά το χέρι. Νιώθει αγχωμένος για κάτι, όμως εκείνη δεν γνωρίζει γιατί. Μετά από μερικά λεπτά φτάνουν και βλέπουν την Βικτώρια με τον Χάρρυ να τους χαιρετάνε και να τους κάνουν νόημα να κάτσουν μαζί τους. Προχωράνε, όμως η Φαμπιάνα αρχίζει ήδη να νιώθει άβολα. Δεν έχει βρεθεί στον ίδιο χώρο με τον Χάρρυ εδώ και καιρό. Στις τάξεις κάθεται μακριά του. Ακριβώς το ίδιο νιώθει και ο Χάρρυ.

«Γειά σας. Τι κάνετε;» ρωτάει χαροπά η Βικτώρια.

«Μια χαρά, εσείς;» απαντά ο Τζακ.

«Τελεία!» συνεχίζει η Βικτώρια.

Ενώ ο Τζακ με την Βικτώρια συνεχίζουν την συζήτηση, ο Χάρρυ κοιτάζει την Φαμπιάνα όπως κι εκείνη. Τελικά βγάζει το κινητό του και της στέλνει μήνυμα.

"Εισαι πολύ όμορφη σήμερα!" η δόνηση του κινητού της ξαφνιάζει τον Τζακ. Εκείνη του χαμογελάει και αυτός συνεχίζει.

"Σε ευχαριστώ. Και εσύ!"

"Να 'σαι καλά."

"Νιωθείς άβολα, έτσι;" η ερώτηση της τον ξαφνιάζει.

"Ναι.. τόσο πολύ φαίνεται;"

"Ναι..."

"Και εσύ το ίδιο νιωθείς όμως."

"Πού το ξέρεις;"

"Το ένιωσα. Άλλωστε... σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα εδώ μέσα."

"Ναι, σωστά. Και εγώ!"

«Μωρό μου, παμε να χορεψουμε;» ρωτάει ο Τζακ. Η κοπέλα αναπηδά στην θέση της. Είχε απορροφηθεί στο κινητό της τόση ώρα.

«Ναι, παμε!» αφήνει το κινητό της και κατευθύνεται προς την πίστα.

Αφου χορέψει μερίκα κομμάτια χορευτικά, μπαίνουν οι μπαλάντες. Ο Τζακ την πιάνει από την μέση. Εκείνη τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του. Ακουμπούν ο καθενας το κεφάλι του στον ώμο του αλλού. Ακριβώς απέναντι της, στην ίδια στάση βρίσκεται ο Χάρρυ με την Βικτώρια. Μόλις σηκώνει το κεφάλι του ο Χάρρυ τα μάτια τους συναντιούνται. Κοιταζονται για ολόκληρο το τραγούδι.

Στο επόμενο κομμάτι εκείνη κλείνει τα μάτια της και φαντάζεται πως βρίσκεται στα χέρια του Χαρρυ. Πως εκείνος την κρατάει έτσι σφιχτά. Μόλις ανοίξει τα μάτια της βλέπει τον Χάρρυ να φιλάει την Βικτώρια. Δάκρυα καυτά αναβλύζουν στα μάτια της. Αφήνει τον Τζακ λέγοντας τους πως παει να πάρει λίγο αέρα και βγαίνει έξω, όπου αφήνει τα δάκρυα της ελεύθερα να τρέξουν... μετά από μερικά δευτερόλεπτα νιώθει ένα χέρι να της πιάνει την παλάμη. Γυρίζει και αντικρίζει τον Χάρρυ να την κοιτάζει γλυκά. Τα δάκρυα επανέρχονται... ήθελε τόσο καιρό να ξεσπάσει, όμως το κρατούσε βαθιά θαμμένο μέσα της. Να τώρα που ήρθε η στιγμή να το βγάλει.

VOTE & COMMENT. THANK YOU:*