Αφού ετοιμαστεί βγαίνει από το σπίτι. Αρχίζει να περπατάει προς το σπίτι του Χάρρυ αργά-αργά. Φτάνει έξω από την πόρτα του. Σηκώνει το χέρι της και χτυπάει την πόρτα δυο φορές. Το άγχος την έχει καταβάλλει. Ανοίγει η πόρτα και βλέπει τον Χάρρυ μπροστά της. Έχει σκυμμένο το κεφάλι του. Μόλις δει τα μάτια του ένας πόνος εμφανίζεται στην καρδιά της.
«Έκλαιγες;» είναι το μόνο που ρωτάει σοκαρισμένα.
«Και εσένα τι σε νοιάζει;» λέει μελαγχολικά.
«Χάρρυ...» τον παίρνει αγκαλιά.
«Συγγνώμη!» την αγκαλιάζει και εκείνος.
«Χαρ...» την διακόπτει η φωνή του.
«Έχεις δίκιο ότι και να πεις. Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό, όμως δεν το έκανα απλά για το στοίχημα. Όταν άρχισε να με φιλάς και να με χαϊδεύεις τα ξέχασα όλα και απλά το έκανα γιατί το ήθελα πραγματικά.» κάθονται στον καναπέ αντικριστά.
«Τότε γιατί με έβγαλες φωτογραφία;»
«Δεν... δεν ξέρω. Δεν το σκέφτηκα πολύ, απλά το έκανα. Λάθος μου το ξέρω και συγγνώμη!» φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά πως είχε μετανιώσει και πως έλεγε αλήθεια.
«Σε... σε πιστεύω!»
«Αλήθεια;» ξαφνικά το πρόσωπό του φωτίστηκε.
«Ναι... Χάρρυ ξεχνάς μια πολύ μεγάλη λεπτομέρεια.. σ' αγαπάω. Δεν μπορώ να θυμώσω μαζί σου για παραπάνω από δυο ώρες.» τον φιλάει στην μύτη του.
«Σ' αγαπώ!» την παίρνει αγκαλιά.
«Και εγώ.» τον φιλάει.
Αρχίζουν να ξαπλώνουν προς τα πίσω στον καναπέ και η Φαμπιάνα είναι από κάτω. Χαϊδεύει τον λαιμό του καθώς φιλιούνται. Εκείνος βάζει το χέρι του στα οπίσθιά της και τα πιέζει κάτι που ανάβει την Φαμπιάνα. Το φιλί τους αρχίζει να γίνεται πιο παθιασμένο. Του δαγκώνει το λαιμό και του αφήνει πιπιλιές. Την παίρνει αγκαλιά και ανεβαίνουν στο δωμάτιό του. Ξαπλώνει από πάνω της και φιλάει τον λαιμό της. Τα χέρια της ταξιδεύουν στο φερμουάρ του Χάρρυ.
Αφού το κατεβάσει βάζει το χέρι της μέσα από το παντελόνι του και πιέζει το μόριό του. Εκείνος βγάζει έναν αναστεναγμό και βγάζει την μπλούζα του και την μπλούζα της. Τα σώματά τους κολλάνε το ένα στο άλλο. Βγάζουν και τα παντελόνια τους. Εκείνη ανεβαίνει από πάνω του κι αρχίζει να τρίβεται στο μόριό του. Ο Χάρρυ έχει κλείσει τα μάτια του και ανασαίνει βαριά. Του αφαιρεί το μποξεράκι του με τα δόντια της. Εκείνος με τα δάχτυλά του έβγαλε το εσώρουχό της.
Την γυρίζει έτσι ώστε να είναι από κάτω και εκείνος μα βρίσκεται από πάνω της. Βγάζει γρήγορα ένα προφυλακτικό, το φοράει και μπαίνει μέσα της. Μπαινοβγαίνει στην αρχή αργά και έπειτα πιο γρήγορα. Εκείνη αφήνει γρατσουνιές στην πλάτη του. Μετά από λίγο τελειώνουν σχεδόν μαζί. Ξαπλώνουν και εκείνος την παίρνει μια σφιχτή αγκαλιά.
«Σ' άρεσε;» την ρωτάει.
«Ναι! Μου είχες λείψει τόσο πολύ.»
«Και εμένα.» την φιλάει απαλά στο μάγουλο.
Εκείνη γυρίζει και αρχίζουν να φιλιούνται. Επαναλαμβάνεται το προηγούμενο άλλες δυο φορές. Αφού τελειώσουν πέφτουν για ύπνο. Μόλις ο Χάρρυ αποκοιμηθεί η Φαμπιάνα παίρνει τηλέφωνο τον Ζοζέφ. Η ώρα είναι τρεις, άρα θα δουλεύει.
"Χέι Φαμπιάνα."
"Χέι Ζοζέφ, ενοχλώ;"
"Όχι ρεε, για λέγε τι έγινε;" φωνάζει εκείνος λόγω της δυνατής μουσικής στο καφέ.
"Το κάναμε."
"Σοβαρά;"
"Ναι! Και μάλιστα 3 φορές"
"Wow! Μπράβο ρε παιδιά, άντε και εις ανώτερα!'"
"Άσε ρεε!"
"Λοιπόν μικρή εγώ πρέπει να σε κλείσω. Θα τα πούμε μετά, σου έχω και νέα για την Αμέλια."
"Έλα περίμενε. Πες μου!" παρακαλεί.
"Όχι, να περιμένεις μέχρι αύριο. Τα λέμε."
"Μμ καλά!"
Αφού κλείσουν το τηλέφωνο η Φαμπ γυρνάει και αρχίζει να παρατηρεί τον Χάρρυ. Είναι τόσο γαλήνιος όταν κοιμάται... ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του και η κοπέλα καταλαβαίνει πως είναι ξύπνιος. Ελπίζει να μην άκουσε το τηλεφώνημα νε τον Ζοζέφ.
«Τι κοιτάς;» την ρωτάει.
«Εσένα!»
«Και γιατί με κοιτάς;»
«Σε παρατηρώ!»
«Αχαμ και γιατί παρακαλώ;» γυρίζει να την κοιτάξει.
«Τίποτα... απλά μου αρέσει να σε χαζεύω. Είσαι τόσο γαλήνιος όταν κοιμάσαι!» ομολογεί.
«Ωωω μωρό μου και εσύ!» την φιλάει στο κούτελο.
«Ναι καλά.»
«Σσστ! Έλα να κοιμηθούμε, γιατί η ώρα είναι τρεις και μισή το πρωί και αύριο έχουμε να πάμε στην σχολή.»
«Πω... το ξέχασα τελείως.» ξεφυσάει.
«Γι' αυτό είμαι εγώ εδώ να στο θυμίζω.» λέει και εκείνη στραβομουτσουνιάζει. «Λοιπόν έλα όμως να κοιμηθούμε!» την παίρνει αγκαλιά και εκείνη ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος του. «Καληνύχτα!»
«Καληνύχτα!» απαντά χαροπά.
Κλείνουν τα μάτια τους και αμέσως σχεδόν αποκοιμούνται...
VOTE & COMMENT. THANK YOU:*
YOU ARE READING
Ο Γείτονας!
Fanfiction«Η ζωή θα σου φέρει πολλά εμπόδια και δυσκολίες... Ομως, μονάχα ενα δεν θα μπορεσεις να αντιμετωπίσεις όσο και να θέλεις, όσο και αν προσπαθήσεις και αυτό είναι... Ο Θάνατος!»
