Ο Γείτονας!

(43)

Προχωρώντας αργά αργά φτάνει έξω απο το ξενοδοχείο που μένει ο Χάρρυ. Σηκώνει το κεφάλι της και κοιτάζει τριγύρω της. Νευριάζει με τον εαυτό της.

«Γαμώτο!» λέει η κοπελα.

«Χέυ...»

Ακούει την φωνή του. Γυρίζει αργά και αντικρίζει τον Χάρρυ να την κοιτάζει φανερά άβολος. Σηκώνει το βλέμμα του να την κοιτάξει, αλλά τελικά καταλήγει να κοιτάζει ξανά το πάτωμα.

«Τι κάνεις εδώ;» ρωτάει άβολα.

«Δεν ξέρω ειλικρινά! Δεν το σκέφτηκα, απλά ήρθα...» απαντά με τον ίδιο τρόπο.

«Αα... ξέρεις λυπάμαι!» την κοιτάζει στα μάτια.

«Ναι, ξέρω...» χαμογελάει λίγο μελαγχολικά.

«Θα με συγχωρέσεις, έτσι δεν είναι;»

«Πάντα έτσι δεν κάνω; Πάντα σε συγχωρώ για ολα.»

Ο Χάρρυ δεν απαντάει, γιατί ξέρει πως η κοπέλα έχει απόλυτο δίκιο. Εκείνη γυρίζει να φύγει ομως η φωνή του την σταματάει.

«Με αγαπάς ακόμα, έτσι δεν είναι;» ανησυχεία διακρίνεται μέσα από τα πανέμορφα μάτια του.

«Ναι Χάρρυ, δεν πρέπει καν να το ρωτάς αυτό!» απαντά κάπως ενοχλημένη.

«Συγγνώμη... για όλα! Ξέρω πόσο μαλάκας είμαι! Τότε με το στοίχημα, που δεν σου είπα για την Βικτώρια, τώρα με τον Τζειμς! Συγγνώμη...» περνάει το μακρύ του χέρι μέσα από τα μαλλιά του.

Η κοπέλα χωρίς να το θέλει δαγκώνει το κάτω χείλος της κάτι που γίνεται αντιληπτό απο τον Χάρρυ. Τον πλησιάζει και αρχίζει να τον φιλάει ώσπου νιώθει το κινητό της να χτυπά. Ο Χάρρυ βάζει το χέρι του στην τσέπη της και δεν την αφήνει να το σηκώσει, ενώ συνεχίζουν το φιλί τους. Την πιάνει από το χέρι και ανεβαίνουν στο δωμάτιο του. Μόλις κλείσει και κλειδώσει την πόρτα, ορμάει στα χείλη της. Φιλιούνται πολύ ώρα και το φιλί τους γίνεται όλο και πιο παθιασμένο.

Την πιάνει απο την μέση και την ξαπλώνει στο κρεβάτι. Πηγαίνει από πάνω της και την δαγκώνει μαλακά και αισθησιακά στο λαιμό, κάνοντας όλο το σώμα της να τρέμει. Το χέρι του μετά κινείτε και πηγαίνει στο στήθος της και το πιέζει. Εκείνη βγάζει έναν αναστεναγμό που τον κάνει να χαμογελάσει πονηρά και αυτάρεσκα. Του βγάζει την μπλούζα και εκείνος την δικιά της. Αφού βγουν και τα υπόλοιπα ρούχα, μένουν γυμνοί στο κρεβάτι. Εκείνος άρχιζει να την φιλάει και να κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά. Φτάνει κάτω από την κοιλιά της και την φιλάει απαλά. Εκείνη ανεβαίνει από πάνω του και πιέζει με το χέρι του το μόριο του. Ένας αναστεναγμός ξεφεύγει από τα χείλια του Χάρρυ και εκείνη χαμογελάει.

«Σε θελω!» της λέει μέσα στο αυτί της.

«Και εγώ!» απαντά ψιθυριστά.

Πηγαίνει από πάνω της και μπαίνει με φορά μέσα της. Μπαινοβγαίνει αργά, για να την βασανίσει και το πετυχαίνει, καθώς τα νύχια της αφήνουν γρατζουνιές στην πλάτη του. Μετά από λίγο αρχίζει να κινείται πιο γρήγορα, πιο παθιασμένα. Πριν τελειώσει, βγαίνει από μέσα της, γιατί είχε ξεχάσει να βάλει προφυλακτικό. Ξαπλώνει δίπλα της και προσπαθούν να ισορροπήσουν τις ανάσες τους. Μετά από τόσο καιρό έγιναν ένα ξανά! Είχαν λείψει τόσο πολύ ο ένας στον άλλο σε όλους τους τομείς. Μόλις οι ανάσες τους επανέλθουν στο κανονικό γυρίζουν και κοιτάζονται για μερικά δευτερόλεπτα, ώσπου τον λόγο παίρνει ο Χάρρυ.

«Δηλαδη εμείς τωρα είμαστε πάλι μαζί;» ρωτάει ψιθυριστά.

«Νομίζω πως ναι.»

«Νομίζεις;» χαμογελάει και αρχίζει να την γαργαλάει.

«Χχαχα καλά, χαχαχα καλά. Όχι χαχαχα, δεν νομίζω. Χαχαχα είμαι σίγουρη!»

Την πλησιάζει και την φιλάει απαλά. Την παίρνει αγκαλιά και εκείνη ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος του.

«Σε αγαπώ.»

Η φωνή του αργή, βαριά και γλυκιά ακούγεται στον χώρο, όμως δεν παίρνει απάντηση. Μόλις την κοιτάξει, βλέπει πως έχει ήδη αποκοιμηθεί. Χαμογελάει γλυκά και την φιλάει στο μέτωπο, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για να κοιμηθεί μαζί της.

VOTE & COMMENT. THANK YOU:*