Undercover Love ✔️ (DUTCH)

#3

Pov Ina

29 april 6u30

'Tring!' deed mijn verdomde wekker. Ik sloeg erop en hij stopte meteen. Gelukkig. Man, school. Nooit gedacht dat ik dat ooit nog zou zeggen. Ik stapte snel onder de douche. Ik pakte een setje kleren. Het ging warm worden, dus ik besloot een T-shirt en een broek aan te doen. Ik moest nog steeds ervoor zorgen dat ik mijn stuk lichaam verborg. Nerdjes deden dat soort dingen niet. Kijk eens aan, ik was al volledig in mijn rol. Ik trok mijn favoriete laarsjes aan en dan was ik klaar. Ik keek nog eens in de spiegel naar het meisje met lang bruin haar en bruine ogen. 'Als mijn leven eens gewoon zou zijn,' dacht ik bij mezelf.

Nadat ik me had omgekleed, ging ik naar de keuken. Ik ging zitten en begon aan mijn muffin. Ik dronk een kop chocolade melk en pakte mijn tas. Ik had nog geen boeken of een rooster of zoiets. Dus ik moest maar eens bij het secretariaat gaan. Jeej, Life! Proef het sarcasme.

Als ik in mijn auto zat, zong ik al snel mee met het liedje Stitches. 'Got a feeling that I'm going under. But I know that I'll make it out alive. If I quit calling you my lover. Move on...' zong ik luid mee.

Aangekomen bij de middelbare school, zag ik al snel leerlingen naar me kijken. Ik gaf ze een dode blik en weg zijn de ogen. Oeps, ik mag niet vergeten dat ik de nerd moet spelen. Dus ging ik zo verlegen mogelijk naar het secretariaat. Daar keek een vrouw me van kop tot teen aan. 'Kan ik u helpen?' zei de vrouw gapend. 'Ja, ik ben nieuw hier. Lena Hathaway,' zei ik vol overtuiging. 

'Aha, ze zeiden al dat je zou komen. Hier is je rooster met al de lokalen. Je boeken kan je morgen op dezelfde plaats ophalen,' vertelde ze me ongeïnteresseerd. 'En waar moet ik nu dan op schrijven?' vroeg ik geïrriteerd. 'Zoek het zelf maar uit. De boeken worden pas morgen geleverd. En nu uit m'n ogen,' zei ze pissig. 'Ik haat kinderen,' hoorde ik haar nog mompelen. Okay, deze dag werd alsmaar beter en beter. En het was nog maar half 9.

Ik liep naar het lokaal dat op mijn blad stond. Er stond dat ik wiskunde had bij Meneer Cullen. Mmm, zoals Edward Cullen. Ik stapte rustig het lokaal binnen, maar zag al snel dat het niet wiskunde was. 'Wie durft hier mijn les te verstoren?' vroeg de mevrouw streng. 'Het spijt me, mevrouw. Ik ben Lena Hathaway en ik ben nieuw hier. Ik dacht dat dit wiskunde was,' zei ik zo onzeker mogelijk. Ik kan nog wel een week het ik-ben-nieuw-excuus gebruiken. 

'Het is al goed. Serena, laat jij miss Lena lokaal 107 zien,' zei ze tegen een meisje genaamd Serena. 'Yes, sir.' Ze deed alsof ze in het leger was en maakte een groeting. De vrouw keek haar kwaad aan. 'Ik bedoel, ik hou ervan om te helpen,'zei ze een formelere toon, maar grinnikte ondertussen. Ik moest ook even grijnzen. Ik hoopte dat we goede vriendinnen gingen worden.

'Ik ben Serena Sulkin,' zei ze terwijl ze haar hand naar me uitsteekt. 'Hi, ik ben L...' 'Lena Hathaway, weet ik. Dat heb je al gezegd.' 'Klopt,' mompelde ik wat ongemakkelijk. 'Vanwaar ben je verhuist?' 'Sorry?' vroeg ik toen ik niet verstond wat ze zei. 'Je bent nieuw. Dus je moet wel ergens vandaan komen,' zei ze lachend. 

'Uhm, ja. Ik ben van Manchester, Engeland.' 'Yup, ik kon het al raden. ik hoor het van je accent.' Ze glimlachte. 'Is het zo erg?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Ach welnee joh, het is schattig voor de jongens,' zei ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelde. 'Haha, geen jongens voor mij,' zei ik verlegen. Ik denk dat deze act wel aankomt bij de meesten. 

 'Waarom niet? Ik ken de perfecte jongens waar ik je aan zou kunnen koppelen.' Alweer wiebelde Serena met haar wenkbrauwen. 'Ik kom net uit een harde relatie,' zei ik terwijl ik naar de grond keek. Het leek best geloofwaardig. Ik zou er zelf intrappen. 'Ow, het spijt me. Ik mocht er niet over beginnen.' 

Serena voelde zich schuldig. Ik zag het aan haar gezicht. 'Nee, nee. Het is niet jouw fout. Ik moest verhuizen, hij bleef achter. Iemand moest het uitmaken. Ik zou nooit een lange afstand relatie aankunnen,' zei ik met een betreurd gezichtje. Tjonge, ik had echt actrice moeten worden. 

'Ik snap het.' We stapten verder door de gangen. 'Tja, hier is het lokaal. Kom je bij de lunch bij mij en mijn vrienden zitten?' vroeg ze verlegen. Ik knikte. Serena vertrok terug naar haar eigen klas. 'Dank je, Serena!' riep ik haar nog na. Nu zien wat er achter deze deur ging bevinden...

De saaiste twee uur van mijn leven. Is twee uur wiskunde zelfs wel legaal? Geen tijd om er bij stil te staan. Het was nu lunchtijd. Ik zag Serena al zitten aan een tafel. Waarschijnlijk moesten haar vrienden nog komen.

'Hey, Serena,' zei ik vrolijk terwijl ik plaats nam tegenover haar. 'Hi, Lena. Long-time no see huh. Haha,' zei ze lachend. 'Dus waar zijn je vrienden? Ik heb ze toch niet weggejaagd, want dat effect kan ik soms hebben,' zei ik met een glimlach. Het kwam waarschijnlijk wat direct over, maar dat maakte me niet veel uit. 

'Eigenlijk heb ik niet zoveel vrienden. Ik dacht gewoon dat ik dat zou moeten zeggen. Anders wou je niet bij me zitten. Je moet weten dat ze mij als een rare eend zien hier op school,' zei ze verdrietig. Haar depressieve ogen groeven in mijn ziel. Ik vond het sneu om naar te kijken. Wie vond dat zij een rare eend was? Wat was er mis met haar? Ik vond haar grappig en spontaan. En ik kende haar pas twee uur.

'Je moet je niet anders voordoen voor mij. Mensen zien mij waarschijnlijk al als een nerd. But maakt mij wat uit over wat ze denken. En dat moet jij ook doen. Dus nu gaan we klinken op onze nieuwe vriendschap,' zei ik met vol overtuiging en ik pakte mijn glas. 'Op onze nieuwe vriendschap. 'Serena klonk haar glas ertegen.

'Ah, weirdo Serena heeft een vriendinnetje gevonden. Wat is jouw naam, nerdje?' hoorde ik een arrogante stem zeggen die ik nu al niet kan uitstaan. Ik zag Serena's gezicht verdrietig worden. 'Mijn naam is Lena. En jouw naam is zeker Barbie?' zei ik arrogant terug terwijl ik opstond van mijn stoel. 

Ik hoorde achter mij heel de school 'OEHH' roepen. 'Hoe durf jij zo tegen mij te praten, newbie?' vroeg ze gekwetst. 'Tori, breng me mijn water.' Het meisje dat Tori heette, kwam aangelopen. 'De automaat is helemaal leeg, Jessica,' zei de minion. 'Ugh, je kunt ook echt niets,' antwoordde de queen bee. Volgens mij wordt deze meid niet vaak genoeg op haar plaats gezet. Zo'n mensen, daar kan ik dus helemaal niet tegen. Ze denken dat ze beter zijn. Ze denken dat ze mooier zijn. Ze denken dat ze slimmer zijn. Totdat iemand hun true colours ziet. En oeh, wat zijn die gevaarlijk.

Ik besloot dus mijn eigen bijdrage aan de maatschappij te brengen. Nu ik vrienden was met Serena, kon ik dit niet zomaar gebeuren.

'Laat mij maar. Ik help arme Jessica wel even,' zei ik met een babystemmetje. Ik pakte mijn flesje appelsap, deed het dopje er af en gooide het zo over Jessica heen. Iedereen schoot in de lach door mijn actie. Jessica was op haar plaats gezet. 

'Aaaaaahhhhh!' riep ze van zodra de appelsap tot onder haar schoenen kwam. 'Oepsie. Tja, ik ben toch zo onhandig,' zei ik nog poeslief terug. 'Ik krijg jou nog wel!' riep ze nog toen ze de eetzaal uitliep. 'Ik kan niet wachten!' riep ik nog naar haar. En zonder dat ik het besefte, klapte iedereen voor mij.

Missie niet-opvallen is een beetje mislukt.

______________________________________________________

Haha, dit stukje vond ik echt leuk om te schrijven. Het volgende deel gaat over Jax, zijn point of view. Ik zei toch dat het langer ging zijn :)
Bye, babeessss ❤️

*Hopelijk begint het nu meer logisch te klinken. Ik heb veel reacties gelezen dat mijn kleding keuze helemaal niet 'nerd' is en dat was zo waar. Ik snap helemaal niet wat me toen bezielde. Ik hoop dat de bewerkte versie veel beter is.