Waarschuwing: dit verhaal is zo cringe, lezen op eigen risico dus :))
Ik had goede moed om dit verhaal te bewerken, maar ik ben een beetje lui geworden dus je moet gewoon tussen de schrijffouten lezen, het spijt me
Ina Adams is een huurmoordenaar. Z...
Het is mijn eerste weekend hier in Texas. Vandaag ga ik het gewoon rustig aan doen. Lekker netflix kijken. Om 8 uur moet ik naar het hoofdkwartier. Verslag uitbrengen van wat er tot nu toe al is gebeurd. Jeej, hebben we zin in.
"Ring" Doet mijn gsm. "Hoi, met Ina Adams." Zeg ik kwaad. Ik had echt zin in een weekendje rust. "Lena?" Zegt een meisje aan de andere kant. Shit, Serena. Ik dacht er niet bij na. Ina is wel mijn echte naam. "Sorry verkeerd nummer. Ik ken geen Lena. Daag." Zeg ik met een lage stem. Ze heeft me sowieso herkend. F*ck. Wat nu?
"Ring" Doet mijn gsm opnieuw. Ik moet uitleggen dat ze zich gewoon vergist had van nummer. "Hoi, met Lena." Zeg ik met mijn nerdie stem. "Lena?" "Hey Serena, what's up?" Zo normaal mogelijk proberen te doen. "Waarom kwam er ineens een Ina Adams op je telefoon en dan een oude man?" Shit, excuses. "Huh? Waar heb je het over? Jij bent de eerste die me belt vandaag." Zeg ik zo lachend mogelijk. Hopelijk gelooft ze het. "Owh, sorry. Verkeerd nummer dan." En ze lacht. Fjoeee, opgelost.
"Dus wat er is?" "Ow ja. Kunnen we afspreken? We hebben elkaar niet meer gesproken sinds het feestje. En ik wil alle sappige details horen over jou en Jax." Zegt ze. Ik weet dat ze nu gewoon aan het glimlachen is. "En jij dan. Hoe ging het nog met de dronken Aiden?" Nu weet ik dat ze aan het blozen is. "Ja, dus we moeten bijpraten. Starbucks, 10 minuten?" "It's a date."
Ik trek snel wat kleren aan die ik vind. Ik dacht dat ik niet zoveel ging doen dus zat er de hele tijd in mijn pyjama. Een leuk zwart topje met een jeans. Een geruit hemd. Ik heb ook geen zin om mijn lenzen in te doen. Dus bril dan maar.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Hey, meid." Zegt Serena vrolijk als ik haar zie zitten. "Leuke bril. Ik wist niet dat je lenzen droeg." Vraagt ze aan me. "Tja, dat komt niet vaak voor in onze conversaties." Zeg ik lachend. "Dus wat is er met Aiden gebeurt?" Vraag ik nieuwschierig. Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. "We hebben bijna gekust." Zegt ze verlegen. Maar ik zie ze wel blozen. "Hoe bedoel je bijna?" Vraag ik. Hoe kun je nu bijna kussen?
"Het ging zo. Toen we naar mijn auto liepen. Eigenlijk droeg ik hem naar naar mijn auto ma ja boeie. Hij was direct in slaap gevallen toen ik mijn auto startte. Ik wist niet waar zijn huis was dus maakte ik hem wakker. Ik vroeg waar hij woonde en hij wees me de weg. Toen we aangekomen waren stapte ik uit. Ik hield hem vast toen hij uit de auto stapte. Je had het moeten zien. Net alsof hij gekotst had en het direct daarna dan weer heeft opgegeten. Hij deed alsof hij weer in slaap was gevallen maar ik wist beter." Ze verteld het me met een grote glimlach. Ze is zo verliefd op hem. Ik ben zo blij voor haar.
"Ik stapte naar de deur van zijn huis. Hij maakte een soort snurk geluid waardoor ik naar hem keek. Hij keek recht in mijn ogen. Hij probeerde zelf te staan. Dat ging niet zo goed. Hij viel weer op zijn bek. Hij maakte de hele buurt wakker, volgens mij. Ik probeerde hem recht te helpen. Hij stond weer op zijn voeten tegenover me. Ik keek in zijn mooie blauwe ogen. Hij bewoog wat meer naar mij toe. Tot zijn moeder uit de deur kwam." Zei ze beschamend
