SOĞUK NEVALE

15.BÖLÜM " Küçüğüm "

Uzun bir aradan sonra şükürler olsun ki buradayım 🤗 umarım sizler iyisinizdir..🤗 elimden geldiğince güzel bir bölüm yazmaya uğraştım umarım sizde okuduktan sonra beğenirsiniz. Oylarınızı ve iyi kötü yorumlarınızı bekliyorum Ponçiklerim sizi seviyorum💜 Hayırlı Sahurlar 😘

KEYİFLİ OKUMALAR ❤

Saraç'ın evine girdiğimizde ben hala daha olanların şokundan çıkamamıştım kapının yanında dikili taş gibi duruyordum. Adamlar tam bahçenin kapısından çıkacakken benim telefonumun çalmasıyla durdular. Nefes dahi almıyordum bizi duymasınlar diye ama Atalay'ın beni aramasıyla her şey bozulmuştu. Saraç erken davranmadan adamlardan biri Saraç'ın omzundan tutup kendine çevirdi ve kusursuz olan ama bir o kadar da gergin olan yüzüne yumruğunu geçirdi.

Ağzımdan çıkan çığlıkla,

'' Saraç! '' diye bağırdım

Duvarın dibine sığındım korkudan ve ellerimle yüzümü kapattım kavga seslerini duydukça kendimi daha çok kasttım yaşadıklarım canlandı tekrar gözümün önünde.

Yaşadıklarımı canlandırmamak için gözlerimi açtım.

Saraç adamın birini yere yatırmış yumruklarını hiç aralıksız adamın yüzüne vuruyordu,

'' kimsiniz lan siz it herifler! ''diye tısladı adama vururken.

Öbür adam Saraç'ın bu durumundan faydalanmak için Saraç'ın arkasına geçiyordu yavaşça.

Yanımda olan çiçeklerin kenarlarını saran büyük iki üç taş gözüme çarptı ve birini alıp hızla olduğum yerden kalktım. Saraç'a arkadan vuracak olan adamın ensesine olanca gücümle vurdum çığlık atarak.

Saraç kendinden geçerek vurduğu adamı bırakıp bana döndü. Ellerimle ağzımı kapatarak şaşkınca Saraç'ın gözlerine baktım anlamamış gibi baktı bana hızla adamın üzerinden kalkıp yanıma geldi. Ensesine vurduğum adam zorla yerden kalkıp yüzü kanlar içinde olan adamı çekiştirerek bahçe kapısından hızla çıktılar. Olanların etkisinden çıkmak için hızla kafamı salladım.

Saraç elinde ilk yardım çantasıyla kapının yanındaki dikili taş olan beni çekiştirdi hareket etmem için.

''Adama ne güzel geçirdin öyle yoksa hayatımı sana mı borçluyum '' dedi Saraç gülerek

''hiç komik değil Saraç adam biran öldü sandım yerde hareket etmeyince ''dedim ciddi bir şekilde

''olsun ölseydi gömerdik, hem gece daha kolay oluyor bu işler biliyorsun '' deyip göz kırptı beni kolunun altına alıp başımı omzuna bastırdı.

Bu hareketiyle şaşkınlığımı yüzümde hiç saklamadan kaşlarımı çattım. İlk kafede yanımda vurduğu adamı hatırlattı bana başımı omzundan kaldırıp sinsice yüzüne baktım,

'' sahi o adamı gerçekten nereye gömdünüz? '' dedim merakla

'' bir şey diyeyim mi çok merak iyi değildir küçük'' dedi saçlarımı karıştırıp.

''Bir ben senin küçüğün değilim ikincisi ben sana hiç soru sormadım bu ilk olacak'' dedim kendimden emin şekilde,

''emin misin? '' dedi biranda durup bana bakarak

''evet eminim ''

''bir kere daha düşün ''

''eminim dedim ya Saraç ''

''balık hafızalısın '' dedi ve elindeki ilk yardım çantasına bir iki defa vurdu konuşmama izin vermeden devam etti, '' yeni bir özelliğin daha desene seninde bilmediğin '' dedi. Sinirle aldığım nefesi sesli bir şekilde dışarıya verdim.