Merhaba! uzun zamandır yoktum finallerim olduğu için ama artık buradayım. Sizleri özledim <3 derslere çalışırken aklıma öyle sahneler geldi ki yazmamak için kendimi zor tuttum :)))) Bu arada sizin karneler nasıl? Geç olsada sormak istedim:))) Ama artık buradayım ve onları yazacağım. Ben burada yokken ailemize birçok kişi takılmış. Saraç'ın köprücük kemiğindeki yoncAilesine Hoşgeldiniz!
KEYİFLİ OKUMALAR!
Önceki bölümden sahne:
"Saraç bu sen misin? " Dedim işaret parmağımla onu göstererek.
Kulağıma doğru yaklaşıp, " sana bir sır veriyorum küçüğüm. Senin yanındaki Saraç Taşkıran bu. " Diye fısıldadı eşsiz gülümsemesiyle, bu dediğine kıkırdayınca devam etti konuşmaya.
" Bende bu beni yeni tanımaya başladım senin sayende. "
Sanki gökyüzündeki ay onu işaret ediyormuş gibi parlıyordu.
Elimin içine yanağını yerleştirip yavaşça yaklaştım ona.
" İyi ki geldin... Hayatıma " dedim kekeleyerek.
Yüzümü iki elinin arasına alıp, " yaşattığım onca şey yüzünden özür dilerim. Gelmeseydin karşılaşmasaydık belkide şimdiye kadar öğrendiğim şeyleri öğrenmeyecektim. Hayatıma gelişin ipuçları oldu bana. " Dedi derin bir nefes alıp saçlarımı koklayıp öptü ve devam etti.
" Sen göğüs kafesimde sakladığım küçüğümsün. Sana bir şey oldukça göğüs kafesim kırıldı her seferinde. Sen her zaman ki gibi güçlü kalıp göğüs kafesimde bir çiçeğe dönüştün ve ben seni orada büyütüyorum, büyütmeye de devam edeceğim kutup yıldızım. "
OTUZUNCU BÖLÜM '' Ölüm İçinde Yaşam ''
Salonda yankılanan bağırma sesleriyle kendimi uykudan atıp Saraç'ın yanına koştum.
'' Saraç! Kâbus görüyorsun uyan... Saraç! '' Diye bağırıp kolundan tutup silkeledim.
Hızla oturur pozisyonu alıp derinden bir nefes aldı. Terden alnına yapışan saçlarını geriye doğru ittirip yanına oturdum ve başını göğsüme yasladım.
'' Bir şey yok sadece kâbus gördün '' dedim sessiz bir şekilde.
'' Bu kâbustan daha fazlası Sare'' dedi.
Yüzümü buruşturdum '' daha fazlası? '' dedim kısık bir sesle.
'' Beni kendine çağıran bir ipucu, artık bulma zamanım geldi '' dedi. Boğazı kuruduğu için sürekli yutkunuyordu.
Mutfağa gidip bir bardak su alıp tekrar yanına döndüm.
Bir yudum alıp orta sehpanın üzerine bıraktı.
'' Yine aynı rüya mıydı? '' Diye sordum. Olumlu bir şekilde başını salladı.
Sesimize uyanan Gölge, Saraç'ın başucundaki koltuğun koluna zıplayıp orada kıvrıldı.
'' Ali dediğiniz adamı bulabildiniz mi? '' diye sordum bu sefer merakla.
'' Hayır, adam kendini öyle bir saklamış ki tek bir şey bile bulamadık, ya gerçekten yurtdışına çıktı ya da çok iyi bir şekilde saklanıyor. '' Dedi kendinden emin bir şekilde.
Elini arkaya doğru atıp Gölgenin üzerinde gezdirmeye başladı. Anladım dermiş gibi başımı sallayıp tam kalkacakken bileğimden tutup yattığı yerden hafifçe kenara kayıp yatmam için bana yer açtı.
Şaşkın bir şekilde ona bakarken, '' sadece sabaha kadar kâbus görmek istemiyorum '' dedi sessiz bir tonla.
Bir şey demeden bana açtığı yere, arkam ona dönük bir şekilde yattım.
YOU ARE READING
SOĞUK NEVALE
General Fiction" Mesafelerin sevmek için önemsiz olduğunu o mezar taşını öpünce anlıyorsunuz aslında... " Her şey Sare'nin o akşam ki merakıyla başladı ve Saraç'ın umursamaz tavrıyla devam etti. Oyunun içinde geçmişini bulacak olan Saraç her şeyden habersiz itmişt...
