Το κορίτσι που αγάπησα.

5

Είσαι τόσο όμορφη...

Χάνομαι στο βλέμμα σου...

Το άγγιγμα σου είναι τόσο υπέροχο...

Μακάρι να μην μου άφηνες ποτέ το χέρι...

« Ευχαριστώ που με έσωσες από τον μπάτσο... » λέει καθώς χαμογελάει και κατεβάζει το κεφάλι της ντροπαλά κοιτάζοντας το πάτωμα. Τραβάει το χέρι της από το δικό μου σιγανά και βάζει τα μαλλιά της πίσω από το αυτί της και με κοιτάζει στα μάτια.
Της χαμογελάω κοιτάζοντας την στα μάτια και την πλησιάζω.

« ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ; ΣΟΒΑΡΑ; » γελάει η Ρένια μαζί με τον Νίκο και έρχεται το λεωφορείο. Σηκώνομαι,βγάζω το χέρι μου για να σταματήσει και όλοι έρχονται κοντά μου.
Ανοίγουν οι πόρτες μπαίνουμε μέσα και είναι πάλι άδειο. Πηγαίνουμε στην γαλαρία να κάτσουμε.
Στην άκρη κάθομαι εγώ στα αριστερά,δίπλα μου η Ελένη,μετά ο Νίκος και η Ρένια.

Ο καιρός έχει σκοτεινιάσει αρκετά,μπουμπουνιτα ξεκινάνε να γεμίζουν τον ουρανό και οι ψιχαλες πέφτουν πάνω σε όλα τα αμάξια σαν ψυχές που διαλύονται...

Ανοίγω την μουσική και ψάχνω ένα καλό ραπ κομμάτι.
Ψάχνω..
Ψάχνω..
Βρήκα!

Μ.Β.Ψ. (μάτια βλέπουνε ψέματα) -
https://youtu.be/-Vx-6DzvGXA

Ακουμπάω το κεφάλι μου στο τζάμι, κλείνω τα μάτια μου και αφηνω το δεξί μου χέρι στο πόδι μου.
Η Ρένια μιλάει με τον Νίκο και λένε για τις συναυλίες που έχουνε πάει και την βλέπω πολύ χαρούμενη...
Γελάνε συνέχεια!
Η Ελένη κοιτάζει το κινητό της πυκνά συχνά...

Κάποια στιγμή έτσι όπως έχω κλείσει τα μάτια μου,νιώθω ένα βάρος στον ώμο μου και κάτι να με αγκαλιάζει.
Μου φεύγουν τα ακουστικά από το τράβηγμα της αγκαλιάς και επιστρέφω στον κόσμο.
Έχει ξαπλώσει πάνω μου και κοιμάται... Με έχει πάρει αγκαλιά και της κρατάω το χέρι...

Δείχνεις τόσο ήρεμη...

Της χαϊδεύω τα δάχτυλα και ύστερα τον καρπό για αρκετή ώρα...
Την βλέπω να σχηματίζει ένα μικρό χαμόγελο όση ώρα την κρατάω και είναι υπέροχο...

Σαν εκείνη...

« Άννα; Τι κάνεις εκεί; » με ρωτάει ο Νίκος και γελάει.
Τον κοιτάζω και κρυφό γελάω.

Σε δέκα λεπτά θα είμαστε πίσω στο σπίτι. Η ώρα είναι δέκα και μισή.
Νιώθω τόσο κουρασμένη...

Ξυπνάει και τρίβει τα ματάκια της σαν μικρό παιδί...
Ωστόσο τα μακριά νύχια της της παίρνουν την ιδιότητα του παιδιού και της δίνουν του Αντεροβγάλτη..
Αλλά είναι ωραία για άλλα πράγματα... « Που είμαστε; » ρωτάει χαμηλόφωνα. « Σε κάνα πεντάλεπτο θα έχουμε φτάσει σπίτι. » απαντάω και κοιτάζει έξω από το παράθυρο του λεωφορείου. « Ακόμα βρέχει; » της γνέφω καταφατικά και καταλαβαίνει πως της κρατάω το χέρι.
Κάνω κίνηση να την αφήσω γιατί ντράπηκα αλλά με κρατάει ακόμα πιο σφιχτά... Την κοιτάζω έντονα μέσα στα καφέ μεγάλα μάτια της και η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή...

Οι πόρτες ανοίγουν, σηκωνόμαστε και κατεβαίνουμε στην στάση για να πάμε σπίτια μας. Η βροχή έχει ησυχάσει αρκετά,τα σύννεφα όμως ακόμα χρωματίζουν τον ουρανό με γκρί.

Ο Νίκος αγκαλιάζει την Ρένια για να την αποχαιρετήσει και κανονίζουν να βρεθούν για μπύρες. Εγώ του δίνω το χέρι μου και κάνουμε brofist.
Αγκαλιάζονται και τα κορίτσια μεταξύ τους και εγώ ανάβω ένα τσιγάρο.
Έρχεται η σειρά μου να την χαιρετήσω και μου λέει... « Αν δεν το σβήσεις δεν σε αγκαλιάζω. » γελάω και το πετάω κάτω. Την αρπάζω και την χώνω αγκαλιά μου και νιώθω τα χέρια της να με σφίγγουν αρκετά.

Είναι τόσο ζεστά στην αγκαλιά της..

Την αφήνω,λέμε καληνύχτα και γυρίζουμε σπίτι μας.

Βάζω τα κλειδιά στην πόρτα για να ανοίξω και δεν προλαβαίνω,ανοίγει η μητέρα μου. « Γεια σου μαμά... » με κοιτάζει καλά καλά. « Έγινες μούσκεμα! Πήγαινε γρήγορα να αλλάξεις. »
Μπαίνω στο δωμάτιο μου,βγάζω τα ρούχα μου και παίρνω τις πιτζάμες μου να πάω για ντούζ.
Αφού βγω, ντύνομαι και πάω να κάτσω στο σαλόνι.

« Τι γρατζουνιά είναι αυτή στο μάτι σου; » με ρωτάει η μάνα μου.
« Χτύπησα σε ένα κλαρί. Δεν το είδα και με γρατζουνισε. » Με φιλάει στο κεφάλι και πηγαίνει να ξαπλώσει,να κοιμηθεί.

Γυρίζω στο δωμάτιο μου,ανοίγω το ίντερνετ στο κινητό μου και ξαπλώνω.
Μου έρχονται διάφορα μηνύματα αλλά δεν έχω όρεξη να απαντήσω σε κανένα. Βάζω μουσική και αγναντεύω το ταβάνι με τα αστεράκια...

Η μυρωδιά της έχει μείνει πάνω μου. Το άγγιγμα της το νιώθω ακόμα. Οι ανάσες της όταν κοιμόταν ηχούν ακόμα στα αυτιά μου. Το χαμόγελο της ταξιδεύει και εμφανίζεται σε εμένα...

Την θέλω...

Αφήνω το τηλέφωνο και κλείνω τα μάτια μου να κοιμηθώ.

Έχει αρκετή ζέστη...

Ανάβω το κλιματιστικό για ένα τρίωρο, παίρνω το μαξιλάρι μου αγκαλιά και κοιμάμαι ελπίζοντας να δω όνειρα μαζί σου...