« Άννα! ... Άννα...! » νιώθω ένα χέρι να μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Ξυπνάω. « Τι έγινε...; » δεν έχω καταλάβει ποιος είναι και κάθομαι στο κρεβάτι προσπαθώντας να ανοίξω τα μάτια μου.
« Ξύπνα και ετοιμάσου θα πάμε μια βόλτα. » η μητέρα μου είναι τελικά.
« Έγινε κάτι; » ρωτάω ανήσυχα.
« Όχι απλά θέλω να πάμε μια βόλτα. »
« Εντάξει δώσε μου δέκα λεπτά. » λέω, σηκώνομαι και πάω να ετοιμαστώ.
Πλένομαι, ντύνομαι πιάνω τα μαλλιά μου έναν κότσο επειδή έχει αρκετή ζέστη και φεύγουμε με την μητέρα μου για κάπου.
« Μαμά,είσαι καλά; Τι έχει γίνει; »
« Τίποτα καρδιά μου. Όλα καλά είναι. Είναι καλό αυτό που θα σου πω αλλά ας φτάσουμε πρώτα στην καφετέρια και θα στα πω. Μην φοβάσαι. » μου λέει αρκετά ήρεμη και μου χαϊδεύει το χέρι.
Ύστερα από ένα τέταρτο δρόμου φτάνουμε σε μια όμορφη καφετέρια η οποία είναι κάτω από ένα μεγάλο δέντρο το οποίο της προσφέρει απίστευτη δροσιά και ησυχία.
Πηγαίναμε εκεί παλιά οικογενειακός.
Καθόμαστε στον εξωτερικό χώρο ο οποίος τα καθίσματα του είναι κόκκινα με άσπρα ή κίτρινα με μπλε και μαύρα τραπέζια. Πίσω υπάρχει η τζαμαρία στην οποία από πίσω είναι ο εσωτερικός χώρος.
Έρχεται η κοπέλα για την παραγγελία και εγώ παίρνω μια κρύα σοκολάτα και η μαμά μου έναν ελληνικό καφέ.
Την βλέπω χαρούμενη αλλά λίγο προβληματισμένη.
« Θα μου πεις τι έχει συμβεί; »
« Αρχικά θέλω να με αφήσεις να τελειώσω με αυτό που έχω να σου πω και μετά να μου πεις και εσύ την άποψη σου. Εντάξει; »
« Ναι... Για πες μου λοιπόν...» Παίρνει μια βαθιά ανάσα και με κοιτάζει στα μάτια. « Βρήκα μια καλύτερη δουλειά η οποία μας προσφέρει πολλά παραπάνω από τα αναγκαία. Θα μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι. Καλά μέχρι εδώ; » την κοιτάζω και χαίρομαι για αυτό. « Αυτό είναι πολύ καλό που είναι το κακό; » κοιτάζει την κοπέλα που φέρνει την παραγγελία και περιμένει να φύγει. « Αυτή η δουλειά είναι πολύ καλή και είναι και αυτό που θέλω να κάνω. Απλά... Απλά είναι στο εξωτερικό...»
Ανοίγουν διάπλατα τα μάτια μου. « ΤΙ;!; »
« Έχει πολλά θετικά καρδούλα μου... »
« Μα εδώ έχω χτίσει πολλά όνειρα. Έχω τους φίλους μου! Θα πάω τρίτη λυκείου! Πώς θα φύγουμε έτσι απλά;; »
KAMU SEDANG MEMBACA
Το κορίτσι που αγάπησα.
Fiksi RemajaΈνα καυτό και ηλιόλουστο απόγευμα,την είδα πρώτη φορά στο SkatePark όπου καθόμουν ιδρωμενη και λαχανιασμενη. Το γλυκό της γέλιο μου τράβηξε την προσοχή και ύστερα το χαμόγελο της μου προκάλεσε ταραχή. Ένα στιγμιαίο βλέμμα της ήρθε πάνω μου. Κοιταχ...
