« Τώρα... Οι δύο μας. » λέει η Ρένια καθώς τρίβει τα χέρια της και χαμογελάει πονηρά.
Μου είχε λείψει το χαμόγελο της και τα σγουρά μαύρα μαλλιά της. Τα καφέ μάτια της που λάμπουν και οι κυρίως οι βλακείες μας.
« Τι σκατά έγινε από την ώρα που ήρθαμε; Τα πάνω κάτω! Τι..τι ήταν αυτό;!; » συνέχισε.
« Ήταν κάτι που τώρα νιώθω πως δεν έχει συμβεί. Όλα μου φαίνονται φυσιολογικά και ήρεμα. Ας ξεκινήσουμε από τα δικά σου όμως. Έχεις προτεραιότητα! Για πες, πως τα πας με τον Νίκο;; » ρώτησα γεμάτη ενθουσιασμό και απορία.
Από τότε που έφυγα δεν μιλάγαμε πολύ για τις ζωές μας. Εκείνη ήταν πια δευτέρα λυκείου, εγώ αρκετή πίεση από το σχολείο, όχι ότι διάβαζα ιδιαίτερα... Υποχρεώσεις γενικότερα.
« Ας ξεκινήσω με το ότι οι γονείς μου χώρισαν πριν λίγες μέρες... » λέει.
« Οh.. » είπα αρκετά στεναχωρημένη.
« Είναι εντάξει... Προς το παρόν. Απλά δεν θέλω άλλες φασαρίες και τσακωμούς. Με τη μαμά μου όλα καλά. Τον πατέρα μου διάολοστείλαμε. »
« Τουλάχιστον έχεις τη μαμά σου... » συμπλήρωσα.
« Ναι, είναι υπέροχη. » χαμογελάει περιφανή για εκείνη και συνεχίζει. « Πάω ακόμα σε πορείες και βρίσκομαι σε μια ομάδα. Είναι και παιδιά από το S.P. που δεν το περίμενα. Είμαστε πολύ ενωμένοι. Δεν έχω μπλέξει με μάρκετ αλήθεια! Χαχαχ. »
« Χαίρομαι γι'αυτό! Είναι κάτι που σε εκφράζει και είναι εσύ. Μπράβο. Εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια. Επίσης δεν έχω και την όρεξη να ασχοληθώ με αυτά τη συγκεκριμένη περίοδο. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη. Τέλος πάντων συνέχισε. »
« Έκοψα τελείως το τσιγάρο και δεν κάνω πια skate. Από τότε που έφυγες δεν μου βγαίνει να κάνω. Το έφερα όμως μαζί μου... Μήπως θυμηθούμε τα παλιά... Τι λες; »
Χαμογελάω.
« ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! » λέω.
« Τώρα με τον Νίκο... Τον τελευταίο καιρό μαλώνουμε αρκετά. Τον αγαπάω δεν λέω αλλά με έχει κουράσει αρκετά. Νομίζω πως και εγώ εκείνον. Πιο πολύ μαλώνουμε παρά είμαστε μέλι γάλα. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Πάντως όταν έφυγα ήμασταν καλά. »
« Γιατί έτσι; Γιατί μαλώνετε; » ρωτάω σαστισμένη.
« Επειδή δεν περνάω πολύ χρόνο μαζί του ή έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Ζηλεύει... Τέτοια πράγματα. »
« Ελπίζω να τα βρείτε... »
« Τουλάχιστον όλα τα άλλα πάνε καλά. Στο σχολείο την παλεύω, φίλους έχω, με την μάνα μου μια χαρά τα πάω,στις πορείες μου πάω οπότε μια χαρά. Πες μου εσύ τώρα. »
YOU ARE READING
Το κορίτσι που αγάπησα.
Teen FictionΈνα καυτό και ηλιόλουστο απόγευμα,την είδα πρώτη φορά στο SkatePark όπου καθόμουν ιδρωμενη και λαχανιασμενη. Το γλυκό της γέλιο μου τράβηξε την προσοχή και ύστερα το χαμόγελο της μου προκάλεσε ταραχή. Ένα στιγμιαίο βλέμμα της ήρθε πάνω μου. Κοιταχ...
