Το κορίτσι που αγάπησα.

15

Τέλος Αυγούστου.

Οι μέρες περνάνε γρήγορα,τόσο γρήγορα που νιώθω πως ήρθα χθες. Είναι ωραία εδώ.

Οι γείτονες πολύ ευγενικοί,έχω κάνει δύο τρεις καινούργιους φίλους,η μαμά μου με την μαμά της Μιχαέλας πίνουν το απόγευμα μαζί καφέ,έχω συνηθίσει να μετακινούμε με το λεωφορείο και να πηγαίνω στο S.P.  και τα αγγλικά μου έχουν βελτιωθεί.

Επιπλέον,η δουλειά της μαμάς μου πάει πολύ καλά και την βλέπω χαρούμενη, ανανεωμένη. Χαίρομαι πολύ για εκείνη.
Να βρει και ένα αμόρε να είμαστε τέλεια!

Σε λίγες μέρες ξεκινάνε τα σχολεία.
Θα είμαι η καινούργια.
Δεν θέλω να είναι σαν τις ταινίες.
Το μόνο που θέλω είναι να βρω μια καλή φίλη.
Έτσι κι αλλιώς,μόνο φέτος θα είμαι σε σχολείο, μετά θα πάω σε πανεπιστήμιο και αφού φύγω από εκεί,θα βρω δουλειά και θα γυρίσω μόνιμα στην Ελλάδα.

Αθήνα...

Τα κορίτσια μου λείπουν ήδη. Όπως φυσικά λείπω και εγώ σε εκείνες. Θα ήθελα να ήμασταν μαζί τώρα...

Ακόμα θυμάμαι εκείνη την μέρα που την άκουσα να γελάει...

Σκέφτομαι να πάω στην σχολή φωτογραφίας. Πάντα αυτό ήθελα. Μόνο που στην Ελλάδα δεν έχει μέλλον αλλά θα τα καταφέρω,το πιστεύω.

Όταν αγαπάς κάτι, κάνεις τα πάντα.

---------------------------------------------------------

Συγγνώμη για το μικρό κεφάλαιο αλλά όταν μέσα σε μια μέρα έγραφα δύο κεφάλαια τώρα γράφω μια λέξη σε τρεις μέρες.

Θα κάνω την ιστορία να εξελιχθεί λίγο γρήγορα ώστε να μεταφερθούμε στο επόμενο βιβλίο.

Ευχαριστώ, ελπίζω να είστε καλά! ❣️