Το κορίτσι που αγάπησα.

21

Ύστερα από τις αγκαλιές και τα φιλιά, το βραδυνό τραπέζι και το γλυκό, έχουμε μείνει εγώ, η Ρένια, η Έλενα και η Ελένη.

Οι γονείς μας βγήκαν βόλτα στο κέντρο.

Καθόμαστε όλες στον καναπέ και υπάρχει μια αμηχανία.

Μια πρώην, μια νυν και η κολλητή που δεν ξέρει πως να βοηθήσει την κατάσταση.

« Θέλετε να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια; » ρωτάει η Έλενα και κοιτάζει την Ελένη.

« Εγώ μέσα είμαι. » λέει η Ελένη και παίρνει προκλητικό βλέμμα.

Θα γίνει τρίτος παγκόσμιος, το βλέπω.

Συμφωνεί και η Ρένια και ξεκινάει το παιχνίδι.

Ρωτάει η Ελένη εμένα.
« Θάρρος ή αλήθεια; »

« Θάρρος » απαντάω.

« Έχεις το θάρρος να... Βγάλεις την μπλούζα σου; » με κοιτάζει και δαγκώνει το χείλος της.

« Εε.. εντάξει. » βγάζω το φούτερ-πουκάμισο και μένω ένα φανελάκι και το σουτιέν.

Με κοιτάζουν και οι δύο...

Σειρά μου να ρωτήσω.

« Ρένια, θάρρος ή αλήθεια; »

« Αλήθεια. »

« Είναι αλήθεια ότι μικρή φοβοσουν υπερβολικά τα φαντάσματα; »

« Ναιιι! » λέει και γελάει.

« Ελένη! Θάρρος ή αλήθεια; »

« Θάρρος.»

« Έχεις το θάρρος να... Θα το κάνω λίγο πρόστυχο, θα έχει πιο ενδιαφέρον. Λοιπόν, έχεις το θάρρος να χορέψεις τον ιδιωτικό χορό του στριπτίζ σε όποια θες; »

« Χαχα... Ναι. » γελάει σιγανά και έρχεται προς το μέρος μου.

Φοράει ένα κολλητό τζιν που κάνει τον κώλο της αρκετό έντονο και ένα πουκάμισο που αναδεικνύει αρκετά το στήθος της.

Ξεκουμπωνει το πουκάμισο δύο κουμπιά και έρχεται από πάνω μου. Τα μαλλιά της πέφτουν μπροστά και αρχίζει να χορεύει πάνω μου.

Το άρωμα της μου χτυπάει τα ρουθούνια και μου φέρνει πολλές αναμνήσεις.

Έχει αρχίσει να με εθίζει το βλέμμα της και θέλω να την αγγίξω.

Κατεβαίνει και αναπνέει στον λαιμό μου και αμέσως μετά μου δαγκώνει το αυτί.

Την κοιτάζω στα μάτια και με κοιτάζει και εκείνη. Την νιώθω να πλησιάζει και την σπρώχνω.