Το κορίτσι που αγάπησα.

31

Χριστούγεννα πια.

Ο καιρός είναι παγωμένος και βροχερός.
Οι άνθρωποι μεταξύ τους απόμακροι. Τουλάχιστον σπίτι μας δεν είναι έτσι.

Έχουμε ανάψει το τζάκι, τα χαλιά στο πάτωμα φέρνουν την κατάλληλη ζεστασιά και η μαμά τελειώνει τα τελευταία φαγητά για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Η μυρωδιά του σπιτιού είναι υπέροχη.
Είχα να νιώσω σπίτι μου πολύ καιρό.

Κάθομαι μπροστά στο τζάκι και απολαμβάνω την ζεστή σοκολάτα μου.

« Μμμ... Τέλεια. » λέω κάτω από τα σοκολατένια "μουστάκια" μου.

Φοράω ένα ζεστό και φαρδύ φούτερ με ένα τζιν και κλασικά.. παντόφλες.

Κοιτάζω την ώρα και είναι ήδη 12:15. Όπου να ναι έρχεται!

Επιτέλους! Μετά από τόσους μήνες θα την δω. Θα την πάρω αγκαλιά και θα την φιλήσω.

Σε λίγο πρέπει να χτυπη-

*ΉΧΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΙΟΥ*

« Παωωωωω! » πετάγομαι από την θέση μου και τρέχοντας πάω να ανοίξω την πόρτα.

Ανοίγω και βλέπω ένα φυτό σε μια κόκκινη γλάστρα.

« Χμμμ... »

« ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!! » πετάγεται από τα δεξιά της πόρτας με ένα τεράστιο χαμόγελο και δύο τρεις τσάντες να κρέμονται στα χέρια της.

Κάνω την γλάστρα πιο κει για να την αγκαλιάσω αμέσως.

Με αγκαλιάζει και εκείνη σφιχτά και μου δίνει γλυκά ένα φιλί στο μάγουλο.

Καθήσαμε έτσι για λίγη ώρα..

Μου είχε λείψει αρκετά η μυρωδιά της, το άγγιγμα της...

Περνάμε στην κουζίνα, αφήνει τα δώρα στο τραπέζι και χαιρετάει την μαμά μου.

Πολλή χαρά σήμερα!

Αμέσως αμέσως ανεβήκαμε στο δωμάτιο μου.
Επιτέλους...μπορώ να σε νιώσω δίπλα μου.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι μου και εγώ δίπλα της, να με πάρει αγκαλιά. Την πήρα και εγώ και άρχισα να της χαϊδεύω τα μαλλιά.

«Μηη... Θα λαδωσουν», είπε με γκρινιάρικη φωνή και γέλασα.

«Μάλιστα κυρία Ελένη,  όπως επιθυμείτε», απάντησα και κατέβασα το χέρι μου στο στήθος της.

Χαμογέλασε

Και...

Έλιωσα.

Με κοιτάζει πλέον έντονα στα μάτια και μένουμε έτσι για λίγα δευτερόλεπτα. Αμέσως, γυρίζει προς το μέρος μου, φιλάει απαλά το μάγουλο μου και μου ψιθυρίζει στο αυτί...

«Σε θέλω...»