Το κορίτσι που αγάπησα.

19

« Σου αρέσει εδώ; Έρχομαι όταν είμαι κάπως χάλια ψυχολογικά.. είναι πολύ ήρεμα. » λέει ενώ με κοιτάζει.

Εγώ, έχω μαγευτεί από την πρασινάδα που υπάρχει γύρω μας και την απόλυτη ηρεμία. Παντού δέντρα, και όσο προχωράς προς τα μέσα εμφανίζονται και άλλα χρώματα όπως... Κόκκινο, κίτρινο και όλαααα αυτά είναι τριαντάφυλλα... Τόσο... όμορφα.

Καθόμαστε σε ένα παγκάκι ξύλινο, το οποίο δεν είναι βρεγμένο, διότι τα φύλλα των δέντρων το καλύπτουν με προσοχή.

Κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μία βαθιά ανάσα. Μετά από λίγο, την εκπνέω προς τα έξω και ανοίγω τα μάτια μου. Την βλέπω και απλώνει το χέρι της στο μάγουλο μου. Της χαμογελάω και έρχεται πιο κοντά... Και πιο κοντά...

Η καρδιά μου χτυπάει τόσο έντονα.
Η ανάσα μου χάνει τον φυσιολογικό της ρυθμό και...

Και...

Αυτό ήταν...

Τα χείλη της ήταν πάνω στα δικά μου και χωρίς δισταγμό την τράβηξα προς την αγκαλιά μου και την φίλησα με ένταση. Εκείνη μου κρατάει τα ζεστά και πολύ πιθανόν, κόκκινα μάγουλα μου και με χαϊδεύει.

Είναι... Υπέροχα.

Τα χείλη της χάνονται στα δικά μου όμως οι ανάσες μας είναι συγχρονισμένες.

Μου δαγκώνει το χείλος και τραβιέται προς τα πίσω ενώ με κοιτάζει στα μάτια.

« Περίμενα αρκετό καιρό γι'αυτό...» μου λέει καθώς χαμογελάει ντροπαλά.

« Τι εννοείς; Σου αρέσω; » ρωτάω σαστισμένη.

Με κοιτάζει στα μάτια και μου γνέφει καταφατικά. Ύστερα, χαμογελάει.

« Πάει καιρός..; » ρωτάω.

« Από την πρώτη στιγμή που σε είδα μου αρέσεις... Εκεί, στον διάδρομο. Ένιωσα σαν να με χτύπησε κάτι στο κεφάλι. »

« Ξέρεις... Και εγώ όταν γνωριστήκαμε και μετά... Μου άρεσες αλλά ήταν η Ελένη στη μέση... Θέλω μόνο λίγο χρόνο να χωνέψω τι έγινε σήμερα. » Την κοιτάζω και ταυτόχρονα της χαϊδεύω το μάγουλο ενώ εκείνη αφήνει μια βαθιά ανάσα.

Έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά μου. Την κρατάω σφιχτά και της χαϊδεύω τα μαλλιά.

Καθόμαστε έτσι αρκετή ώρα και μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα. Να ακούς τον άλλον να αναπνέει, να τον νιώθεις να ηρεμεί, να σε εμπιστεύεται μόνο και μόνο επειδή είσαι... Εσύ.

« Ξέρω ότι μόλις χώρισες... Δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα αλλά δεν άντεχα άλλο... Πάντως, αν την θες ακόμα, καλύτερα να μην κάνουμε κάτι μαζί... » λέει καθως συνεχίζει να είναι αγκαλιά μου.

« Όχι, ήθελα και εγώ να της ζητήσω να χωρίσουμε. Δεν μπορούσα άλλο την απόσταση. Ούτως ή άλλως, ήξερα πως κάποια στιγμή, δεν θα συγκρατούσα τον εαυτό μου και θα σε πλησίαζα. Με πρόλαβες όμως. » της πιάνω το σαγόνι,την κοιτάζω στα μάτια και της δίνω ένα απαλό φιλί.

Εκείνη το ανταποδίδει και μπλέκει τα δάχτυλα της, με τα δικά μου. Ταυτόχρονα, έρχεται να κάτσει στα πόδια μου και περνάω το ελεύθερο χέρι μου γύρω από την λεπτή μέση της, κρατώντας την αγκαλιά μου.

Με φιλάει στο μάγουλο και ακουμπάει το κεφάλι της στον ώμο μου. Χαμηλώνω και εγώ το κεφάλι μου να ακουμπήσει το δικό της...

Νιώθω τόσο όμορφα.