Το κορίτσι που αγάπησα.

24

« Δεν το πιστεύω ότι ξαναπηδήχτηκαν. Σαν να τους είπαμε κάντε αυτό. » λέει η Γαρυφαλλιά που είναι μαζί με την Ρένια και έχουν ανοίξει στα κρυφά την πόρτα του δωματίου μου.

« Δες πόσο γλυκούλια είναι όμως!! Μου είχε λείψει να τις βλέπω μαζί. Το καλοκαίρι δεν ξεκόλλαγαν η μία από την άλλη. » λέει με τόση αγάπη η Ρένια.

Κλείνουν την πόρτα και εγώ από το μικρό κλικ της ξύπνησα.
Τρίβω τα μάτια μου και μόλις βλέπω την Ελένη χαμογελάω.

Της χαϊδεύω το μάγουλο και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. « Μωρό μου; » της λέω τρυφερά και τρίβει το κεφάλι της πάνω μου.  « Μμμ... » κάνει και γατζώνεται πάνω μου.

« Ξύπνα! » ψιθυρίζω στο αυτί της με αποτέλεσμα να την γαργαλίσω.

« Νάσια μηη άσε με..! »

Τι είπε μόλις; Ποια είναι η Νάσια;

« Νάσια; Ποια είναι αυτή;; »

Αμέσως πετάγεται από τον ύπνο της και με κοιτάζει.

« Εε.. μια φίλη μου από τη σχολή.. »

« Φίλη; Και έχει κοιμηθεί μαζί σου; Και σου πείραζε και το αυτί; ΦΙΛΗ; » σηκώνομαι αμέσως και ντύνομαι.

« ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΗ; ΜΕΤΑ ΛΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ! ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΑΣΙΑ;»

Ξεφυσάει και κοιτάζει τα χέρια της.

« Από αρχές Σεπτεμβρίου... Δεν είναι κάτι σημαντικό αλήθεια! Απλά πηδιόμαστε που και που... Αυτό είναι όλο.... »

« ΣΟΒΑΡΑ; ΤΟΤΕ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΗΔΗΧΤΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΜΕΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ! »

« Άννα όχι... Δεν σημαίνει τίποτα για μένα! Είναι απλά μια γκόμενα... »

« Άντε γαμήσου. Ύστερα από έναν μήνα που είχα φύγει βρήκες άλλη για να ΠΗΔΗΧΤΕΙΣ; ΑΛΗΘΕΙΑ; Τόσο πολύ το ήθελες; Τόσο πολύ σου είχε λείψει; »

« Σαγαπαω Άννα... Δεν έχω τι να πω... Έχεις δίκιο... »

« Τελειώσαμε. Εγώ φταίω που νόμιζα ότι με θες ακόμα. Εσύ απλά είδες ότι το δεδομένο σου βρήκε κάτι καλύτερο και αμέσως να το καταστρέψεις. ΦΥΓΕ! »

Της πετάω τα ρούχα της και πάω στο μπάνιο να πλυθώ.

Ρίχνω νερό στο πρόσωπο μου και βουρκώνω.

Με κοιτάζω στον καθρέφτη και σιχαίνομαι τον εαυτό μου.

Κάνω γροθιά το χέρι μου και είμαι έτοιμη να βαρεσω τον καθρέφτη.