Chapter 22

49 11 0
                                    

Chapter 22

SOMEONE's POV

"Ahhh!!!" I'm catching my breath as I sat on my bed.

No not again!!! Why am I always dreaming? Why am I dreaming bad things?

That dream is always hunting my mind almost everyday.

Who are they and why are they are in my dream? And why is she on my dream?

What's her connection to them?

She's not suppose to be there with there.

She's - - -

"Hey honey what's wrong?" As my mom come near to me, I burst out to tears and hug her.

"Mom, I don't know them but why are they on my dreams. It's almost every night. And they are with her. Mom what should I do?" I told her under my sobs. She just caressed my back.

"Hush now. It's okay. It's just a dream. Just go back to sleep" she slowly push me to bed.

"Isn't it nice? You saw her. Just don't mind the others"

SHAWN's POV

*sigh*

That is Quera's I-don't-know-how-many sighs.

For an hour since we arrived in the nearest hospital, she always sighed after we came out from the ward.

We are just seating outside the room of Aze, because he is still on meditation by some nurses for his head's wound.

Madali lang laman sa 'kin, simpleng cold compress lang at shoulder sling. 'Di ko tuloy masyadong magalaw ang kaliwang braso ko.

Nacancel ang supposed to be field trip namin. Kaming section lang sana ang ipapacancel, kaya lang sinaggest ng principal, mga teachers at mga pulis na nag-iimbestiga sa pangyayari na ipacancel ang fieldtrip namin.

Pinadiretso kaming lahat ng 12-B sa hospital, 'yung iba pinasakay sa ibang bus at 'yung mga malalang injury ay sa ambulansya na sinakay.

Pero sina Kris, Jena at Leah. Silang tatlo dead on the spot. Kaya dineretso sila sa morgue.

I feel sorry for them. It's all my fault. I became so careless.

*sigh* turn ko na namang bumuntong hininga.

Sa peripheral vision ko, napatingin sa 'kin si Quera. Kaya nilingon ko rin siya.

"Sorry" biglang sabi niya.

"Sorry for what?"

"For that. Dahil sakin kaya nasaktan ka. Sorry talaga" umiwas siya ng tingin at yumuko.

"It's okay. Gagaling rin naman to eh" tumingin ulit siya sakin.

*sigh*

"Mukhang may problema ka ata" sabi ko sa kanya.

"Naranasan mo na ba ang deja vu?" 'Di ko inasahan 'yung tanong niya na 'yun.

"Bakit mo natanong?"

"I don't know. Parang may kulang kasi sa 'kin eh. Parang may nawalang parte sa buhay ko. 'Yung kanina, yung malakas na pagkiskis ng gulong ng bus 'dun sa cemento. Parang pamilyar sa akin ang tunog na 'yun. 'Di ko lang alam kung bakit ko biglang naisip 'yun. May mali yata sa 'kin" paliwanag niya.

Naramdaman ko na lang ang biglang paglakas ng tibok ng puso ko at pinagpapawisan ako ng malamig.

Naalala na ba niya?

"Naalala mo na?" Wrong question. Baka magtaka siya. Taka siyang tumingin sa akin na may mapanuring mata.

"Naalala? Bakit? Nagkaamnesia ba ako?" Tanong niya.

Mr. Killer Smile (√)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon