Mafia of Mafias: Heir Apparent [COMPLETED]

Chapter 39

KEIRA’S POV

Three straight weeks and no signs of any of them waking up.  The wait is stressing the hell out of me.  May mga pagkakataon din na may kung anong nangyayari sa kanila which will be detected by the machines.  Sabi ng mga doctor ay hindi naman yun makaaapekto sa kanila pero kahit na ganun ay natataranta pa rin ako everytime na tumutunog ang mga machines na nakakabit sa kanila.  It just so happen na kapag nagkakaroon sila ng ganun ay nandito ako sa kwarto nila.  Ash even joked about it saying that I’m the reason for those episodes. He’s back to his normal self, alright.  I envy him. Tinanong ko nga siya isang beses kung paano niya nagagawa yun and he said, “Come on, Em.  I’ve waited for you to wake up for six long years.  Ilang linggo pa lang silang ganyan, they need to rest, you know.”  Napanganga na lang ako sa sinabi niya kasi pwede namang magpahinga ng hindi nako’coma diba?  I just don’t understand how his brain works sometimes.

“Ang lalim ata ng iniisip mo, Big Boss?” Tinignan ko si Cloud na bagong dating lang at nagbuntong-hininga.

“I don’t know kung mao’offend ba ako dun o hindi eh.”

“Yes?”

“Pagkakita mo sakin, nagbuntong-hininga ka.  Hindi ko alam kung relieved ka ba na nakita mo ako o disappointed ka dahil nakita mo ako.” Napailing na lang ako habang nakangisi.

“You really are a moron, Cloud.  Nasan na si H?”

“He’s outside.  Talking to Clark and Xander.”

“What for?”

“I don’t know.  Siguro tinatanong niya lang ang mga nangyari habang wala kami.  Anyways, hindi ka pa ba uuwi?  You need to rest.”

“We’ll go home as soon as matapos yung tatlo sa pag-uusap.”

Tumango lang siya at wala ng ibang sinabi.  We just sat there watching Grey, Ran and Titus lying on their beds.  Its 9:00 pm at kadarating lang nina Cloud at Hale galing sa bahay.  Sila naman ang magbabantay.  Usually, umaga nila ako pinapapunta dito sa hospital and I should rest during night time.  Si Clark at Xander ang kasama ko magbantay.  Hindi pa rin ako sanay na nakikita silang hindi kumpleto.  Sa bahay naman, namimiss ko na yung dating sobrang gulo nila kapag nandoon sila lahat.

“Kei, we should go.” Inilahad sakin ni Xander ang kamay niya at inalalayan niya akong tumayo.  They always do that simula nang sabihin kong sobrang bilis ng sumakit ng balakang ko everytime na tumatayo ako.  My son must be really big dahil sobrang laki na ng tiyan ko na nahihirapan na talaga akong maglakad ng matagal pero I walk everytime I can dahil sabi nila ay makakatulong daw yun sa panganganak.  I don’t really get the connection but I still do it.  As much as possible, I want to have a normal delivery para walang masyadong restrictions after I gave birth.

“Call us if anything happens, okay?  And I mean, anything.”

“Yes, Big Boss.”

Umuwi na kaming tatlo pero habang nasa byahe ay medyo sumasakit ang tiyan ko at napapahigit ako ng hininga. Throughout our way home, I was just drawing circles on my baby bump and silently talking to my son to relax. I don’t know what got him so worked up again.  Nang makarating kami sa bahay, si Clark na ang naghatid sakin sa kwarto ko.