Chapter Nine: Strawberry & Cherry

1.9K 44 23
                                    


Mag-isa ako nang magising kinabukasan. I panicked so I immediately got up to look for her. I found her cooking in the kitchen. She wore my favorite shirt which she loves wearing. For minutes, I just stood there and watched her with a bright smile on my lips. I still am star-struck at how beautiful she is even more at mornings.

"Hi. Kanina ka pa diyan?"She asked when she saw me. "How was your sleep?"

"Perfect."I murmured as I walked towards her. Hinapit ko siya sa beywang saka siniil siya ng halik. "I love you, babe."

Mabilis na nag-iwas siya ng tingin. Damn Zacc. No kissing. I was about to apologize but then she pulled away.

"Upo ka na. I'll just... uhm... get the sausage from the pan."Sabi niya't tumalikod na.

After five years since I woke up from that long sleep, I had the best breakfast in my life. Kasalo ko ulit ang babaeng mahal na mahal ko.

"I have just remembered, love. The guy last night, he mentioned about you being afraid of—"

"Oh don't mind it. It was... a weird thing. I'm scared of hospitals."

"Pero pumupunta ka do'n—para sa kanya. Chances, mahal mo ba siya?"

Napayuko siya sa naitanong ko. Hindi siya sumagot. Hindi ako nagsalita dahil naghihintay ako at umaasang maririnig ang sagot niya.

"Chan—"

"Zacchary, hindi ko alam. I mean, I thought I did."She answered, teary-eyed. "But like I said, I cannot get you off my head after you kissed me that day. Then, I began to wonder what I felt towards Nero."

Nabuhayan ako ng loob sa sagot niya.

"Pero gaya ng sinabi ko kagabi, kapag wala parin akong maalala at nagising na siya, uuwi ako sa kanya Zacc."
Napangiti ako ng mapakla sa sinabi niya. Lumungkot din siya kaya binaling ko nalang ang atensiyon sa pagkain.

"Kain na tayo, babe."

Nagpaalam si Chances na umalis matapos ang breakfast. Gustohin ko mang 'wag siyang payagan, wala naman akong magagawa. Gusto ko rin siyang samahan pero hindi ko naman yata kakayaning makita siyang iniiyakan ang iba. Tss. Ang mahalaga Zacc, sa'yo siya umuuwi. That's what I kept in mind as an assurance. Siguradong-sigurado ang puso kong siya ang asawa ko kaya't maging ang pagbanggit ng pangalang akala niya ay kanya ay di ko makuhang banggitin. Nagpapasalamat nalang din ako at hinahayaan niya akong tawagin siya sa totoo niyang pangalan. Chances. That what and who she is.

"Hi ma."Bati ko kay mama na nasa living area kasama ang mga anak ko.

"Daddy!"Sabay namang tili ng dalawa. They ran to me for a hug. Sabay ko silang kinarga habang pinapaulan ako ni Chance ng halik sa pisngi.

"I miss you daddy!"Utal pa niya.

"I miss you more, princess. Dito na muna kayo kay mommy lola, okay? Marami kasing work ang daddy."Pagpapaintindi ko sa kanila. One of these days, madalang nalang siguro akong makakauwi lalo kapag kakailanganin ni Chances na magpirmi sa condo. Hindi ko siya pwedeng iwan do'n ng mag-isa. Si mommy naman, napakiusapan ko na nang mag-usap kami sa phone kanina.

"Sweethearts, get your artworks from your room. Show it to daddy!"Mom interrupted after a while. I knew it, she has something to tell me. "Son, I've heard rumors from the people in your coffee shop. Ano'ng pinagsasabi nilang kasama mo si Chances?"

"I told you, mom. I really saw her."

"It's the woman in your blog."

"She isn't just that mom. It's Chances. It's my wife. One of these days, ibabalik ko siya sa'min. Iuuwi ko siya mom."

After spending an hour of playing with the kids, I drove straight to the coffee shop where I saw the person I least expect to see there. Kaya naman, napatakbo ako sa kanya nang mamataan ko siya.

"Babe? What are you doing here?"

"Kanina pa kita hinihintay."Walang kangiti-ngiting bungad niya.

Chasing Chances [TSC Book 2]°KathNiel° ✓COMPLETETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon