Chasing Chances [TSC Book 2]°KathNiel° ✓COMPLETE

Chapter Twenty-Four: Like a Dream

Pinapanood kami ni Chances, kami ng mga bata habang naglalaro at siya naman ay nakatayo lang sa may pintuan. I gestured her to come but she shook her head. Nginitian niya ako kaya ibinalik ko rin sa kanya ang ngiting iyon. That afternoon, hiniling ni Chances na umuwi na kami sa sarili naming bahay. E hindi ko naman mahindian ang asawa ko e. Nalungkot pa nga si mama sa naging desisyon naming mag-asawa.

"What do you want for dinner, love?" Malambing na tanong ni Chances na nakayakap sa'kin mula sa likuran.

"Can I have you for dinner?" Pilyong tugon ko.

"Ang landi mo." Pagtataray niya, talagang inirapan pa ako. "I'm serious, what do you want for dinner? Do you crave for something or shall I just cook your favorite?"

"My favorite."

"Noted, Mr. Harrison." Aniya at tumalikod na agad.

"I love you, Mrs. Harrison."

She halted from walking away. From a smile, I turned to frowns. Kahit nakatalikod siya, alam kong umiiyak siya kaya lumapit na agad ako.

"Babe? What's wrong?"nag-aalalang tanong ko.

"I'm sorry."

"Sorry? Baby, para sa'n?"

Sa halip na sumagot, yumakap siya sa'kin. Kinakabahan tuloy ako pero wala naman akong ibang magawa kundi ang yakapin din siya.

"Mahal na mahal kita, Zacc."

"Mahal na mahal na mahal na mahal kita." Nakangiting sagot ko na nagpaluha lang sa kanyang lalo. Hinawakan ko si Chances sa magkabilang pisngi. "Will you tell me please? What's bothering you, babe?"

"Nothing Zacc," She replied with her charming smile. "Masaya lang ako na... na nandito tayo, magkasama tayo. Masaya akong alam ko kung sino ako. I'm happy I am home."

"I love you, babe. Masaya din akong bumalik ka. Kaya 'wag ka na ulit aalis. 'Wag kang mawawala ulit. 'Wag mo akong iiwan."

Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon dahil inangkin ko na ang nakaawang niyang labi. Iginiya ko siya pabalik sa loob ng study. Nang makapasok kami, hindi ko pinutol ang halik habang nila-lock ko ang pinto.

After an hour or more, the surface had our clothes and ceiling stared at us in each other's arms, in each other's warmth. We were silent until I whispered to her what I want her to always remember.

"I love you, Chances."

Humigpit ang yakap niya sa'kin saka ipinikit ang mga mata.

"I love you, babe." Pag-uulit ko habang dumadapyo ang kamay ko sa buhok niya.

She looked up to me, offering me generously her smile. "I love you, Zacchary."

Habang ginagawa ko ang kailangan kong gawin sa study, nagpaalam ang asawa ko na magsimula ng magluto para sa hapunan. Quarter to seven ng lumabas ako ng silid para hanapin ang mag-ina ko.

"Is it really dead, mommy?" Chance sadly asked and I started to feel nervous. What's dead?

"It's okay baby."

"Mommy, the babies of that mouse will surely be looking for her." Our daughter insisted.

"They still have daddy-mouse so their babies will be okay."

"Who sent it to you by the way mom?" Zac finally interfered.

"No. No one, sweetheart. Come on, give mom a kiss before we call dad for dinner." Our kids willingly came to her giving her hugs and kisses. "Please don't tell dad about the dead mouse, okay?"