Death University

Chapter 56

Chapter 56: Selfish

Kaya pala napaiyak pa ng todo si Reena ay dahil tinulak siya ni Dark ng inawat siya nito. Natumba si Reena at ngayon ay nakaupo siya sa lupa dahil sa tinulak siya ni Dark.

Nagulat siya sa nagawa ni Dark at ako rin naman. I couldn't believe that Dark will do such thing! Pero alam kong nagawa niya lang iyon dahil sa akin. Dahil sa sinaktan ako ni Reena.

He helped me get up and he hugged me immediately. After hugging me for a few moments, he faced me. I can sense that he's really worried. "Baby, are you okay?"

I was stunned because of what he called me. But I didn't mind it anymore and I just nodded. Masakit yung ulo ko dahil sa pagkakasabunot sa akin ni Reena at masakit rin ang mukha ko dahil sa kakasampal niya sa akin. Mahapdi rin ang mga galos kong natamo mula sa kaniya. Pero malayo 'to sa bituka and I can handle this.

When he let go of me, he faced Reena. He has anger in his eyes. Nakakatakot.

"How could you do this, Reena?" Matigas niyang sabi.

Pinunasan na naman ni Reena ang kaniyang mga luha. "Baka nakakalimutan mo Dark, legal ang pagpatay dito kaya pwede kong patayin 'yang Dawnt na 'yan!"

"Hanggang nandito ako, hindi kita hahayaang patayin si Zaya! Why can't you just accept the fact that—"

"Dark!" I hissed and I gripped his hand to stop him from saying the words he wanted to say.

Nasasaktan na nga si Reena, mas masasaktan pa. Ayokong mas masaktan pa si Reena. I know how she feels right now.

May mga luha na namang lumandas mula sa mga mata niya. "It's easy for you to say that, Dark... I can't stop loving you. I am the one who suffers and not you."

Mukhang alam na ni Reena ang gustong sabihin sana ni Dark. I know she's in deep pain right now and she's suffering. May mahal na iba ang mahal niya. Hindi siya mahal ng lalakeng mahal niya. Ako ang mahal ni Dark. Apektado pa rin ako kahit ako ang mahal ni Dark sapagkat alam ko ang sakit na dinadanas ni Reena. I can't bear seeing her like this.

Reena is my friend and I am concerned with her being. Kahit man sinaktan niya ako, kaibigan pa rin ang turing ko sa kaniya. Kahit gusto niya akong patayin at hindi niya na ako tinuturing na kaibigan, hindi ako galit.

"Let's go, Zaya." Sabi ni Dark at hindi niya na hinintay ang magiging sagot ko at bigla niya akong kinarga. Nagulat ako sa ginawa niya pero hinayaan ko na lang siya. He's carrying me, bridal style.

I glanced at Reena who's still crying and now, her hands are on her face. Nakaupo pa rin siya sa sahig.

I want to help her and talk to her but it was too late. Nakaalis na kami ng tuluyan ni Dark at kaagad niya akong dinala sa dorm niya.

When we arrived, Dark immediately unlocked the door and we both came in his dorm. Agad niya akong pinaupo sa couch niya at dali-dali siyang kumuha ng first-aid kit.

I look like a mess right now. Ang hahapdi ng galos ko sa mga braso. Masakit rin talaga 'yung ulo ko dahil sa pagkakasabunot ni Reena. And my cheeks... shit. Buong katawan ko parang ang sakit-sakit.

"Ouch," Tili ko ng lumapat ang bulak sa galos ko sa kaliwang braso.

"Sorry... I know it hurts so much and I can't bear seeing you like this." Ani Dark.

My heart is beating erratically. What did I do to have him by my side?

Bigla kong naalala yung ganito ring scenario dito sa dorm niya 'nung time na may sugat ako. Naulit na naman ngayon... Bakit nandiyan siya palagi sa tabi ko? Ba't siya ang nagliligtas sa akin? Parang ang dami ko ng utang na loob sa kaniya!