Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Yüreğimin katili olacak adam gerçekten bir katildi . Bir mafyaydı'
Kolumu yüzüme siper ederken araba kaydırarak bacağımın yakınında durdu. Korkuyla bacaklarımı kendime çektim.
Ağladığımı fark edince merakla duran arabaya bakmak için gözlerimi açtım. Siyah arabanın camı aşagıya inmeye başladı.
Yüzü doğru dürüst gözükmeyen bir adam gülerek bana bakıyordu. Korkudan konuşamıyordum bile bağırıp hesap soracak gücüm yoktu.
"Besra Güngör kendine dikkat et. Geceleri yalnız yürüme başına birşey gelir."
Soğuk kanlılıkla gülerek bana baktı. Gözlerini seçebildiğim adama birşey söyleyemedim. Kop koyu gözleri korku salıyordu. Bu gözleri unutamazdım.
Cam kapanırken araba hızla hareket etti . üstümü başımı toz olmuştu. Arabanın arkasından titreyerek baktım. Buda neydi böyle? Bu adam kimdi? Beni resmen öldürecekti. Kimsesiz ölecektim.
Yere düştüğüm için sırtım ağrıyordu kalkmaya çalışsamda geri düşünce ağlamaya başladım. Nefesim daralıyordu. Neler olmuştu öyle?
Çok korkuyordum. Kimse yoktu . Yardım edecek kimse yoktu.
Bir süre yerde ağlamaya devam ettim. Dizlerimi karnıma çekip korunmaya çalıştım. Ama olmuyordu . Titremem artarken kendimi durduramıyordum. Öksürmeye çalıştım sesim bile çıkmadı. Korkuyla yatmaya bir süre devam ettim . Eve gitmeliydim fakat güçüm kalmamıştı. Hareket edemiyordum . Soğuk toprak beni kedine çekiyormuş gibiydi.
Başıma saplanan ağrıyla gözlerimi yavaş yavaş açtım. Yine aynı yerdeydim rüya sandığım şeyi yaşadığım yerdeydim. Başımı kaldırıp etrafa baktım. Hala karanlıktı hala yoldan kimse geçmiyordu. Sırtım ağrırken zorlanarak doğruldum . Ne kadar zamandır burada uyuduğumu bilmiyordum . Güneş hala doğmamıştı. İçimi ürperten rüzgarın soğukluğuyla titredim. Kalkmaya çalıştım . Olmadı. Birkez daha deneyip ayağa kalktım . Bacaklarım tutmuyor gibiydi. Çamur olmuş saçlarıma elin gidince iğrenerek yürümeye çalıştım ancak bir adım atamadan yine yere düştüm. Tüm duyularım kapalı gibiydi. Bu karanlığa alışmıştım.
