Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⭐️ tıklamayı unutmayın
"Yalan söylüyorsun ! Benim babam yok ! O yok !"
Sıraç bunu biliyordu fakat adam ölmüş olsa bile bir kere Karmene dokunmuştu , o dokunuş bir mermiyle son bulmuştu . Ölmüş adamın kızı bu merminin sahibi kabul edilmişti.
"Yok olması yaptıklarını örtemez Güngör , Seninde onun kızı olmanı !"
"Ben babamı görmedim bile , onun nasıl biri olduğunu bilmiyorum ancak o kimseyi öldürmez , bu gerçek değil ."
"İster İnan ister inanma , akan kanın bedeli akacak kandan alınacak . O kanda sensin ."
Ansızın titrer gibi oldum . Elim ayağım buz kesti . Bu adamın soğuk sesi buz gibi kış gününde yapayalnız bırakılmış gibi hissettirdi . Defalarca beni öldüreceğini zikretmesi bile bu kadar üşütmemişti .
Ne diyebilirdim ki ? Kan alacağım diyen bu adama ne cevap verebilirdim . Acımasız Karmene ne diyebilirdim ?
Usulca geriledim sadece kaskatı gözleriyle bana bakarken gözlerimin kararmasıyla görüntü bulanıklaşmaya başladı . Karmen toz bulutu gibi gözlerimden kayarken bende arkaya doğru gittiğimi fark ettim . Ardından hızla belime dolanan kollar ve eşliğinde tanıdık Karmen kokusunu duydum .
Günler geçmişti , soğuk zeminde yatalı günler geçmişti . O adam Sinanı vurduktan sonra ortadan kaybolmuş ve benide günler önce dokunmaya çalıştığı odaya kitlemişti . Karşımda o gün çaresizce çırpındığını yatak duruyordu , keşke o yatağı biri aleve verse diye geçirdim içimden keşke bu odada bende yansaydım . Ama hala yaşıyorum .
Acılarımı dindirmek için kafama silah dayadığım halde nasıl olduysa Sinan koşarak gelmiş ve silahı elimden almıştı , az önce belkide beynimde olacak olan mermi boşluğa isabet etmişti . Ardından sa zaten Karmen Sinanı vurmuş ve adamları onu yerde sürükleyerek dışarıya çıkartmıştı . Bakışlarımı yataktan başka bir yere çekmemeye çalışıyordum çünkü Sinan'ın yere bulaşmış kuru kanını loş olan odada bile görmek buz kestiriyordu beni . Onun yerine ben ölmeliydim değil mi ?
İzin vermiş olsaydı ben ölebilirdim . Bir mermi son nefes . Herşey düzelirdi böylelikle ne acı kalırdı ne de ben bu odada kan kokusuyla boğulmazdım .
Tek mermi .
Hızla yataktan çektim gözlerimi , korksamda buz kessemde boylu boyunca yerdeki kana baktım . Sonra acıyan bedenime rağmen ayağa kalktım . Tek mermi bir ölüm .
Neredeyse kendimden geçercesine odanın içinde dört dolanmaya başladım . Beni öldürmeyen o mermiyi bulmalıydım . Fakat tahta çakılmış pencere yüzünden sadece aralıklardan ışık gelebiliyordu . Fakat bu ışık odayı aydınlatmaya yetmezdi.
