Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Besra Güngör kim miydi ? Sıraç Karmen'in müebbetli tutsağı..'
Korkuyordum . İçimdeki bu karmaşa beni korkutuyordu.
Takip ediliyordum . Kimseye birşey söyleyemiyorum çünkü kimse bana inanmazdı. Geceyi dışarıda ormanın soğuk toprağında baygın geçirdiğim için psikolojimin bozulduğunda herkes hem fikirdi şimdi tanımadığım bilmediğim bir adamın bana silah doğrultuğunu söylesem bana asla inanmazdı .
Daha fazla kimse göremeden bu yazının gitmesi gerekiyordu .
Yazı aynada Kırmızı bir iz bırakırken silinmiş olsada aklımdan silinmeyen o sözcükleri tekrardan gördüm aynada .
Tek olduğun bir zamanda yine geleceğim Besra
Adımı içimden bir kez daha tekrar ettim .
Besra .
İlk defa Besra olduğum için suçluluk duydum . İlk defa ben olduğum için korktum ve pişman oldum .
Ya bu ben değilsem bile düşünemedim soğukluğu uzaktan bile hissedilen silahın namlusu gözlerimi delip geçecekken bu yazı benden başkasına bırakılmış olamazdı.
Şalım elimden yere düşerken gözümdeki yazıyla koşarak tuvaletten çıktım .
Hareketliliğimden bütün gözler üzerimdeydi . Bakanın gözleri üzerimden girmiyordu.
Nefesimi düzenlemeye çalışmadan aynı hızla binadan çıkmak için koşmaya devam ettim .
Korkuyordum. İçimdeki kaçma istediğine mani olamıyordum. Ne yaparsam nereye kaçarsam kaçayım gözleniyor olamımı asla engelleyemezdim .
Binanın dışına kendimi attığımda nefes nefese çardakta oturan grubuma baktım . Kendi hallerine dalmış gülerek sohbet ediyorlardı . Onların yanına gidemezdim daha fazla kendimi rezil edemezdim . Her ne kadar arkadaşım olsalarda onların yanında güçsüz ve yardıma muhtaç gözükmekten nefret ediyordum .
Okulun çıkına doğru dönerek koşmaya devam ettim . Göz yaşlarım benden habersiz akmaya başlamış gözlerimin önünü buğulaştırıyordu. İnsanlar merakla beni izlerken umursamamaya çalışarak okuldan çıktım . Caddede kalabalıklaşan insanlarla hala güvenim yerime gelmemişti . Şuanda beni güvende hissettirecek tek yere gitmek için hızı kesmeden ilerledim .
Kordona çok uzak değildim ancak dakikalarımı alırdı ulaşmam . İnsanlara çarparak gidetmeye devam edecekken yaşlı bir teyzenin bağırtısıyla durdum .
