мαчıƨ ɢüʟü νε мαғчα

On üçüncü Bölüm

Sizce nasıl yazıyorum ?
⭐️ tıklamayı unutmayın

'Bela belayı doğurmuştu..Karmenler teker teker gün yüzüne çıkmıştı..'

Karşımdaki gözlerini açmış ablak adama Merakla bakındım . Sedyede yaralı halde yatıyordu . Hareketimle irkilmişti .

Gözlerimi ondan çekip etrafa diktiğimde Sıraç karmene benzer hiç kimse yoktu .

Sıraç karmen burada değildi . Gitmişti.

"Besra!"

Meleğin kolumdan tutmasıyla sedyedeki merakla bakan adam gibi irkildim .

"Ne yapıyorsun ?"

Bedir de diğer yanıma gelip bakındı.

Sıraç karmenle yüzleşememiştim . Korkularımın sebebi olan adamla konuşamamıştım.

"Bir sorun mu var ?"

Önümde bir anda belirin uzun boylu adamla kafamı yerden kaldırdım .

Sarışın benizli ve şık giyimliydi. Koyu mavi takım elbise giyiyordu . Siması tanıdık gelmişti ancak bu adamı ilk kez görüyordum .

"Aa bir .. şey yok ."

Adam bana kafa sallayarak perdeyi kapatmak için müsade istedi . Birkaç adım gerileyip perdeyi kapatmasını izledim .

Melek hızla beni kendine çevirip endişeyle bakındı.

"Besra ne oldu yine? Neden insanları rahatsız ediyorsun ?"

"Ben o.. var sandım."

"Ne kim?"

Merakla etrafa baktığında yanımda rahatlamış gözüke Bedir beni açıklama yapmaktan kurtardı .

"Melek!"

Bedir'e aşkla bakıp beni unuttuğunda rahat nefes alıp damlaya döndüm .

Ağlıyordu . Yanına yaklaşıp elini tuttum .

"Damla sakin ol lütfen ! "

Bana konuşacakmış gibi bakınıp dudaklarını araladı ancak konuşamayınca diğer koluyla gözlerini kapatıp daha şiddetle ağlamaya devam etti. Tekrar bayılmamasını uyarak konuştum .

"Damla kendine gel , bayılma!"

Damla ne haldeydi ve ben Sıraç Karmenle konuşma derdine düşmüştüm . İçimdeki ağırlık damlanın ağlama sesiyle artmaya başlamıştı.

Karşımda sinirle bakan Oğuz'la göz göze geldiğimde kafasıyla gelmemi işaret etti.

Oğuz'u takip ederek acilden çıktım .