Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerinde çok anlamlılık vardı , bense bir anlamı dahi anlamıyordum . Tek bakışıyla çok şey anlatıyordu bense sağırdım ona. Kinle ve sopsoğuk bakıyordu , duygusuzdu. Bakışlarındaki öfkenin bir anlamı yoktu . Benimse anlamak için gücüm. Anlamsızdık biz .
Göğsümde baskı yapan hissiyattan ayrılarak , bakışlarımı çektim . Daha fazla kendime eziyet edemezdim .Ben Sıraç Karmenin bakışlarında anlam arayan bir kız olamazdım .
Bunu umursamamaya çalışarak Gedizin arabasına bindim . Bundan sonra ne olacağı hakkında hiçbir fikrim , tahminim yoktu . Annemi alabileceğime dairde umudum . Sadece eskidende olduğu gibi Gedize güvenmeyi seçtim bundan sonra başıma ne gelecek hiçbir fikrim yoktu .
Sokaktan çıkıp Anayol'a girdi Gediz . Nereye gittiğimizi sormadım sessizce beklemeye koyuldum zaten çok geçmeden yol kenarında uygun bir yere park etti .Böylelikle Karmenin etkisinden kurtulabildim.
"Bana baştan anlat Besra , Mine'yle nasıl takas yaptınız?"
Derince bir iç çekerek kemeri çıkarttım ve tam anlamıyla Gedize dönerek oturdum . Annemin kaçırılmasını en başından anlattım . Mine'nin beni arabadan attığından , Canselle karşılaşmamdan , Mine'yle telefon konuşmamdan bahsettim ve biraz önce olan olayı biliyordu zaten .
Çatılan kaşlarıyla kaşlarının ortası büzüşmüştü .
"Beni aramalıydın , benimle konuşmalıydın . Böyle bir duruma düşmeden başka bir plan yapıp Canseli elimizde tutardık . Anneni kurtabilirdik , Ataberk yaralanmazdı ."
"İnan ki annemin yüzü bir an bile gözlerimin önünden gitmezken aklım başımda değildi , belki.. daha farklı olabilirdi.."
Belki annem şuanda yanımda olabilirdi . Başımı eğdim , göz yaşlarım teker teker akmaya başladı . Dayanamıyordum , bedenimin yorgunluğunu hissetmeyecek kadar düşüncelerimin ağırlığıyla boğuşuyordum . Bu nasıl bir çıkmazdı ? Mine'nin hizmetçisi olmak mı , Annemi kurtarmak mı ? Bunu düşünecek durumda olmam bile büyük bir çıkmazdı .
Belkide hiç plan yapmadan teklifi kabul etmeliydim ..
Bir anda omzuna konan ellerle ürpererek geriye çekildim . Gedizin büyük elleri omzumdan koluma indi.
"Ağlama lütfen , ben yanındayım , herşeyi halledeceğim , seni annene kavuşturacağım , ağlama benide üzüyorsun ."
Sadece umutla parıl parıl bu gözlere inanmak istedim . Sadece bu adama bağlanmak istedim . Diğer elini kaldırıp göz yaşlarımı silerken düşünmeden kollarına atlayarak güvende hissetmek istedim . İsteklerime engel olamıyordum . Onun gibi bir adama sahip olmak değildi , onun yardımını almaktı , hissettiklerim .
