Geçmişini hatırlamayan yaralı bir prenses , geçmişin intikamını almak isteyen kara atlı prens.
Sıraç Karmen ünlü bir iş adamı ve azılı bir mafya .. önemli bir gecede yaşanılan aksilik nedeniyle aylarca arayıp bulamadığı Besra Güngör ile karşılaşır...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⭐️ tıklamayı unutmayın
Sıraç Karmen oyun kuran , oyun yıkandı. Yine yeniden , yeni bir oyunun peşindeydi. Kurduğu oyunun sonu kötü bitti diye yeniden kendi kurallarına göre bir oyun kurmuştu.
'Seni öldürüp şereflendiremem.'
'..Ya da sana şerefli bir ölüm bahşedeyim.'
Bu sözleri sarf eden nasıl aynı adam olabilirdi ?
Çıldırabilirdim , delirebilirdim.
Neden istemediğim bir oyunun neden istemediğim ikileminin içindeydim ? Buna mecbur muydum ? Hayır.
Bu adamın sözlerine asla inanmıyordum , bu kesindi . Bu yüzden 'tutsaklıktan kurtul' yalanına asla inanamazdım . Öldürecek olmasınada .
Bu sefer Sıraç Karmen , bu yeni oyunda senin kuralına göre oynamayacağım . Madem istemeğim bir oyunun içindeyim o zaman oyunu istediğim şekilde değiştireceğim .
"Sıraç Karmen , ya buradan git.."
Dediğime inanamayarak bakmaya başladı bende kararla devam ettim.
"Ya da kendime şerefli bir ölüm bahşederim."
"Ne saçmalıyorsun sen ?"
Camdan hızlıca ayrılıp odama doğru ilerlemeye başladım .
Ben Besra Güngör Sıraç Karmene ödeteceği bedel için gerekli olan bir kızım . Ne bu adam beni tutsak olmaktan kurtarırdı ne de öldürüp şereflendirirdi .
"Ne o Güngör aşağıya inmeye mi karar verdin?"
Sorusunu cevapsız bırakarak kıyafet dolabımı açtım . Aslıkta asılı kıyafetlerin altında kalan kutuyu çıkarttım .
Yatağımın üzerine koyduğum kutuyu açarken Karmen bir kez daha konuştu .
"Ne yapıyorsun Güngör ? "
Hiçbir cevap vermeden kutunun içindeki gümüş işlemeli küçük tabancayı çıkarttım . Bu tabanca üvey babamın İzmir'e gelmeden önce verdiği tabancaydı . Ne olur olmaz yanında bulunsun demişti , almamak için direndiğimde .
İşe yaramaz üvey babamın işe yarayacağı tek an bu an olabilirdi .
Tabancayı sımsıkı tutup salona geri döndüm .
Camın önüne geçerek merakla bakınan Sıraçın görebileceği şekilde tabancayı kaldırıp kafama dayadım .
"Bu oyunda senin kuralların geçerli olmayacak Karmen . Bana şerefli bir ölümü verebilecek sen değil , kendimim. "
"Oyunu ben kurdum Güngör , sen ne yaparsan yap kurallar asla değişmez ."
Karşısında kafama silah dayamış , kararla dururken Sıraç nasıl bu kadar soğuk kanlı olabilirdi ?
