SABIR "TAMAMLANDI"

52.Bölüm:'Yoruldum'

Sevmek..
Dünyanın en güzel eylemi.Güzel olduğu kadar meşakkatli..Meşakkatli olduğu kadar vazgeçilmez..

Öyle ya eğer vazgeçilmez olmasaydı o da kolaylıkla sıyrılabilirdi bu sevgiden.Aklını peynir ekmekle yememişti oysa..Çokta mantıklı ve mesleği gereği kalbini kullanmayı unutmuş biriydi.Nasıl olmuştu da kendini bu acının kucağında bulmuştu.Bu kucak nasıl acımasızdı ki kemiklerini sızlatacak kadar yakıyordu canını...

Parmağının acısını umursamadan çekici yere atıp merdivenlerden koşar adım indiğinde gördüğü manzara beyninde şimşeklerin çakmasına yetmişti.

"Beyza aslında ben sana birşey söylemek istiyordum hazır kimse yokken."

Genç kız sıkıntıyla nefesini verdikten sonra bir kaç adım geriledi.

"Samet gerçekten çok işim var.Eğer önemli değilse.."

Beyza'nın sözünü heyecanla kesip konuştu Samet.

"Önemli.Çok önemli hemde."

Genç kız isteksizce başını salladı.İçinden Eylül ve Kader'e de  kızmayı ihmal etmemişti.Markete gitmek bu kadar uzun sürüyor muydu?!

"Tamam öyleyse dinliyorum."

Konuşmak için ağzını açmıştı lakin  yanında beliren koca cüsseyle ağzını kapatmak zorunda kaldı.Kaşlarını çatıp delici bakışlarla ona bakan gözlere dikti gözlerini.

"Özel birşey konuşuyorduk."

"Eee ne olmuş yani?"

Pürüzsüz sert sesi,yüzü kadar ifadesiz değildi.Nefretini kusuyordu kıl kuyruğa..

"Anlama kıtlığın var galiba.Git diyorum yani.Yalnız bırak."

Beyza şaşkın gözlerle Poyraz'a bakarken ne yaptığını çözmeye çalışıyordu.Dişlerini sıktığını çene kaslarının hareketlenmesinden anlaşılırken bu durumun daha vahim olacağını sezmişti.Bu donuk bakışlar ve tepkisiz yüz ifadesi pek hayra alamet değildi zira..

"Beyza hadi gidiyoruz."

Genç kız daha çok şaşırırken bu sefer bakışları Samet'i bulmuştu.

"Arkadaşım arıza mısın nesin git belanı benden bulma."

Samet sinirle Poyraz'ın önüne geçtiğinde Beyza arkasında kalmıştı.
Poyraz koyu kahvelerini Beyza'ya çevirip konuşmaya başladı.

"Beyza..Hadi..Bak elimden bir kaza çıkacak.Sorumlusu sen olursun.."

Samet, sözlerinin tesir etmemesiyle daha çok sinirlenirken Beyza ne yapacağını bilmemenin verdiği çaresizlikle boğuşuyordu.Biliyordu gitmeseydi hasar büyük olacaktı ama sebebi neydi ve niye bu hasarın sorumluluğu Beyza'nın oluyordu?

"Gelmiyor Beyza.Kim oluyorsun da ona karışıyorsun?!"

Samet öfkeyle Poyraz'ın omzundan itip bir adım geri sendelemesine sebebiyet verirken Beyza bakışlarını Poyraz'ın yumruk olmuş eline indirdi.

"Tamam!"

Bütün gözler ona dönerken bakışlarını yere indirdi.Hızlıca çıkışa doğru yürüdü.O sıkılan yumruğun Samet'in suratına balyoz etkisi yapacağını biliyordu.Bir an önce buradan çıkmalıydı.Hem olası bir kavganın  önüne geçmek için hem de nefes almaya ihtiyacı vardı.Yine emrivakiye boyun eğmek zorunda kalmıştı.Bu durumdan ne kadar nefret ederse o kadar başına geliyordu.Üstelik aynı kişi tarafından..

Evet Samet'le yalnız konuşmaktan rahatsız olmuştu lakin kurtuluşu Poyraz olmamalıydı.Yolun karşısına geçip sahile yürüdü.Ardında duyduğu adım seslerini umursamamaya çalışsada genç adamın yürüyüşü 'bir adım kadar yakınım'  dercesine yeri titretiyordu sanki..