Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)

2. Bölüm Nefesim.

Yıl 2016 Aylardan Ağustos

Elleri dudaklarının üzerine giderken öyle mutluydu ki Reyhan. Kalbini hızlı hızlı attıran geceyi düşünmüştü.
Harun'un yakın olduğu, öptüğü an kendisini bulutların üzerindeymiş gibi hissettirmişti.
Adamın dokunuşları çok güzeldi. Reyhan hayatında bu kadar kendisini iyi hissetmemişti.
Düşüncelerinden sıyrılmasına neden olan çalan telefonu olmuştu.
Arayan kişinin Harun olması kendisini tekrardan heyrcanlandırmıştı.
Titreyen sesiyle açmıştı telefonu...
#########
Reyhan arkası kendisine dönük Harun'u görünce yüzüne yayılan gülümsemesine engel olamamıştı. İçini şimdiden bir heyecan kaplamıştı.
Harun, Reyhan'ın geldiğini hissedercesine dönmüştü. Genç kızın gülümsemesinde takılı kalan kalbi deli gibi hızlı atmaya başlamıştı.
İkisi aynı anda bir birlerine doğru adım atmış ve karşı karşıya geldikleri an Harun hızla çekip sarılmıştı.
Kollarının arasında ki Reyhan'ın kokusu gözlerinin kapanmasına neden olmuştu.
Reyhan dizlerinin titrediğine yemin edebilirdi. Elleri titremeyen devam ederken Harun yüzünü avuçlamıştı.
"Reyhan."
Dediği an genç kız erimişti. Yüzüne değen eller yakmıştı. Hızlı hızlı nefes alırken, gözlerini bir saniye olsun mavi gözlerden çekmemişti.
Yüzündeki eller yavaşça çekilmişti. Reyhan beline dolanan kollar ile Harun'un kıskacına girmişti. Bu durumdan kesinlikle pişman değildi. Zorla yutkunup konuşabilmişti.
"Harun."
Genç adamın kolları arasında heyecanı, titreyen sesi ile kavrulmuştu Reyhan.
Harun kolları arasında tuttuğu kızın, titreyen dudaklarına kayan bakışlarını çekmek istemişti ama yapamamıştı bir türlü.
Dudaklarını genç kızın dudaklarına sürtüp konuşmuştu.
"Ne yapıyorsun bana böyle..."
Reyhan sıkıca kavradığı gömleği daha da sıkmıştı mümkünmüş gibi. Bacakları kendisini taşımayacakmış gibiydi.
Dudağına değen dudaklar aklını uçurup götürmüştü.
Harun'un söyledikleri kulağına zor ulaşmış ama etkisi çok büyük olmuştu.
Harun yakıyordu. Harun nefesini kesiyordu. Harun doğrularını yanlışlarını yok ediyordu.
Konuşma yetkisini kaybetmiş gibi adamın gözlerine dikmişti gözlerini. Neyin muhtaçlığıydı bu böyle.
Titreyen dudakları en sonunda sahibini bulmuştu. Gözlerini yavaşça kapatıp bu anın güzelliğini çıkarmak istemişti.
Yavaş sakin öpen adam artık daha acaleciydi. Elleri de işin içine girince Reyhan adamın omuzlarını sıkmıştı.
Nefesi Harun'un yüzüne şiddetle çarparken kolları arasında kendisinden geçen kızın alnına dudaklarını değdirmişti.
"Nefesim."
Kalbi hızlı hızlı atmaya başlamıştı duydukları ile.
Anı bozan Reyhan'ın çalan telefonu olmuştu. Adamın kolları arasından çıkmıştı...

Yüzü düşen Reyhan kendisine bakan Harun ile göz göze gelince konuşmuştu.
"Gitmem gerekiyor."
Harun kızın kiminle konuştuğunu bile bilmiyordu. Bir adım atıp mesafeyi en aza indirmişti.
"Kim aradı?"
Reyhan sıkıntılı bir nefes alıp verdikten sonra kendisine sorulan soruyu cevaplamıştı.
"Kadir aradı."
Harun duyduğu isimle bir adım gerilemiş bir elini yumruk yapmıştı.
"Gitmeyeceksin!"
Sesi net. Oldukça da sinirli çıkmıştı. Reyhan karşısında sinirden gözleri kısılan Harun'a yaklaşmıştı. Elini adamın yanağına koyup konuşmuştu.
"Gitmek zorundayım."
Harun genç kızın dolan gözlerini fark edince ellerini tutmuştu.
"Reyhan..."
Genç kız susturmuştu.
"Konuşacakmış."
Harun kendisine mani olmak istiyordu ama pek başarılı olamamıştı.
"Gidemezsin!"
Reyhan ellerini çekmiş ve arkasında çaresiz bir adam, kalbinde koca bir ağırlık ile yürümeye başlamıştı....
##############
Geldiği yerde kimseyi göremeyen Reyhan ne olduğunu anlayamadan karnına dolanan eller ile yerinden sıçramıştı. Kendisini geriye çekmeye çalışmış fakat başarlı olamamıştı.
"Bırak beni!"
Sesi sinirli çıkan Reyhan döndürülmesi ile Kadir ile yüz yüze gelmişlerdi.
"Ne yapıyorsun sen?"
Bağırarak hesap soran Reyhan sinirden kıpkırmızı olmuştu.
Kadir kolundan tutup canını yakacak şekilde sıkmıştı.
Reyhan acizliğini belli etmemek adına dişlerinin arasından konuşmuştu.
"Bırak dedim."
Kolunu hızla çeken Rehan aralarında ki mesafeyi hızla açmıştı.
"Sakın bana dokunma. Sakın!"
Karşısında ki adamın sinirlendiğini gören Reyhan geri adım atmamıştı. Korktuğunu Kadir'e belli etmemişti.
"Bana bak Reyhan gebertirim seni!"
"Hiçbir şey yapamazsın!"
Elini hızla kaldırmış karşısında kendisine diklenen kıza tokat atmıştı.
Reyhan yüzüne yediği tokat ile elini yanağına koymuştu. Ağzına gelen tat ile dudağının kanadığını anlamıştı.
İki kolunuda tutup öfkeyle bağıran adamın gözlerine bakmıştı.
"Akıllı ol Reyhan yoksa pişman olursun!"
Genç kız başı dik kendinden emin sesiyle konuşmuştu.
"Seninle nişanlandığım için zaten pişmanım! Bundan daha büyük pişmanlık mı olur!"
Kızın söyledikleri ile öfkesi iyice artan Kadir elini kaldırmış ikinci tokatı atmak üzereyken bileğinden tutulmuştu...