Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)

39. Bölüm Bebek

Güneş, Hira'yı yatağa yatırmış ve masal anlatmaya başlamıştı. Onu büyük bir merakla dinleyen kızını yanaklarından öperken Hira'da ona kocaman gülümsüyordu.

"Anne."

"Efendim prensesim."

"Ben uyuyoyum şonra bir kadın geliyoy yanıma. Şenin gibi öpüyoy kışım diyoy. Anne o kadın kim?"

Güneş uzandığı yataktan hızla kalkarken yutkundu. Hira'yı kucağına alırken yaşlarını usul usul döktü. Reyhan'ı görmüştü küçük kızı. Öptü saçlarından, kokladı ama bir türlü konuşamadı. Odanın kapısı açıldığında içeriye Kenan girince Güneş yaşlarını kuruladı.
Kucağında uyuduğunu fark ettiği Hira'yı yavaşça yatağa koydu. Üzerini örtüp elinden öptü.
Tek başına çıkarken odasına koşarcasına girdi. Balkona çıkıp nefes almak istedi ama yetmiyordu işte. Hira farkında bile değildi ama gerçekler elbet ortaya çıkacaktı. Çok korkuyordu Hira'nın onu sevmemesinden. Eliyle dudaklarını kapatırken hıçkırıklarını bastırmak istedi.
Başını gökyüzüne kaldırdı içinden sözlerini haykırdı sessizce. "Yemin ederim iyi bakıyorum kızınıza..."

Düşmemek için balkon demirliğine tutunsa da olduğu yere oturdu. Hira için çok üzülüyordu. Onu canından öte seven gerçek annesinin ve babasının sevgisine asla yetişemeyeceğinden deli gibi korkuyordu.
Büyüdüğünde Hira gerçekleri duyduğunda anne demekten vazgeçerse eğer Güneş toparlanamayacağını çok iyi biliyordu.
Acı acı dudaklarından dökülen inlemeleri kalbinin acısının sesi gibiydi.
Karşısında dizlerinin üzerinde duran Kenan ona korkuyla bakarken Güneş adamın boynuna kollarını doladı.

"Kenan..."

Demiş ama devamına hıçkırıkları izin vermemişti. Sırtında gezinen parmaklar sakinleştirmek istercesine oyalanırken Güneş özgürce yaşlarını akıttı.

Yüzünü avuçlayan adam gözlerinden öpmüş hemen sonra ayağa kaldırmıştı. Odaya geçtiklerinde karısını yatağa oturttu.

"Güneş, güzelim ne oldu? Neden ağlıyorsun?"

Yeniden gözlerinden yaşlar akan Güneş titrek bir nefes aldı.

"Hira... Rüyasında annesini... görmüş. Kenan ileride Hira beni... sevmezse ben ne yaparım..."

Yeniden gözyaşlarına boğulan kadına hayranlığı artmıştı. Kendi doğurmadığı çocuk için ağlayıp üzülen karısını göğsüne çekti. Saçlarını okşadı. Güneş çok güzel anne olmuştu Hira'ya. Yengesi ve abisi öyle güzel bir kadına emanet etmişlerdi ki kızlarını Hira'ya öz evladı gibi bakıyordu.

"Kızın seni çok seviyor güzelim. Onun annesi sensin."

Karısı hiç konuşmadan ağlamaya devam ederken omuzlarından tutup gözlerine baktı. Ağlamaktan içleri kan toplamıştı. Yanakları al al olmuştu. Bu görüntü bile aklını başından alırken alnından öptü.

"Sakın korkma Hira senin çocuğun."

Sözler biraz olsun Güneş'i sakinleştirirken yataktan kalktı. Dolaptan kıyafetlerini alıp banyoya geçti. Elini yüzünü yıkadı. Elbisesinin düğmelerini açarken aklına Kenan'ın söyledikleri gelince yanakları kızarırken dudaklarını ısırdı. Kocasını özlemişti. Üzüldü diye kocası bu gece ona dokunmazdı. Elbisesinin üzerinde duran ellerini çekip banyodan çıktı. Şuan sevilmeye ihtiyacı vardı. Kenan kendi üzerindeki gömleğin kol düğmelerini açarken dibine kadar girdi Güneş.