Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)

10. Bölüm İstiyorum

Gözlerinin içine baktığı adamın söyledikleri tüm bedenini titretirken belini kavrayan parmaklar varlığını belli edercesine sıkıldığı an Güneş kendisine gelmişti. Kurtulmak istediği an adam izin vermemişti. Kenan'ın nefesi yüzünden soluğu tıkanıp kalan Güneş kızgınlıkla gözlerini adamın yüzünde gezdirmişti. Sakallarını kesmemiş, yüz hatları, gözleri kalbini korkuyla attırmaya yetiyordu.

"Bırak beni"

Kurtulmak için hareket ettikçe yakınlaştıklarını fark edemeyen Güneş hızına yetişemediği bir anda kendisini duvar ile Kenan'ın arasında sıkışıp kalırken bulmuştu. Nefesini tutmuş, gözlerini Kenan'ın koyulaşmış gözleriyle buluşturduğu an Kenan yüzüne yaklaşmaya başlamıştı. Güneş deli gibi hızlanan kalbine anlam veremezken Kenan'ın kokusu başını döndürecek cinstendi. Kulağına değen dudaklar ile tüyleri diken diken olmuştu. Sıcak nefesin etkisi bitmek bilmezken duydukları ile yıkılan benliğine söz geçirememişti.

"Çocuğumu doğuracaksın."

Üzerinden çekilen Kenan'ın ne yaptığını anlamıyordu. Evlenme fikrini kendi öne atmıştı fakat gerçek bir evlilik aklının ucundan bile geçmiyordu. Silkelenip daldığı düşüncelerinden sıyrılmıştı.

"Ne?"

Güneş tek kelime etmesi ile adamın yalancı bir gülümseme eşliğinde baştan aşağı süzmesine neden olan bakışları yüzünden utanmıştı.

"Hira için hiç tanımadığı adamla evlenmek isteyen kadından çocuk istiyorum."

Duydukları ile dudakları şaşkınlıkla aralanmış ve kocaman gözleri ile çıkmaza sürükleniyordu. İşin içinden nasıl çıkacağını bilmeyen Güneş bileğini tutan elin sahibi kendisinden cevap beklercesine bakarken önce bileğini tutup kendisine çekmişti.

"Dediğini kulağın duyor mu?"

Kenan keyifle kızın yıkılışını izlerken birkez daha üzerine gitmişti sözleriyle.

"Evleneceğim kadından beklentilerim var."

Yanağını elinin tersiyle okşamaya başlayan Kenan'ın kıskacından kurtulmak için başını geriye çekmişti. Derin bir nefes alıp veren Güneş kızgınlıkla konuşmuştu.

"Başka kadından karşıla beklentilerini."

Kenan sinirle gülümserken genç kızın üzerine bir adım atmış ve duvara bedeni çarpan Güneş'in yüzünde ki korkuyla dahada cesaretlenmişti. Kıskacına aldığı Güneş'in başının iki yanına ellerini dayamıştı. Bedenleri arasında belli bir mesafe bırakıp sözlerini dile getirmişti.

"Kabul etmiyor musun Güneş?"

Güneş korkuyla harmanlanmış kalbinin bir yerinde heyecan taşıyan halini görmemezlikten gelerek ellerini Kenan'ın karnına koyup itmiş ama milin kıpırdamamıştı adam.

"Özel alanımı kısıtlıyorsun."

Kenan duydukları ile bu kez bedenini Güneş'in bedenine yaslamıştı.
Güneş istemsizce gözlerini kapatmıştı. Üzerinde ki baskı sinirlerini bozuyordu.

"Kenan."

Ses tonu Kenan'ı aylar öncesine götürmüştü. İçini kaplayan adını koyamadığı his hızla etrafına kaplamıştı. Güneş'in kapalı gözleri yavaşça açılmış ve kendi gözleriyle buluşurken Kenan sertçe yutkunmuştu. Bakışlarını kızın yeşil gözlerinden alamıyordu.
Eli istemsizce havalanırken Güneş gözlerini sıkıca kapatmıştı. Kenan şaşkınlıkla bakarken kendisini geriye çekmişti.