Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)

20. Bölüm Evlat

 Reyhan dizlerini kendisine çekmiş dışarıya bakarken gözlerinden akan yaşları engelleyemedi. Harun iş gereği yine şehir dışına çıkmıştı ve iki haftadır gelmiyordu. Reyhan kocasını çok özlemişti. Bu evde boğulurken ona nefes olan tek kişi Harun'du. Oturduğu koltuktan ayağa kalktı ve odasından çıktı. Koridorda dalgın dalgın yürürken birisiyle çarpıştı. Başını kaldırıp baktığında Harun'u gördü. Gözleri ışıldarken adamın boynuna sıkıca sarıldı. İçine çektiği kokuyla gözlerini kapattı.

Harun beline kollarını dolarken ikisi de birbirini çok özlemişti. Reyhan geri çekildi ve Harun'a baktı uzun uzun. Elinden tuttuğu adamı odalarına doğru çekiştiren Reyhan kapıyı kapattıktan sonra adamın yüzünü avuçladı. Dudakları sevdiği adamın dudakları buluşurken şimdi nefes aldığını hissetti.

"Çok özledim seni Harun."

"Ben de çok özledim güzelim."

Dudakları birbirine değerken Harun karısına sıkıca sarıldı. Kolları arasında duran kadına çok âşıktı.

"Evimizi tuttum."

Reyhan kollarından yavaşça çıkıp merakla baktı kendisine. Yüzüne düşen saçları usulca çeken Harun ufak bir öpücük bıraktı karısının dudaklarına.

"İstanbul'a gideceğiz. Kimsede nereye gittiğimizi bilmeyecek."

Reyhan sevdiği adamın ellerini tuttu. Kalbi sevinçle atarken bunu adama yapmak istemiyordu.

"Harun ailen ne olacak?"

"Benim ailem sensin güzelim. Senin gözünden akan her yaş her hüzün benim canımı yakıyor."

"Yapma Harun onları arkanda b..."

Yüzünü avuçladığı kadının alnından öptü. Gözlerine bakan Harun biraz daha yaklaştı karısına.

"Ailem olsalardı yanımda duran kadına saygı duyarlardı. Annemin sana olan tavrını görmüyor muyum sanıyorsun? Biz buradan gideceğiz ve çok mutlu bir hayatımız olacak söz veriyorum güzelim."

"Ellerimden tutuyorsun ya işte ben seninle her yere gelirim."

Dolu gözlerle kocasının beline kollarını dolayıp başını göğsüne koydu. Kalbi sevinçle atarken çok mutluydu.

Harun ailesine bu durumu söylemek için herkesi toplamıştı. Reyhan ile koltuk da oturmuşlardı. Boğazını temizledi ve sözlerine başladı.

"Biz taşınmaya karar verdik."

Sözü ortamda buz gibi bir hava yaratırken Reyhan suçlu gibi başını önüne eğerek bu konuşmanın sonuçlanmasını bekledi.

"Ne diyorsun oğlum, ne taşınması?"

Babası öfkeyle konuşurken bir kez daha devam etti konuşmasına.

"Baba hepiniz biliyorsunuz ki ne bana ne de yanımda oturan karıma saygı duyulmuyor. Kimsenin daha fazla huzurunu bozmadan bu konaktan gitmeye karar verdik."

Annesi, babası ve kardeşleri hepsi bir ağızdan konuşurken Harun ayağa kalktı. Herkes susarken Reyhan'ın bileğinden tutup kaldırdı.

"Sizlere dedim ki eğer tek bir gözyaşı akıtırsa konağı başınıza yıkarım! Sözlerimde ciddiydim ben."

Yürümek için adım atacağı sırada babası konuştu.