Güneş odasında bir ileri bir geri giderken birden odasının kapısı açılınca Yıldız'ı gördü. Koşar adımlar ile arkadaşına sarıldı. Yıldız ne olduğunu anlamak için Güneş'den ayrıldı.
“Ne oldu Güneş ne bu halin?”
Güneş saçlarını geriye atarken derin bir nefes aldı.
“Yıldız ben çok kötü bir şey yaptım.”
“Sakin ol bir.”
“Reyhan... Ölmeden önce bana bir mektup vermişti, Kenan'a vermem için ama ben yapamadım.”
Elleriyle yüzünü kapatan Güneş ağlarken Yıldız duydukları ile şaşırsa bile hemen toparlanıp Güneş'in ellerinden tuttu.
“Nerede mektup?”
Güneş cebinden çıkardığı mektubu Yıldız'a verdi. Mektubu okuyan kızdan bakışlarını çekmeden bekledi.
Yıldız okuduklarıyla başını kaldırdı.
“Hemen geliyorum bekle.”
Yıldız giderken Güneş elinde tuttuğu mektup ile yatağın kenarına oturup defalarca okuduğu şeyleri bir kez daha okumaya başladı.
Kenan'a....
Mektup eline ulaştıysa eğer biz artık hayatta değiliz demektir. Harun ile bir çocuğumuz var. Adı Hira, babası gibi mavi gözleri var... Biraz da huyu sana çekmiş. Kızımı Güneş ile Yıldız'a emanet ediyorum, biliyorum ki sen kızıma çok iyi bakacaksın... Babasını ve beni sorarsa onu çok sevdiğimizi söyle...
Sevgilerimle Reyhan.
Güneş her okuduğunda yüreğine çöken vicdan azabıyla tekrardan yaşlarını akıttı. Kenan'dan kaçıyorsa en büyük sebebi bu mektup ve yazılanlardı.
Kapı tekrar açılırken içeriye Yıldız girdi telaşla. Elindeki mektubu alan Yıldız banyoya gidince Güneş'de peşinden gitti. Yıldız avucunda tuttuğu çakmağı ateşleyip mektubu yakarken Güneş buna izin vermemek için elini uzattığında Yıldız'ın bağırması ile olduğu yerde durdu.
“Bunca yıl ne diye yanında taşıyorsun mektubu! Kalkmış sevimsiz Kenan'a yalan söyledim diye kendini üzüyorsun. Güneş biraz bencil ol ve kendi hayatını düşün! Senin olmayan bir çocuk için katlandıkların haddinden fazla.”
Güneş dolu gözlerle arkasını dönüp banyodan çıkmıştı. Yıldız haklıydı ama kendisi böyle bir yalanla ömür sürmek istemiyordu. Yıldız önüne geçince kavga edecek gücü olmadığı için sakince konuştu.
“Kenan gelir şimdi.”
Yıldız söyleyeceklerini yutup arkasını dönüp kapıya ulaştığında bir kez daha konuştu.
“Kimseye açıklama yapmak zorunda değilsin.”
Yıldız gittikten sonra koltuğa geçip oturdu. Kenan dakikalar sonra içeriye girdiğinde oturduğu yerden ayaklandı.
Kenan'ın ona verdiği süre bugün bitmişti. Ellerini koyacak yer bulamıyordu. Kenan ise tek kelime etmeden banyoya geçmişti...
Güneş kızını yatırdıktan sonra kendisine ağır gelen ayaklarına rağmen adım adım odaya girdi. Kapıyı kapatması ile başını kaldırdı. Kenan'ın ona doğru gelişiyle yutkundu.
“Bir hafta bitti cevabın ne?”
Bir çıkmazdaydı. Kenan bakarken bile canını yakıyordu. Güneş hızlanan kalbine söz geçiremiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Akşam Güneşi (TAMAMLANDI)
General FictionAkşam Güneşi tüm ihtişamı ile genç kızın yüzüne vururken Harun yutkunmak zorunda hissetmişti. Aşk kolay değildi ama ikisini etkisi altına almıştı. Çekilecek acıları umursamadan bir bütün olmak adına çoktan adımlarını atmışlardı Harun ve Reyhan... Ke...
