Seonsaengnim // Kim Taehyung

No Danbi '🌺

"Öğretmenim, lütfen! Biz kopya çekmedik. Neden bizim sözlülerimiz 0!"

"Öğretmenim lütfen bir kere daha sınav yapın lütfen"

"Öğretmenim lütfen affedin."

Öğrenciler Bay Kim'in başına toplanmıştı. Kimi not istemekle, kimi ise kurtarma sınavı istemekle meşguldü. Bay Kim ise herkese aynı cevabı verip "ısrar etmeyin, hayır!" diyerek onları geri gönderiyordu. Kopya çekip yakalanan öğrenciler hak etmiş miydiler?

Elinde tuttuğu sınav kağıtlarıyla dolu çantasıyla Bay Kim sınıftan çıktığında öğreciler de pes etmeyerek arkasından gidiyorlardı. Danbi öğretmeninin sınıftan çıktığını görünce çantasındaki kutuyu çıkararak o da arkasından gitmişti.

Bay Kim oldukça sinirli görünüyordu bıkmayan öğrencilerin ısrarlarından bunalmış şekilde bir kurtarıcı bekliyordu.

Danbi biraz düşündükten sonra karar vermiş ve Bay Kim'in etrafı boşaldıktan sonra yanına gitmişti.

"Öğretmenim?"

Bay Kim Danbi'ye dönmüş ve gözlerini devirerek herkese söylemekten bıktığı şeyi tekrar etmişti.

"Hayır Danbi!"

"Ama öğretmenim..."

"HAYIR DEDİM DANBİ SENDE ISRAR ETME!"

Bay kim en sonunda onu gerçekten seven genç öğrencisine patlamıştı. Danbi'ye bağırması onu da üzmüştü, ama Danbi kadar değil. Dolmuş gözleriyle arkasında tuttuğu kutuyu çıkarak Bay Kim'e uzattı ve elindeki kutunun kapağını açtı.

"Sadece...kurabiye ister misiniz diyecektim."

Danbi gece boyu bunları Taehyung'a teşekkür amaçlı yapmış, yaparken de milyarlarca hayal kurmuştu. Ama beklediği sonucu pek aldı denemezdi.

Taehyung o anda sanki zaman durmuş gibi hissediyordu. Karşısındaki kızın gözleri çoktan dolmuştu.

Danbi ise kendini tutamayacağını anlayarak elindeki kutuyu öğretmeninin eline tutuşturup lavaboya koşmuştu ve arkasında da kendini pislik gibi hisseden bir adet Taehyung bırakmıştı.

~~~

Danbi bakmaktan sıkıldığı sorularla iletisimini kesip sıkıntılı bir iç çekerek oturduğu yerden doğrulmuştu.

Kafasını bir türlü sorulara veremiyor, sürekli okulda olanları düşünüyordu.

"Aptal! Ne diye gidiyorsam yanına? Ne acelem vardı sanki, sonra da verebilirdim."

Odanın içerisinde tur atmayı bırakıp artık ezberlediği dört duvarın arasındaki keşfini bitirdikten sonra yatağının üzerinde ki telefona baktı.

Yazmalı mıydı?

Yazmak istiyordu.

Kafasında alakasız, saçma sapan birkaç düşünceden sonra karar vermişti, yazacaktı. Eline tavşan kılıflı telefonu alarak sevdiğine yazmaya başladı.

Saturnh: Nasılsınız öğretmenim?

Kimgv: Sana ne.

Saturnh: Neden böyle davranıyorsunuz? Sadece canım biraz sıkkın o yüzden yazmak istedim. Belki dertleşiriz.

Kimgv: Aslında benimde biraz canım sıkkın öğrenci.

Saturnh: Benim canımın sıkkın olmasının nedeni sizsiniz.

Sözlülerimize neden 0 girdiniz?

Kimgv:Aish cidden!!

Saturnh:Peki peki, sizin neden canınız sıkkın
☆～（ゝ。∂）

Kimgv: Bir öğrencimi yanlış anladım.

Kalbini fazla kırmış olmalıyım.

Ne yapmalıyım bilmiyorum.

Saturnh: Özür dileyin?

Kimgv: Özür dilemek mi?

Kimgv yazıyor...

Saturnh: Öğretmenim daha sonra konuşalım mı?

Kimgv: Tabii de neden? Bir şey mi oldu?

Saturnh ses kaydediyor...

Danbi yanlışlıkla basılı tuttuğu ses kaydı tuşunu yeni fark etmişti, ne kadar iptal etmeye çalışsa da haykırarak bağırdığı ses kaydı çoktan Taehyung'a iletilmişti.

Saturnh: (ses kaydı)

Sanırım kolumu kırdım öğretmenim, daha sonra konuşalım lütfen.

Saturnh çevrimdışı...

(19:57)

Kimgv: Nasıl bir boğürmektir o? Gören de kolun kırıldı sanar!

(20:15)

Hey! İyi misin?

(20:19)

Her neyse, ben neden endişeleniyorum ki?

(20:35)

Ya! Cevap ver iyi misin? Bir sapık olsan da sonuçta öğrencimsin.

Saturnh aranıyor...

Bana cevap ver!

(20:41)

Seni bulursam tüm performans notlarına 0 vereceğim öğrenci -_-

Kimgv çevrimdışı...

(00:17)

Saturnh: Beni bulamazsanız da performans notlarıma 0 vereceksiniz. Biliyorsunuz notlarım zaten berbat, derse de katılmıyorum.

İyi geceler öğretmenim.

Saturnh çevrimdışı...

(⌒_⌒)