Seonsaengnim // Kim Taehyung

Just Cry '🌺

Ders işleyen öğrencileri ve öğretmeni umursamadan sınıfa girmişti Danbi. Hızla çantasını almış ve durduramadığı gözyaşlarıyla sınıftan çıkan soruları önemsemeden kaçmıştı Danbi.

Kalbi acıyordu. Ona "Hata yapıyorsun." demişti. "Öğretmenini sevemezsin." demişti. "Disiplin suçu alabilirsin, siciline kötü sözler işlettirebilirsin, böyle aptal şeylerle uğraşmamalısın." demişti.

Onun sevgisine aptal demişti Taehyung. En çok da bu ağır geliyordu Danbi'ye. O ağlamaya başladığında elini omzuna bile koymamıştı Taehyung. Ayağa kalkıp hızla sınıftan çıkarken yere düşen kolyesini de farketmemişti Danbi, Taehyung'un ona üzüntüyle baktığını da... Danbi alçılı kolunun kapıya çarpmasını bile önemsenmemişti o an, tek istediği bir an önce yerin dibine girmeden bu lanet okuldan kaçıp gitmekti.

Tam bahçe kapısından çıkarken Taehyung'un narin, uzun parmaklı elleri onu durdurmuş ve kendisine çevirerek konuşmaya çalışmıştı.

Taehyung kendini o sırada izah edememişti ama şimdi herkes dersteyken tam konuşmanın sırasıydı. Danbi'nin minik gözlerine, durmadan yaşlar akan gözlerine baktı Taehyung. İçi parçalandı.

Öğrencim olduğundan dedi kendi kendine.

"Danbi..."

"Öğretmenim... Lütfen, konuşmak istemiyorum. Emin olun en az sizin kadar hatta sizden daha üzgünüm. Hata yaptığımı düşünebilirsiniz, ama ben öyle düşünmüyorum. Sizden hoşlanmaya devam edeceğim ama emin olun artık bu hoşlantı sizi rahatsız etmeyecek derecede habersiz olacak. B-ben üzgünüm."

Danbi koşarak uzaklaşmış, Taehyung ise arkasından bakakalmıştı.

Diyeceklerini diyememişti Taehyung, kolyeyi de verememişti. Yalnızca ağlayarak giden kızın arkasından bakakalmıştı.

Danbi yol boyunca ağlayarak, etraftaki insanları umursamadan haykırarak eve gelmiş ve akşama kadar telefonuna bakamamıştı. Sürekli iş için yemeğe çıkan ailesi yine bir davete katılmak zorunda kalmıştı. Danbi çok iyi bir oyuncu olduğu için her şeyin yolunda olduğuna dair eve geldiğinden beri çok iyi rol yapıyordu.

Ailesinin kafası zaten başka yerde olduğu için görememişlerdi, farketmemişlerdi onun kötü olduğunu. Ama Danbi bunun iyi birşey olduğunu düşünüyordu çünkü annesi normalde böyle şeyleri hemen anlayan biriydi ve eğer bu olayı öğrenirse kesinlikle onu soru yağmuruna tutup boğacaktı. Danbi zaten zor dayanıyordu bir de buna katlanamazdı.

Kolunun acısı katbekat artarken sonunda ailesi evi terketmiş, Danbi ise dakikalardır tuttuğu gözyaşlarını serbest bırakmıştı.

Çok utanıyordu. Yakalandığı için gerçekten çok utanıyordu. Taehyung'un ona dedikleri yüzünden utanıyordu. Kendisini orada açıklayamadığı için utanıyordu.

Dakikalarca düşündü, düşündü, düşündü. Sınıftan çıkarken kapıya çarptığı için acıyan kolunun acısı artmaya başlamıştı ve artik gerçekten dayanılmaz bir hal almıştı.

Danbi zaten kalp acısı varken bunun da olmasıyla dayamayacağını anlamış ve üzerine öylesine birşeyler geçirerek anahtarını ve telefonunu da almış, evi terketmişti.

Çok değil dakikalar sonra hastaneye varmıştı Danbi. Kolunu bir hemşireye göstermiş ve hemşirenin onu paravan çekilmiş birkaç perdeli odalardan birine sokmasına izin vermişti.

1 yanı duvar ve 3 yanı perdelerle kaplı odaya  girmiş, beyaz çarşaflı yataklardan birinin üzerine oturmuş, boş boş etrafı inceliyordu.

Rezil olmuştu. Tamam bir gün zaten Taehyung bunu öğrenecekti ama o günün bugün olması şart mıydı? Uzun uzun etkinlik hakkında konuşacakları gün olması şart mıydı? Tüm sınıf düzenlenecek projede eğlenirken onun üzülecek olması şart mıydı?