Seonsaengnim // Kim Taehyung

Stand '🌺

Seeeelaaaam~ 🌙

Yeni bölüm geldi evet, eveet~

Diğerlerinin aksine bol diyaloglu bir bölüm, Taebi moment de istemiştiniz lklksdks

Atmamın şerefine bir sürü bir sürü yorum istiyorum~ Her yere yorum atın. Ota boka yorum atın kşsldşskldş (Yoksa diğer bölümü salmam. Yaparıııım😈, biliyorsunuz☂️)

Ayrıca bölüm sonunda ufak da bir konuşma yapacağım, önemli... Bunu bilmenizi isterim, yoksa mesaj kutusundan ya da panomdan bana sövme mesajlarınızı okumak zorundsa kalırım kslsksşkd

Keyifli okumalar~ 💚

 ~~~

Renk renk kostümler içerisinde gezinen mutlu insanlar, etrafta bağırıp çağırarak sevincini belli eden korkunç palyançolar ve durmadan bir yandan bir yana koşuşturan, yüzlerine renk renk boya sürmüş olan bücürler...

Danbi daha ne isteyebilirdi ki? E tabi... biraz sessizlik, azıcık yalnızlık, kalabalığın dağılması ve sıcak havayı daha katlanılmaz yapan panda kostümünü çıkarmak dışında. Danbi ciddi manada yanıyordu. Cayır cayır yanıyordu. Korku filmlerinde gördüğü bir sahnede ateşe atılmış olan plastik oyuncaklar gibi hissediyordu kendini, eriyordu!

Bir ara makyajının gittiğinden bile şüphelenmişti. Sürekli standların köşelerinde bulunan demir bağış kutusundan gözüken yansımasına bakarak kostümünü tamamlayan makyajına bakıyordu. Hala yerindeydi...

Byeongkwan, Taehyung'la oldukça yakınlaşmışa benziyordu. Zaten yakınlaşmasa neden bir öğrenci (byeonkwan) öğretmenine -en azından tanışalı uzun zaman olmayan bir öğretmenine- çıkıp da festivaldeki beğendiği kızları gösterip onları kestiğini belli ederek bunu dile getirirdi ki?

Danbi bu işe sinirlenmişti çünkü Byeong, Taehyung'u yanlış yollara saptırıyordu. Danbi'nin namusu bildiği adama başka kızlar ayarlayarak onu yoldan çıkarmaya çalışıyordu. Ve açıkçası bu Danbi'nin hiç ama hiç hoşuna gitmiyordu. Danbi, Byeong'un sevdiğine gösterdiği her kız için ayrı bir intikam düşünüyordu... Ona yakın zamanda bunun hesabını soracağını, yaptıklarını ondan teek tek çıkaracağını kendine bir söz bilerek festivale odaklanmıştı. Şuan sinirlenmemeliydi. Hyunwoo ve Eunji'yi bulmaya çalışarak yanlarına gidebilirdi. Taehyung'u da alarak... Onu bu kurtlar arasında yalnız bırakamazdı Danbi. 

Standların çatıları bayraklar, bez parçaları ve rüya avcılarıyla doluydu. Herkes elinde olanları paylaşıyor ve harıl harıl birbirlerine bir şeyler anlatıyorlardı. Hayvanların korunması gerektiğini bildiren, onların satılan bir mal değil, sahiplenilen birer arkadaş olduğunu dile getiren bir sürü renkli pankart vardı. Hatta birinde Hyunwoo'nun köpek kostümü giymiş bir resmi vardı. Danbi, "Bu çok mantıklı", diye düşündü. "Hyunwoo'ya olan sevgimizi görünce hayvanlara olan aşkımızı fark edecekler... Ve onları sahiplenecekler! Tanrı korusun, Hyunwoo'yu da sahiplenmezler umarım. Bu o aile için bir felaket olur."

Danbi giydiği kostüm yüzünden artık dayanamayacak derece bunalmıştı. Bu artık nefesinin daralmasına bile yol açıyordu. İnsanlar nasıl dayanıyordu ki buna? Biraz otursa ya da soğuk bir şeyler içse belki de kendine gelebilirdi. Tanrı aşkına sıcaktan etrafındaki olayları bile zar zor idrak edip, anlıyordu. Byeongkwan, köpek ve kedi kılığına girmiş arkadaşlarını (Danbi'nin arkadaşlarını*) görünce hemencecik yanındaki ikiliyi satmış ve onlara doğru koşmaya başlamıştı. Tabii Danbi bunu ancak Byeong yolu yarılayıp elini selam vermek amacıyla sallamaya başlamasıyla pamuk şeker tahtasını düşürdüğünde anlamıştı. Tanrı aşkına bir zahmet bunu da fark etseydi zaten! Canlı müzik yapan okul grupları bile ensturmanları çalmayı bir anlığına bırakmış ve çıkan gümbürtüye dikkat kesilmişlerdi.