Seonsaengnim // Kim Taehyung

Peaceful Dream' 🌺

Başlamadan önce hepinizden özür diliyorum.

Son zamanlar oldukça sınav stresine girmiştim. O yüzden pek aktif değildim. Attığınız tüm o güzel yorumlara cevap vermedim bu yüzden özür diliyorum 💚💞🌈

Umarım bu onların bir telafisi olur~

Keyifli okumalar💚

~~~

Filmin sonuna doğru yaklaşan ikiliden çıt çıkmıyordu. Öyle ki sessiz evde, açtıkları korku filmindeki ses efektlerinden başka hiçbir şey duyulmuyordu.

Danbi film izledikleri sırada bazen Taehyung'a anlam veremiyordu. Korku filmi olmasına rağmen hatta komik hiçbir sahne olmamasına rağmen Taehyung arada sırada sırıtıyor ve Danbi'ye baktığı sırada ona yakalanarak gülümsüyordu. Danbi buna cidden anlam verememişti.

Filmin yarısına gelmek üzereydiler ama hala aralarında pek bir etkileşim olmamıştı. Aslında Taehyung böyle planlamamıştı. Filmi izlemek yerine konuşurlar ya da mısır alırken elleri birbirine değer falan sanıyordu. Boşuna mı mısırı sadece bir kaseye koymuştu?

Ama hiçbiri olmuyordu. Özellikle korku filmi açmıştı Taehyung. Belki Danbi korkar ve aniden bana sarılır diye. Ama o bunu da yapmıyordu. O an Taehyung bir karar verdi. Ben bu konularda Danbi kadar yetenekli değilim. Belki de biraz daha çalışmalıyım.

Danbi şuan garip bir şekilde oldukça rahattı. Normalde aptal bir hareket yapıp rezil olurum diye korkarken şuan gayet rahattı, kendisi gibiydi. Hala içerisinde biraz utanç vardı. Her ne kadar belli etmese de kamptaki o sakarlık yüzünden dudakları birbirine değmişti ve Danbi bunu düşünüp kızarmamak için kendisi ile büyük savaşlar veriyordu.

Biraz üzgündü de Danbi. Taehyung ona kampta neden öyle davrandığını açıklamıştı ama Danbi'nin içinde hala çok azıcık da olsa kırgınlık vardı. Bunun yersiz olduğunu düşünüyordu ama elinde değildi.

Aklı her ne kadar dolu olsa da bu anın tadını çıkarma kararı almıştı. Dürüst olmak gerekirse hiç uykusu yoktu. Belki de Taehyung'la sabaha kadar konuşabilirlerdi. Korku filminde bile durmadan sırutan çocukla sabaha kadar konuşup daha da yakınlaşabilirdi. Ona başından geçen komik olayları anlatabilir ya da en sevdiği şeyleri anlatmasını dinleyebilirdi.

Evet bunların hepsini yapabilirdi. Yani... Taehyung getirdikleri battaniyeye sarılı bir şekilde uyuyakalmasaydı yapabilirlerdi.

Danbi yanında mışıl mışıl uyuyan bedene bakakalmış ve birkaç dakika aynen filmlerde ve kitaplarda olduğu gibi onu gülümseyerek izlemişti. Daha sonraysa bu işi gülümseyerek saatlerce yapan insanları içerisinden takdir etmiş ve onlar gibi olması için 40 fırın ekmek yemesi gerektiğini anlamıştı. Cidden o kadar uzun süre nasıl gülümseyerek sevdikleri insanların uyumalarını izleyebiliyorlardı ki?

Danbi ağrımaya başlayan yanaklarıyla ayaklanmış ve Taehyung'un tam karşısında yerini almıştı. Hemen uyumuş muydu yani? Ama daha konuşacaklardı.

Danbi, eğer burada uyursa sabaha ağrıdan yerinde duramayacak olan Taehyung'a baktı. Bugün gerçekten de yorulmuştu. Bu yüzden de erkenden uyumuştu.

Danbi bugün olanlar -akşamki yürüyüştekiler hariç- aklına gelince sırıtıp bir elini istemsizce dudağının üzerine götüremeden duramadı. Dudakları ne de güzeldi öyle...

Danbi düşüncelerinden sıyrılmış ve Taehyung'a doğru eğilerek iyice yüzünü incelemeye koyulmuştu.

Burada yatamazdı. Eğer o burada yatarsa düşündüğü gibi Taehyung yarın bel ve boyun ağrısından duramayacaktı. Eğer bugün için özür dilemeseydi ya da bu kadar tatlı olmasaydı ya da ona aşık olmasaydı onu burada bırakıp rahat bir şekilde uykuya dalabilirdi. Ama öyle değildi işte. Ondan özür dilemişti ve o tatlıydı ayrıca ona deli gibi aşıktı da.