Seonsaengnim // Kim Taehyung

Cleaning' 🌺

Kitaplarda, filmlerde ya da çizgi romanlarda günün ilk ışıkları biriyle buluşacak veya başına o gün güzel bir şey gelecek olan insanlar için güzel doğardı.

Danbi hayatı boyunca böyle insanları nerede görse sövmüş, arkalarından demedik laf bırakmamıştı. Onları kıskandığı içindi tüm bu yaptıkları. Çünkü asla kendi başına böyle birşey geleceğine inanmazdı.

Fakat her insan gibi Danbi de yanılmıştı. Günün ilk ışıkları olmasa da zaten bugünkü oyunlara katılmayacağım diyerek kendine birkaç dakika daha tanıyan ve herkes kamptan ayrıldıktan bir yarım saat sonra ayağa kalkan Danbi o her zaman sövdüğü insanların duygularını anlamış ve onlara bu kadar yüklendiği için az da olsa pişman olmuştu.

Danbi'yi bıraksanız akşama kadar da yatabilirdi fakat bugün Kim Taehyung'la tüm o pis barakaları temizleyecek, ne idüğü belli olmayan eşyaları toplayacak ve büyük ihtimalle erkek arkadaşlarının kaldığı odaları toplarken mide bulantısından kusup sevdiği adama rezil olacaktı.

Şöyle bir düşününce bugün onun için pek de iyi olmayacaktı. Ama sizin de bildiğiniz üzere Danbi bunları pek ipleyen bir kız değildi. Taehyung varsa her şey güzeldi.

Barakanın da boş olmasından yararlanarak hemen ayaklanmış ve bağıra bağıra şarkı söylerek üzerine rahat birşeyler giymeye başlamıştı. Birkaç gündür ddilinden asla düşmeyen bir şarkı vardı. Her ne kadar garip de olsa, her ne kadar eski de olsa hoşuna gitmiş ve aklından çıkmaz olmuştu.

"Kız kıza gezelim bu gece
Çıtırlara bakalım laf atalım
Kız kıza gezelim bu gece
Olmuşları seçelim can yakalım" Xmilyarlar
(4yüz / kız kıza kdlwkfşwklf)

Bir yandan şarkıyı mırıldanırken -mırıldandığını sanarken*- bir yandan da üzerini giyiyor ve Taehyung'la bu odayı da toplayacaklarını bildiğinden etrafı dağıtmadan hazırlanmaya çalışıyordu.

Sonuçta Danbi Taehyung'la daha o bakımdan yakın olmadıkları için Danbi onun kendisinin pasaklı bir kız olduğunu düşünmesini istemiyordu.

Bu nedenle  hazırlandıktan sonra ve barakadan çıkmadan hemen önce etrafı güzel bir şekilde toplamış, görse annesinin bile gözlerini yaşartacak bir şekilde odaya çeki düzen vererek barakadan ayrılmıştı.

Tabii bu sırada bizim fena (pardon otomatik düzeltme... Demek istemiştim ki; ) masum* Taehyung'umuz, kimsenin olmamasından da yararlanarak Danbi'nin barakasının önündeki taş duvara oturmuş ve içeride sağır bir insana dinletseniz kulağını açacak kadar güzellikte(!) olan sesiyle söylediği şarkıyı dinlemişti.

Başka bir erkek için itici olan bu ses nedense Taehyung'un kalbini okşuyordu. Bu ona huzur veriyordu. En önemlisi de farkında bile olmadan yüzünde gülücükler oluşturuyordu.

Taehyung içeriden gelen ve sürekli aynı şeyleri farklı tonda söyleyen sesle düşüncelere dalmıştı.

İlk olarak aklına Danbi'nin o masum ve onu mutlu eden halleri geldi. Daha sonra onun hislerini öğrendiğinde ve olumsuz bir cevap verdiğinde onun ne kadar üzüldüğünü, birden o şen şakrak kızın nasıl içine kapandığı düşündü.

En sonunda Hyunwoo'nun ateşin etrafında ona söylediği ve kesinlikle haklı olduğu sözler kafasında dolaşmaya başladı. Aslında dolaşmak uygun bir kelime olarak da kalmıyordu. Çünkü Hyunwoo'nun söylediği şeyler gece yatarken de dahil hiç aklından çıkmamıştı. O çocuk gerçekten haklıydı.

Fakat Taehyung'un eli kolu bağlıydı. Danbi bir öğrenciydi ve önünde odaklanması gereken büyük bir sınav vardı. (Ki bunu o okulda umursayan tek kişi de Taehyung'du. Sadece Danbi adına değil, öğrenciler de dahil kimse ileride girecekleri sınavı umursamıyordu.)