Geceye Bir ÇAY (Tamamlandı)

Bölüm 20

Hızla ağzımdaki bantı çıkartmıştım.
Bunu yaparken canım biraz yanmıştı tabi..

Çöp konteynerinin üzerindeki yazıya odaklanmıştım.

Büyük beyaz bir kağıdın üzerine mavi renkte bir kalem ile
"Hayallerin geri dönüşümü" yazılmıştı.

Çöp kutusunun üzerinde yazan yazıyı okuduktan sonra dikkatimi yerdeki ok işareti çekmişti.

Biraz önümde duran büyük ok işaretinin üzerinde "mutluluğa gider" yazıyordu.

Üzerinde yazan yazıyı okuduktan sonra ok işaretinin gösterdiği yöne baktığımda çöp konteynerini işaret ettiğini fark etmiştim.

Çöp kutusunun bulunduğu tarafa doğru ilerleyecektim ki arkamda bir ayak sesi işitmiştim.

Geriye dönüp baktığımda karşımda gördüğüm şey ile sinir katsayım artmıştı.

Bana doğru gelen kişinin yüzünde Meriç'in maskesi vardı.

"Bu Meriç değil"
Diye mırıldanmıştım.

Karşımdaki kişi Meriç olamazdı.
Çünkü fiziksel olarak Meriç'e göre kilolu bir insandı ve kıyafet tarzıda Meriç'in gibi spor değildi.

"Yine nasıl saçma bir durumun içine sürükleniyorum"
diye düşünürken etrafım bir sürü insan tarafından çevrilmişti.

İnsanların hiçbirini tanıyamıyordum. Hepsinin yüzünde Meriç'in yüz maskesi takılıydı.

Etrafıma bakınırken karşımdan gelen adam yanımda durmuştu.

"Ne oluyor burada?"
Diyerek adamın yüzündeki maskeyi tutup sinirle çekmem ile "Hocam" diye söylenmem bir olmuştu.

Yaşadığım büyük şok ile hemen kafamı önüme eğmiştim.

"Hocam sizin olduğunuzu düşünemedim.Özür dilerim."

Karşımda duran kişi fakülteden bölüm hocamdı.
Ve ben yarım saat sonra onun dersinde önemli bir sunum yapacaktım.

Mahcubiyetimi anlayan hocam hemen sağ elini kafamın üzerine koyduktan sonra
"Sorun yok Mihrimah. Senin için buradayım"
demesi ile başımı kaldırmıştım.

Hocamın gülümseyen yüzünü gördüğümde içim bir nebze olsun rahatlamıştı.

Hamdi hoca konuşmasına devam etmişti.

"Evlat ben çok fazla kalamayacağım. Hayatının dönüm noktasındasın..Umarım vereceğin karar en doğru karardır. Fevri davranma, derse de fazla geç kalma"

Omuzlarımdan tutan Hamdi hoca beni arkama doğru çevirip
"İşaretleri takip et"
dedikten sonra etrafındaki insanlara bakarak
"Çok uzatmayın"
diyerek ellerini omuzlarımdan çekip fakülteye doğru ilerlemişti.

Lanet olası Meriç!

Ailem arkadaşlarım yetmiyormuş gibi bölüm hocamıda işlerine alet etmişti.

Arkasını dönüp giden hocama hiçbir şey diyememiştim.

Zaten ne diyebilirdim ki!

Etrafımdaki maskeli insanlara bakıyordum.

Gözlerim Meriç'i arıyordu ama bu saçma maskeler daha çok sinirimi bozuyordu.

Herkes eliyle ok işaretini gösteriyordu.

Önümde duran "mutluluğa gider" yazan oka tekrar baktıktan sonra çöp kutusunun olduğu yere doğru ilerlemiştim.

Çöp kutusunun mutluluk getireceği fikri de ancak Meriç gibi psikopat bir insanın aklına gelebilirdi.

"Neredesin Allah'ın belası"
Diye hem söyleniyordum hem de kapalı olan çöp kutusunun kapağını açmıştım.