Bölüm 33

443 21 3
                                    

Heyecandan uyuyamadığım gecenin sonunda bir sabahı olmuştu.

Ne giymeliyim diye düşünüyordum...

Düşündükçe Zehra geliyordu aklıma..

Şimdi yanımda olsa hemen yardım ederdi ama artık yanımda değildi.

Koyu mavi bir kalem etek ve klasik dar beyaz bir gömlek giydikten sonra hazır sayılırdım.

Çantamıda alıp odadan çıktığımda mutfaktan sesler duymuştum.

Mutfağın kapısının önüne geldiğimde masanın yanında dikilen Meriç bana bakıp
"Senin için hazırladım" diyerek masayı işaret etmişti.

Uyuyordur diye düşündüğüm çocuk erkenden kalkıp benim için bir şeyler hazırlamıştı.

"Teşekkürler ama çıkmam gerek anca yetişirim"

dememle birlikte Meriç yanıma gelip
"Geç kalmana izin vermem. Ben hazırlanırken bir şeyler atıştır"
diyerek yanımdan geçip giderken

"Sende mi geliyorsun" diye sormuştum.

Arkasını dönüp odaya doğru giderken
"Elbette geliyorum" demişti.

Meriç'in hazırlanmasını beklerken hazırladığı şeylere hürmeten bir şeyler yemiştim.

Kısa bir süre sonra üzerinde açık mavi gömleği ve koyu renk kot pantolonu ile mutfağa gelen Meriç

"Hazırsan çıkalım" dediğinde ağzıma attığım son lokmayı yutmaya çalışarak hızla kalmıştım masadan.

Vakfın binasının önüne geldiğimizde elim ayağım titremeye başlamıştı.

Meriç'e belli etmemeye çalışıyordum ama bedenime söz geçiremiyordum.

Meriç'in arabayı park etmesi ile tam inmeye yeltenmiştim ki elimden tutmuştu.
Meriç'e dönüp
"Ne oldu?" diye sormuştum.

Meriç gayet sakin bir şekilde

"Senden önemli değil, bu kadar kafana takmana gerek yok" demişti.

"Çok mu belli oluyor" diyebilmiştim.

Meriç gözlerimin içine bakıp tebessüm ederek

"Kendin haricinde her şeye çok fazla önem veriyorsun.
Başlı başına değerli olan sensin..
Bunu sakın unutma..
Bu senin görüşmen ve sonucu ne olursa olsun sen olduğun gibi kal" demişti.

Etkilenmiştim...

Söylediği her şey kalbime dokunmuştu...

Bir an tüm olumsuz varsayımları kafasında kugulayıp duran karamsar kız rolünden sıyrılmıştım.

Kısa bir anlığınada olsa kendimi değerli hissetmiştim, hem de Meriç sayesinde...

Meriç'e hiçbir şey söylemeden arabadan inmiştim.
Birlikte binaya doğru giderken onun sayesinde bu binaya girebildiğimi düşünmüştüm.

Eğer hayatıma girmemiş olsaydı internet sitelerinden haberlerini gördüğüm bu vakfı hala internet sitelerinden görmeye devam edecektim..
Hayat!

İçeri girer girmez koridorun sağ tarafında bulunan odanın kapısını tıklatan Meriç

"Kolay gelsin Yahya Bey ile görüşecektik. Müsait mi acaba?"
diye sorduktan sonra odadaki bayan Yahya Beyin odasına geçip biraz beklememiz gerektiğini belirtmişti.

Geceye Bir ÇAY (Tamamlandı)Where stories live. Discover now