Section E (New Generation) [COMPLETED ✔]

61 /Revelations/

Daniela's POV

Nagising ako sa isang kwarto na ang pagkakaalam ko ay hindi saakin pero pamilyar, hindi ko maalala kung kaninong kwarto ito. Iginala ko ang mga mata ko atsaka bumangon sa pagkakahiga, agad namang namilipit ang ulo ko sa sakit.

"Shit!" mura ko habang nakahawak sa ulo ko.

Doon ko lang napagtanto kung anong nangyari saakin. Yung nangyari sa pagitan namin ni Raven kanina at hindi ko na maalala kung anong sumunod na nangyari saakin?

Nasa ganoon akong posisyon ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang taong hindi ko expected na makikita.

"Ivan?" kunot noo kong tanong.

"Thanks god you're awake Daniela!" sabi niya at lumapit sa saakin.

"A-anong nangyari? Atsaka bakit ako nandito sa kwarto mo?"

"Nakita kita sa Bonifacio Bridge kanina malapit sa school natin dati. Nagulat ako kasi sumulong ka'sa malakas na ulan habang tulala. Then suddenly you fainted, buti nalang nakita kita." mahaba niyang kwento at unti-unti ko namang naalala lahat ng nangyari.

Of all people na kilala ko ay bakit sa ex ko pa ako nawalan ng malay? Is this kalandian Daniela?

Nakaramdam naman ako ng kirot sa puso ko sa kadahilanang pinaglaruan ako ni Raven. Mabilis kong pinunasan ang luha ko, ayokong magmukhang mahina.

"Why are you crying? May nangyari ba sayo?" he said with worriedly eyes.

"Ahaha! Wala napuwing lang ako." sabi ko at napilit na tumawa.

"Sure ka?"

"Oo. Don't mind me, I'm fine. Thanks anyway, kung hindi dahil sayo baka kung ano na nang nangyari saakin."

"No worries; ikaw pa."

Katahimikan ang namutawi sa pagitan naming dalawa pero nabasag din agad ng biglang kumalam ang tiyan ko. Napayuko naman ako sa kahihiyan atsaka ko narinig ang tawa niya.

"You're hungry huh? Kumain ka muna." offer niya at agad naman akong tumanggi.

"No! Masyado na kitang naaabala. Salamat nalang." sabi ko atsaka ulit kumalam ang tiyan ko.

"Huwag ka ng tumanggi, atsaka hindi ka naman iba ehh. Ano ba naman yung kumain ka muna, baka himatayin ka ulit sige ka!?" pagpupumilit niya kaya tumango nalang ako at ayoko namang maging bastos sa pagmamagandang loob niya.

Isa sa mga ugali ni Ivan ang pagiging persistent. Talagang matatalo ka sakanya dahil talagang mapilit siya. I know wala na kami pero hindi naman masamang mag-recall.

Pumunta kami sa kusina niya. Actually nakatira siya sa isang condominium. He's 19 yrs old at kaya na niyang maging independent. Ako nga dapat nasa bahay na before 6 pm kundi patay ako kila Kuya.

Speaking of Kuya. Sure akong nag-aalala na sila saakin dahil hindi pa ako nakakauwi. Bahala na.

Pinaghanda ako ng pagkain ni Ivan atsaka siya nagtimpla ng kape para saakin.

"Thanks!" pasalamat ko.

Tahimik lang akong kumakain samantalang siya ay naka-lean sa may lababo habang umiinom ng kape. Naiilang ako sa sitwasyon namin kaya nag-open up ako para naman walang ilangan.

"Kamusta kayo?" biglang kong tanong at kumunot naman ang noo niya.

"Kamusta kami? Nino?" taka niyang tanong.

Napaka-out of knowhere naman kasi ng tanong ko kaya hindi niya agad na-gets kung anong pinupunto ko.

"I mean kayo ni Jessica? Kamusta naman kayo?" punto ko at matagal bago siya sumagot.