The Physicist of my heart (Tony Stark × Reader)

twenty

Selam millet. Bildiğiniz üzere-belki de bilmiyorsunuzdur yani np- zor bir sene geçirdim. Tüm o sınav stresi ve kalp kırıklıkları falan felan. Koca yıl bitti ve şimdi sınava beş gün var. Çok heyecanlı ve stresliyim. Hayattan zevk alamıyorum sjsjs Sürekli panik halindeyim ve zırlıyorum. Tek istediğim sınavımın iyi geçmesi ve istediğim yere gitmek. Lütfen benim için dua edin. Ve sınava girecek arkadaşlarım, umarım sizin sınavınız da harika geçer. Ben de sizin için dua edeceğim. Bu ay benim için çok kritik olacak. Hem sınav hem de ilanı aşk sjsjs Sınavdan sonra itirafta bulunacağım hadi hayırlısı jsjsjs Nolur sınav için dua edin, şimdiden teşekkürler. Seviliyorsunuz. 

Y/N;

Jarvis'in robotik sesi hala kulaklarımda çınlıyordu. Bunu beklemiyordum. Hiç ama hiç beklemiyordum. Dilim tutulmuş bir şekilde Tony'e baktım. O da şaşkındı. Bizim için büyük bir şok olmuştu.

"Jarvis, emin miyiz?" Tony konuştuğunda gözlerimi kaçırdım. Bu haberin gerçek olmasını istemiyordu belki de. "Efendim, beni siz tasarladınız. Hata yapmam."

"Ah, doğru." Elini havada sallayıp gülümsedi.

"Tony..."

Sesim fazlasıyla zayıf çıkmıştı.

"İnanamıyorum... Cidden inanamıyorum..."

Kendi kendine konuşurken kötü hissettim. Bu çocuğa hazır değildi, değildik. Ve şimdi bunu öğrenmek onu üzmüştü belki de. Bir çocuk onun tüm hayatını değiştirirdi. Tüm kariyerini, projelerini, planlarını...

"Bak... haklısın, ani oldu. Planda yoktu ve her şeyi bozacak... Eğer, eğer istemezsen... Onu aldırabiliriz."

Sonlara doğru sesimin duyulur düzeyde kaldığından emin bile değildim. Tony hızla kafasını bana çevirdi.

"Tanrım! Saçmalama! Baba oluyorum, baba!"

Birden gülmeye başladığında yüzümde anlamayan bir ifade oldu. "Bebeğim, seni cidden çok seviyorum." Birden beni kucağına aldığında afallamıştım. "Tony! Sakin mi olsan?"

"Hayır sakin olamama, baba oluyorum! Minik bir Stark geliyor! Tanrı Aşkına! Aldığım en güzel haber bu!"

Onun buna sevinmiş olması beni rahatlatmıştı. Gelen rahatlık ile ben de gülmeye başladım. "İnanamıyorum. Bir bebeğimiz var."

"Evet, evet!"

Beni indirdiğinde ona sarıldım. "Beklenmeyen bir şey oldu değil mi?"

"Eh, minik bir kaza oldu diyelim. Ama tatlı bir kaza. Bana benzerse baya tatlı bir kaza."

"Bana benzerse tatsız bir kaza mı olacak yani?" Kaşlarımı kaldırdığımda gülmüştü. "O zaman daha tatlı bir kaza olur."

"Yalancı."

Gülümseyerek bana bakarken burnumun üzerini öptü. "Beni dünyanın en mutlu adamı yaptın, teşekkürler."

"Aslında bunda senin de payın var. Yani kendine de teşekkür et."

"Teşekkürler canım kendim."

Kıkırdayıp yanağını öptüm. "Hala şoktayım. Karnımda bebeğimiz var."

"Bunu kutlamalıyız."

"Bizimkilerle?"

"Baş başa düşünmüştüm ama onlar da gelsin bari. Lüks bir yer istemezsin sanırım?"

"Aslında... sadece evde kalsak ve tüm aile burada kutlasak."

"Güzel. Tüm aile, burada... Hadi ara onları. Ben de yemek sipariş edeyim."