The Physicist of my heart (Tony Stark × Reader)

Final

Evet, bu hikayenin sonuna geldik. Güzel bir serüvendi ve şimdi sona erdi. Biraz duygusal hissediyorum bu konuda o yüzden pek bir şey diyemeyeceğim. Umarım bugüne kadar kalbinize dokunabilmişimdim, umarım bu hikayeyi size zevkle okutabilmişimdir. Sizi seviyorum, burada olduğunuz için sonsuz teşekkürler.

Bol yorum bekliyorum, iyi okumalar.

Y/N;

Hayal bile edemeyeceğim bir hayat yaşıyor oluşuma hala inanmakta zorluk çekiyordum. Geçen sene birisi gelip bana bunları yaşayacağımı söylese gülemezdim bile. Ona psikolojik tedavi görmesini söyler ve uzaklaşırdım. Çünkü inanılması güç bir hayat yaşıyordum.
Parmağımda Tony'nin taktığı yüzük vardı. Tony Stark'ın. Karnımda ise onun bebeği. Emma Stark. Harika bir arkadaş grubum vardı. İçinde gizli ajanı, mistik sanatlar ustası, gizli bir kuruluştan ajan eğitimi alanı ve dahası vardı.
Bundan daha önce hiç bahsetmemiştim ama şimdi öğreneceksiniz. Ben aile nedir bilmeyen bir çocuktum. Evet annem ve babam vardı. Ama hiçbir zaman aile olmamıştık. Babam öz babamdı. Lakin baba olmayı hiçbir zaman beceremedi. Annem ise öz değildi ama bana karşı iyiydi. Bir şeylerde başarılı olup onu yücelttiğim sürece tabii. Benimle sadece övünmeyi severdi, beni değil. Çoğu zaman onların istediğini yapardım. Kararlarımı onlara göre verirdim. Sırf memnun olsunlar ve beni sevsinler diye. Hukuk bölümünü de onlar için okumuştum. Memnun olsunlar ve baskılarını üzerimden çeksinler diye. Ki öyle de olmuştu. Tabii mesleğimi yapmayınca büyük bir tepki almıştım. Başta yine alttan alırım diye düşünüyordum ama o anın verdiği asilikle ve öfkeyle ilk kez onlara karşı çıktım. Sonra da olan iki gram ilişkimiz bitti. Yılda bir kere yaptığımız resmi yemek dışında pek görüşmezdik. İşte, sözde ailemle ilişkim buydu.
Ama sonra bu insanları buldum. Bu okulu, bu aşkı, bu aileyi... Ve hayatımda ilk kez sevildim. Ailem tarafından. Onlara minnettardım. Her konuda. 
Onlar benim kahramanlarımdı. Hayatıma gelip beni kurtarmışlardı.

"Hey."

İçeriye girdiğini bile fark etmemiştim. Dolan gözlerimi sildikten sonra ona döndüm. Kızıl saçları uzadığı için artık örebiliyordu. Bu yüzden omzundan dökülen örgü beni şaşırtmadı. Yüzündeki gülümseme beni rahatlatmıştı. Dostane bir gülümsemeydi.

"Böyle gelmeyeceksin herhalde? Yani her halinle güzelsin ama baş nedimelerimden diğeri sensin. Bence biraz süslenebilirsin."

Yanıma gelip elini omzuma koyduğunda diğer elimi onunkinin üzerine kapattım.

"Şimdiden hazırlanırsam akşama kadar milyon tane evlilik teklifi alırım. Biliyorsun, kırmızı benim rengim."

"Gelin benim ama sen daha çok dikkat edeceksin. Kızıl sürtük! Düğünümü mahvedeceksin."

Kendine has gülüşünü sunduğunda ben de gülmüştüm. "Sen bir Stark olacaksın. Daha çok dikkat çekeceğine emin olabilirsin."

"Doğru diyorsun, Tony Stark'ın karısı varken çok çekici bir gizli ajana kim baksın ki?!"

Alayla konuştuğumda kahkaha ile karşılık verdi.

"Kuaför ve makyöz bir saate burada olur. Moda evi gelinliğini birazdan getirecek. Düğün yeri hazırmış ama Happy ve Rhodes fazla pinpirikli olduğu için hala bir şeyleri düzeltiyorlar. Ally ve John yarım saat içinde burada olacak. Tony de hazırlanıyor. Kaçıp seni görmeye gelmek istiyormuş ama Steve ve Bucky onu tutuyor. Her şey olması gerektiği gibi."

Derin bir nefes alırken heyecanım geri dönmüştü. Bu gerçekten oluyordu. Ben evleniyordum. Anthony Edward Stark ile.

"Nat kalbim duracak gibi."