အချစ်ရူးသူ၏ အချစ်ဦးပုံပြင်( Completed)

Part 17: My time

"ဆိုင္​ အတြင္​းပိုင္​းက သိပ္​မျပင္​ဆင္​ရ​ေသးလို႔"

အားတံု႔အားနာျဖင္​့ ဆို​ေသာ သူ႔စကားက ကြၽန္​မ နားသို႔ ဝင္​တစ္​ခ်က္​၊ ထြက္​တစ္​ခ်က္​။

နံရံပတ္​ပတ္​လည္​ အျပည္​့ ​ေနရာယူထား​ေသာ ပန္​းခ်ီ ကား​ ​ေပါင္​းမ်ားစြာကသာ ကြၽန္​မ အာ႐ုံကို ညႇဳိ့ငင္​ထားသည္​။

​နံရံ အမ်ားစုကို ပန္​းခ်ီကား အျပည္​့ျဖင္​့ တန္​ဆာ ဆင္​ထား​ေသာ္​လည္​း တခ်ိဳ႕ နံရံမ်ားကို​ေတာ့ ပိတ္​ကားသဖြယ္​ အသံုးျပဳကာ ​​ေဆး​ေရာင္​တင္​ ​ေရးဆြဲထားသည္​။

မီး​ေရာင္​ ခပ္​မွိန္​မွိန္​ကိုသာ သံုးထားၿပီး classical ​ေတးသံ တၿငိမ္​့ၿငိမ္​့​က ​ေကာ္​ဖီဆိုင္​ဆိုသည္​ထက္​ ပန္​းခ်ီျပခန္​း သ႑န္​သာ ပို​ေပၚလြင္​​ေနသည္​။

" မ"

ပန္​းကႏုတ္​မ်ား ျခယ္​သထား​ေသာ ခြက္​ငယ္​​ေလးကို အနီးကပ္​ ​ေလ့လာ​ေနစဥ္​ သူ႔အသံ ခပ္​တိုးတိုးက ထြက္​​ေပၚလာသည္​။

"သ​ေဘာက်လို႔လား"

သူက အ​ေင​ြ႔တ​ေထာင္​း​ေထာင္​း ထဆဲ ​ေကာ္​ဖီခြက္​​ေလးကို ကမ္​း​ေပးရင္​း ​ေမးသည္​။

"အင္​း"

သူ႔လက္​ထဲမွာ ​ေကာ္​ဖီခြက္​ကို လက္​​ေျပာင္​းယူကာ တငံုအရသာခံလိုက္​​ေတာ့ စြဲလမ္​းရ​ေသာ ခါးသက္​သက္​ အရသာက လ်ွာဖ်ားတြင္​ ​ေပ်ာ္​ဝင္​သည္​။

"မင္​း ​ေကာ္​ဖီ​ေဖ်ာ္​တာ ​ေတာ္​သားပဲ၊
​ေနာက္​ၿပီး ဆိုင္​အျပင္​အဆင္​​ေရာ.."

ကြၽန္​မ စကားအဆံုးတြင္​ သူက ဆရာမဆီမွ ခ်ီးက်ဴးခံလိုက္​ရ​ေသာ က​ေလးသဖြယ္​ ႏွစ္​ႏွစ္​ၿခိဳက္​ၿခိဳက္​ ျပံဳးသည္​။

" Dandelion ပန္​း​ေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္​သြားတယ္​"

"ဟင္​"

သူက ​ေခါင္​းငံု႔ၿပီး ခပ္​တိုးတိုး ​ေျပာ​ေနရာမွ ကြၽန္​မသို႔ တည္​့တည္​့စိုက္​ၾကည္​့သည္​။

"ဒီဆိုင္​​ေလးကို ပထမဆံုး ​ေရာက္တဲ့ သူက မ ျဖစ္​ပါ​ေစ​ဆိုတဲ့ ဆု​ေတာင္​းျပည္​့ဖို႔ Dandelion ပန္​း​ေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္​ခဲ့တယ္​"