Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 7

Με τράβηξε από το χέρι μου και προχωρήσαμε πρός την έξοδο.

Σταματήσαμε μπροστά στο αυτοκίνητο και περίμενα να μου ανοίξει την πόρτα όπως είχε κάνει όταν φτάσαμε,αλλά προχώρησε και μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο τι γαϊδούρι, έκανα και εγώ το ίδιο.

Ήθελα απελπισμένα να βγάλω το νυφικό,τις γόβες μου και όλα τα τσιμπιδάκια από τα μαύρα μου μαλλιά, μου προκαλούσαν φαγούρα.

Ο Αχιλλέας ήταν χαλαρός και στον κόσμο του,λες και δεν είπε ότι είπε πριν λίγη ώρα, οχι óτι θέλω να κάνει πράξη τα λόγια του.

Ακούμπησα το κεφάλι μου στο τζαμί του αυτοκινήτου βλέποντας έξω,μετά από λίγο ένιωσα τα βλέφαρα μου βαριά και κάπος έτσι αποκοιμήθηκα.

"Ξύπνα!" Άκουσα μία φωνή να λέει. "Αριάνα θα σε πάρει ο διάβολος, είπα ξύπνα!" Και τότε είναι που ξύπνησα βλέποντας τον Αχιλλέα κατακόκκινο από θυμό.

"Μην φωνάζεις! Ξύπνησα." Πό νεύρα ο άνθρωπος μάλλον δεν τον κοινοποίησε η Βαλέρια.
"Μην μου λες τι να κάνω Αριάνα! Και τώρα κατέβα." Δεν σου τα είπαν καλά Αχιλλέα, δεν σου τα είπαν. Κάνω μάζα την ουρά του νυφικού μου για να μπορέσω να κατέβω από το αυτοκίνητο έρχεται ο Τζόζεφ να με βοηθήσει και τον ευχαριστώ με ένα νεύμα.

Όταν πλέον βρίσκομαι έξω από το αυτοκίνητο αυτό που αντικρίζω μου κόβει την ανάσα.

Μπροστά μου βλέπω μια σπιταρόνα, είναι σχεδόν όλο από γυαλί και πίσω από το σπίτι αχνοφαίνεται ένας μεγάλος κήπος και μία πισίνα.

"Δεν θα σε περιμένω για πολύ Αριάνα." Η αγριοφωνάρα του αντηχεί στα αυτιά μου, αμάν αυτός ο άνθρωπος!

"Τζόζεφ το αυτοκίνητο τώρα στο υπόγειο." Πιο ευγενικός πεθαίνεις.
"Μάλιστα κύριε." Είπε ο Τζόζεφ και κατευθύνθηκε πρός το αυτοκίνητο.

"Πάντα έτσι μιλάς;" Γυρισε να με αντικρίσει και τα μάτια του πετούσαν σπίθες, κακό αυτό.
"Πώς μιλάω δηλαδή;"
"Ξινά." Τον έβλεπα να σφίγγει τα δάχτυλα του σε γροθιές. Οχ.
"Αυτός είναι ο τρόπος μου και σε όποιον αρέσει τώρα τράβα να μπούμε  σπίτι!"
"Δεν αρέσεις σε κανένα ωμός! Και σταματά να μου λες τι να κάνω!" Άρχισα να φωνάζω καθός απομακρυνόταν από εμένα.

Σταμάτησε μπροστά στο κατώφλι του σπιτιού, γύρισε και άφησε μία απότομη ανάσα, τα δάχτυλα του έγιναν άσπρα από το σφίξιμο και άρχισε να με πλησιάζει απειλητικά.

Όχ την γάμησα. Στάθηκε ακριβός μπροστά μου και τα γκρίζα του μάτια καρφώθηκαν στα πράσινα δικά μου. Με πλησίασε στο αυτί μου, ένιωσα την ανάσα του να βγαίνει ακανόνιστη από θυμό.
"Ώστε μιλάω ξινά Αριάνα;" Μου ψιθύρισε και μονομιάς μια ανατριχίλα με κατέβαλε.
"Ναι." Η φωνή μου όσο και ακούστηκε.
"Και τι άλλο είμαι;" Ρώτησε ειρωνικά και ξανά κάρφωσε τα μάτια του στα δικά μου.

Είσαι μαλάκας, βλάκας, ανεγκέφαλος, σπαστικός, γαϊδούρι και αυταρχικός. Φυσικά και δεν θα τολμούσα να του πώ ποτέ όλα αυτά θα με σκότωνε.

"Θέλω να κοιμηθώ." Είπα θέλοντας να αλλάξω θέμα.
"Αποφεύγεις να απαντήσεις Αριάνα."
Τον προσπέρασα και άρχισα να βαδίζω πρός την πόρτα του σπιτιού, οι γόβες με πέθεναν θέλω να τες βγάλω από πάνω  μου. Μετά από λίγα λεπτά τον ένιωσα πίσω μου.
"Κάνε στην άκρη." Υπάκουσα. Άνοιξε την πόρτα και ως γνωστό γαϊδούρι πέρασε πρώτος.

Μπήκα στο εσωτερικό του σπιτιού και μπροστά μου εμφανίστηκε το σαλόνι, λευκή καναπέδες, ένα μικρό γυάλινο τραπέζι,τζάκι,μια μεγάλη τηλεόραση και μια σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο. Αναρωτιέμαι που είναι η κουζίνα.

"To δωμάτιο μας είναι πάνω, ακολούθα με." Πάγωσα, το ποιό μας; θα μου κάνει πλάκα, αποκλείεται να κοιμηθώ στο ίδιο δωμάτιο πόσο μάλλον στο ίδιο κρεβάτι με αυτόν.

"Μου κάνεις πλάκα;" η φωνή μου τρέμει.
"Γιατί να σου κάνω πλάκα Αριάνα η ώρα 2:00 το χαράμα;" Ποτέ πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα;

"Δεν πρόκειται να κοιμηθώ στον ίδιο χώρο μαζί σου,βάλτο καλά στο μυαλό σου." Έρχεται απειλητικά πρός τα εμένα, συνηθισμένα πράγματα.

"Αριάνα γαμώτο σου, προχωρά στο δωμάτιο μας αλλιός δεν ξέρω τι σκατά θα γίνει μου έσπασες αρκετά το νευρικό μου σύστημα σήμερα." Τα νεύρα μου, θα τον σκοτώσω!

"Δεν θέλω και δεν μπορείς να με αναγκάσεις θα κοιμηθώ στον ξενώνα και τες διαταγές σου στην Βαλέρια δεν περνάνε σε εμένα αυτά κατάλαβες;" Όχ πάλι σφίγγει τα χέρια του σε γροθιές.

"Ιλικρινά Αριάνα τα θέλει ο κόλος σου!"