Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 20

Με πλησιάζει ακόμα πιό πολύ. Νιώθω την ανάσα του να καίει το πρόσωπο μου και αμέσως ανατριχιάζω.

"Απάντησε μου μωρό μου." Τα πράσινα ματια μου καρφώνουν τα γκρίζα δικά του. Μαζεύω όλο το θάρρος μου και τον ρωτάω αυτό που με καίει.
"Ποιό είναι το αγόρι που κάθετε δίπλα μου στη φωτογραφία;." Χαμογελάει στραβά.
"Περιμένεις να σου απαντήσω;"
"Δεν περιμένω Αχιλλέα το απετώ." Δαγκώνει το κάτω χείλος του και εστιάζω αυτόματα εκεί. Γαμώτο Αριάνα συγκεντρώσου!
"Δεν θα σου πω, θυμήσου μωρό μου και τότε τα ξανά λέμε." Απομακρύνετε από εμένα και ακουμπάει στον απέναντι τοίχο σταυρώνοντας τα πόδια του, κάνει πάνω τα μανίκια του πουκαμίσου και βλέπω τα μισά τατουάζ που έχει.
"Γιατί δεν μου λές;" χαμογελάει,το κάθαραμα το απολαμβάνει.
"Ύστερα πώς θα έχει πλάκα όταν το ανακαλύψεις; έχεις πέντε λεπτά να κατέβεις." Λέει και χάνετε από μπροστά μου.

Θέλω να τον χτυπήσω τόσο μα τόσο πολύ! Βγάζω το τηλέφωνο μου και τραβάω φωτογραφία την φωτογραφία με το άγνωστο αγόρι, και το βλέμμα μου στρέφεται στο καστανόξανθο κοριτσάκι. Ποιά είναι; αδέρφη του; ξαδέρφη του;τι σκατά; περνώ ανάσα και κατευθύνομαι προς τις σκάλες,αρχίζω και τις κατεβαίνω.

Ακούω γέλια στη τραπεζαρία και πηγαίνω προς τα εκεί. Είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω να γελάει πραγματικά και αυτόματα ένα χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπό μου όταν τον αντικρίζω έτσι. Κάθομαι δίπλα του και αρχίζω να ξανά τρώω.

Μετά από αρκετά λεπτά είμαστε ξανά στο σαλόνι και ακούμε την κυρία Αλίκη να διηγείται διαφορές ιστορίες,δεν δίνω και πολύ σημασία αφού η προσοχή μου είναι στραμμένη στον Αχιλλέα που από την ώρα που καθίσαμε στο σαλόνι ανταλλάσσει μηνύματα με κάποιον η καλύτερη με κάποια. Σφίγγω τα χέρια μου σε γροθιές όταν το τηλέφωνο του κτυπά και στη οθόνη εμφανίζεται το όνομα της Βαλέριας.

"Με συγχωρείτε πρέπει να απαντήσω" λέει και χάνετε. Αναστενάζω σιγανά.
"Κορίτσι μου έλα μαζί μου." Η κυρία Αλίκη μου δίνει το χέρι της και εγώ της το δίνω,με πηγαίνει στον κήπο και καθόμαστε σε ένα ξύλινο παγκάκι.

"Ξέρω πώς είναι δύσκολος και πολλές φορές είναι τρομακτικός απλά κάνε υπομονή κόρη μου." Την κοίταω ερωτηματικά.
"Δεν σας καταλαβαίνω." Μου σφίγγει τα χέρια.
"Δεν τρώω κουτόχορτο ξέρω πώς όλα αυτά που μου είπατε είναι ψέμα." Πηγαίνω να μιλήσω αλλά με σταματάει." Σε αγαπάει κόρη μου όπως τον αγαπάς και εσύ απλά κάνε υπομονή και όλα θα τα μάθεις με τη ώρα τους."