Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 57

Γυρνάω και τον κοιτάω.
"Ποιά ήταν αυτή;" τον ρωτάω και τον βλέπω να χαμογελάει. Εκνευρίζομαι και φεύγω από εκεί,κάθομαι στο τραπέζι και ο Άλεξ είναι άφαντος. Τέλεια πάλι μόνη.

Μετά από λίγο έρχεται και κάθετε δίπλα μου.
"Τώρα θα είσαι έτσι;" με ρωτάει και γυρνάω και τον κοιτάω.
"Άντε πηδήξου Αχιλλέα." Του λέω και τον βλέπω να να χαμογελά στραβά. Θα τον σκοτώσω! Μιχάλη θα μείνεις χωρίς πατέρα. Δεν μου λέει κάτι πράγμα που για κάποιον λόγο με εκνευρίζει ακόμα πιο πολύ.

Ξαφνικά νιώθω το ένα του χέρι να μπαίνει μέσα από το φόρεμα και να με ακουμπάει πάνω από την περιοχή μου.
"Φύγε το χέρι σου." Του λέω σιγανά.
"Μου είπες να πάω να πηδηχτω." Μου λέει και νιώθω το δάκτυλο του να μπαίνει μέσα μου. Γατζώνω τα νύχια μου στο πόδι του και προσπαθώ να μην βογγήξω. Αρχίζει να το μπαινοβγάζει αργά κάνοντας κύκλους και πειράζοντας την κλειτορίδα μου με τον αντίχειρα του. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και η δύναμη που ασκώ στο πόδι του μεγαλώνει.
"Αχιλλέα." Του λέω και με κοιτάει έντονα στα μάτια.
"Μην διανοηθείς να τελειώσεις." Μου λέει και βγάζει το δάκτυλο του.
"Είσαι μαλάκας." Του λέω και σηκώνομαι πάνω,ψάχνω την τουαλέτα και μόλις την βλέπω,μπαίνω μέσα.
Γαμώτο Αχιλλέα!

Είναι άδεια. Στηρίζομαι στους  πάγκους που βρίσκονται πάνω οι νιπτήρες και προσπαθώ να ηρεμήσω τους παλμούς μου. Σηκώνω πάνω το κεφάλι μου και βλέπω τον Αχιλλέα να με κοίτα ακουμπισμένος στον τοίχο. Δεν τον άκουσα που μπήκε μέσα.

"Τι σκατά έπαθες;" με ρωτάει και γυρνάω και τον κοιτάω.
"Ποιά ήταν αυτή;"τον ρωτάω και ξεφυσάει.
"Πρώην και φίλη της Βαλέριας." Γελάω ειρωνικά και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.
"Τι λέγατε;" τον ρωτάω και αρχίζει να με πλησιάζει ώσπου έρχεται κοντά μου.
"Μετά θα σου πω." Μου λέει και οι δολοφονικές μου τάσεις αυξάνονται,σκύβει το κεφάλι και αρχίζει να με φιλάει στον λαιμό μου και εγώ τον σπρώχνω μακρυά όσο και αν δεν θέλω.
"Όπως θα μου έλεγες για την Βαλέρια;" τον ρωτάω και ξεφυσάει.
"Σου έχω πεί ήδη τι έκανε."
"Και περιμένεις να πιστέψω πώς μόνο για την δολοφονία της Αναστασίας και της κόρης σας είναι υπεύθυνη;" τον ρωτάω και κλείνει τα μάτια του.
"Γαμώτο Αριάνα!." Φωνάζει και ανοίγει τα μάτια του τα οποία καρφώνονται στα δικά μου.

"Έχει σκοτώσει και άλλους,έχει απειλήσει οποία με πλησίαζε,έχει εμμονή μαζί μου και γενικότερα είναι μια ψυχοπαθής,ήθελε να σε σκοτώσει Αριάνα." Μου λέει και μένω σοκαρισμένη.
"Τα υπόλοιπα τα ξέρεις." Μου λέει και του γνέφω.
"Που είναι τώρα;" τον ρωτάω.
"Σε ψυχιατρική κλινική." Μου λέει και μέσα μου ηρεμώ.
"Η μικρή;"
"Ήταν κόρη μου Αριάνα." Μου λέει και σκύβω το κεφάλι.
"Θέλω να την σκοτώσω Αριάνα." Μου λέει και τον κοιτάω. Έχει γερμένο το κεφάλι του πίσω και τα μάτια του είναι κλειστά.
"Τι ήθελε να σου πεί αυτή;" τον ρωτάω και αμέσως ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάει καθώς χαμογελάει στραβά.
"Απλά να ρωτήσει για την Βαλέρια Αριάνα." Μου λέει και με πλησιάζει.
"Μου αρέσει όταν ζηλεύεις." Συνεχίζει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου.
"Σου την έπεφτε." Του λέω και γελάει.
"Το ξέρω." Μου λέει και ενώνει τα χείλη μας βίαια.