Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 45

Βγάζει τον εαυτό του από μέσα μου και με βάζει δίπλα του. Σηκώνετε πάνω και αρχίζει να ντύνεται.
"Δώσε μου χρόνο." Λέει καθώς ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Τυλίγομαι το σεντόνι και κλείνω τα μάτια μου προσπαθώντας να κοιμηθώ.

Έχουνε περάσει δύο γαμημένη μήνες που ο Αχιλλέας είναι άφαντος,δεν με έψαξε καν και εγώ σαν ηλίθια περιμένω ακόμα το τηλέφωνο να κτυπήσει και να δω το όνομα του,επίσης ο γάμος της Στεφανίας ακυρώθηκε και ο λόγος άγνωστος, όσο και αν την πιέζω να μου πει δεν μου λέει.

"Πάμε να δούμε παιδικά ρούχα;" Ακούω την φωνή της Στεφανίας να με ρωτάει και γυρνάω και την κοιτάω.
"Νονά δεν θα αρχίσεις να ξοδεύεσαι από τώρα." Της λέω και μουτρώνει.
"Ηλίθια."
"Βλαμμένη."
"Και δεν μου λές σκέφτηκες όνομα;" με ρωτάει και νιώθω πώς θα αρχίσω να κτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο.
"Στεφανία!" Της λέω προειδοποιητικά και αναστενάζει σιγανά καθώς αρχίζει να ξεσκονίζει το σαλόνι.

"Στεφανία." Της λέω σοβαρά και σταματάει ότι κάνει.
"Σκέφτομαι να φύγω για λίγο καιρό." Συνεχίζω και την βλέπω να γουρλώνει τα μάτια της.
"Μου κάνεις πλάκα έτσι;" με ρωτάει και της γνέφω αρνητικά. Με πλησιάζει και κάθεται απέναντι μου.
"Θα επιστρέψω απλά δεν ξέρω το πότε."
"Αριάνα με δουλεύεις;! Δεν θα φύγεις." Μου λέει και σηκώνεται πάνω.
"Στεφ νιώθω να πνίγομαι εδώ,Θέλω να φύγω." Της λέω και τα μάτια της καρφώνουν τα δικά μου.
"Που θα πάς;"
"Μάλλον στον θείο μου."
"Σοβαρά; θα πας Ρώμη;! Και το παιδί;" λέει καθώς αρχίζει να πηγαίνει πάνω κάτω ξανά.
"Ναι Στεφανία σοβαρά και ο Διονύσης είπε πως είναι εντάξει." Της λέω και ξεφυσάει.
"Θα έρθεις πίσω έτσι;"
"Φυσικά και θα έρθω Στεφ." Της λέω και με πλησιάζει,με βάζει στη αγκαλιά της και μένουμε έτσι για λίγο.

Είμαι πλέον στο αεροδρόμιο και είμαι έτοιμη να φύγω.
"Είσαι σίγουρη για αυτό;" με ρωτάει ο μπαμπάς και τον κοιτάω.
"Ναι μπαμπά είμαι."
"Να προσέχεις και εσένα και το εγγονάκι μου." Μου λέει καθώς το χέρι του χαϊδεύει την κοιλιά μου.
"Θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις κατέβω από το αεροπλάνο." Του λέω και μου γνέφει. Ακούγεται στον χώρο η ανακοίνωση για την πτήση μου και η μαμά με βάζει στη αγκαλιά της.
"Να προσέχεις." Μου λέει και αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά μου.
"Σε αγαπάω μαμά." Της λέω και βλέπω τα μάτια της να βουρκώνουν.
"Πήγαινε θα χάσεις την πτήση σου." Μου λέει ο μπαμπάς και φιλόντας τον απομακρύνομαι απο αυτούς.
"Αριάνα!" Ακούω την φωνή της Στεφανίας και γυρνάω και την κοιτάω. Είναι μόνη και αρκετά αναστατωμένη.