Καταλάθος σε ερωτεύτηκα

Κεφάλαιο 56

Η μεγάλη μέρα της Στεφανίας έχει φτάσει και είμαι ενθουσιασμένη. Έχουμε μείνει στο σπίτι μου και ο Αχιλλέας τελικά πήγε στον Ίαν.

"Αριάνα σε λίγο θα έρθουν η γονείς μου οπότε πάω να κάνω μπάνιο." Μου λέει καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι και της γνέφω θετικά. Ανοίγω την ντουλάπα μου και ψάχνω τα φορέματα μου. Σκατά δεν βρίσκω τίποτα. Ξεφυσάω και κάθομαι στο κρεβάτι,μένω και παρατηρώ την ντουλάπα μου και το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα χρυσό κουτί με μία μαύρη κορδέλα που είμαι εκατό τις εκατό σίγουρη πώς πρώτη φορά το βλέπω.

Το πέρνω στα χέρια μου και το τοποθετώ στο κρεβάτι,τραβάω την μαύρη κορδέλα και ανοίγω το χρυσό κουτί. Μένω άφωνη. Βλέπω ένα νουτ,σατέν, μακρύ φόρεμα. Το πέρνω στα χέρια μου προσεκτικά και το απλώνω στο κρεβάτι. Η λαιμόκοψη είναι V με λεπτές τιράντες και υπάρχουν δύο αρκετά βαθιά κοψίματα δεξιά και αριστερά. Μένω και το επεξεργάζομαι ακόμα λίγο και πέρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου,πληκτρολογώ το νούμερο του Αχιλλέα και περιμένω να απαντήσει.
"Σου άρεσε;" με ρωτάει με ανυπομονησία.
"Είναι υπέροχο." Του λέω και φαντάζομαι το χαμόγελο στο πρόσωπό που στοιχηματίζω θα έχει.
"Ανυπομονώ να το δω πάνω σου πόσο μάλλον να στο βγάλω." Μου λέει και χαμογελάω.
"Αχιλλέα!" Φωνάζω και ακούω το γέλιο του.
"Σε ευχαρισω." Του λέω.
"Τα πάντα για σένα μωρό μου." Μου λέει και δεν μπορώ να συγκρατήσω το χαμόγελο μου. Μιλάμε ακόμα λίγο και μετά το κλείνουμε. Μου έλειψε ο βλάκας.

Η Στεφανία βγαίνει μετά από λίγο με μια ρόμπα. Ακούμε το κουδούνι και μετά βήματα στη σκάλα.
"Νομίζω πως ήρθε η κομμώτρια." Μου λέει και πηγαίνει στο απέναντι δωμάτιο για να φτιάξει το μαλλί της.  Μπάνιο έχω κάνει από το χάραμα οπότε εγώ αρχίζω να βάφομαι παρέα με τον μικρό μου άγγελο.Αρκετά λεπτά αργότερα τελειώνω και το αποτέλεσμα μου αρέσει. Τα μαλλιά μου τα έχω κάνει μπούκλες και τα έχω αφήσει ελεύθερα. Πέρνω το φόρεμα και το φοράω,το κουμπώνω με δυσκολία και όταν τελικά τα καταφέρνω στέκομαι μπροστά από τον καθρέπτη,παρατηρώ πώς το φόρεμα εφαρμόζει πολύ στο σώμα μου πράγμα που μου αρέσει και γενικά είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Βάζω αξεσουάρ και βάζω παντόφλες, θα με πεθάνουν τα πόδια μου αν βάλω από τώρα ψηλοτάκουνα,πέρνω τον μικρό στα χέρια μου και βγαίνω έξω.

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω την Στεφανία να τρώει τα νύχια της από το άγχος.
"Είσαι κουκλάρα." Μου λέει μόλις με βλέπει και της χαμογελάω.
"Ποτέ θα ντύσεις τον μικρό;" με ρωτάει.
"Σε λίγο Στεφ." Της λέω και μου γνέφει.
"Λοιπόν σειρά μου,κάθισε να σε βάψω." Της λέω και υπακούει.